توافقی که می تواند قدرت تهران را نشان دهد

چهار اختلاف نظر ایران و روسیه در سوریه

۱۰ شهریور ۱۳۹۹ | ۲۰:۰۰ کد : ۱۹۹۴۷۷۰ اخبار اصلی خاورمیانه
بسیاری از ناظران معتقدند دعوت از ایران برای مشارکت در مذاکرات  آستانه در سال ۲۰۱۷، تلاشی از سوی آنکارا و مسکو برای سوق دادن تهران به عمل به تعهداتش بود چرا که در غیر این صورت سیطره بر گروه های مسلح وابسته به ایران در سوریه کاری دشوار می‌شد.
چهار اختلاف نظر ایران و روسیه در سوریه

دیپلماسی ایرانی: از زمان آغاز مداخله نظامی مستقیم روسیه در سوریه در سال 2015، سخن گفتن درباره احتمال بروز شکاف بین روسیه و ایران، هیچ گاه متوقف نشده است. پنهان نیست که ایران رقیب منطقه ای روسیه و در عین حال هدف اصلی و علنی آمریکا و اسرائیل است. مسکو می داند که این تنش تا زمانی که ایران در سوریه حضور دارد رو به افزایش خواهد بود و این مسئله به خودی خود تهدید بزرگی برای منافع روسیه است.

مسکو نمی تواند موضع کشورهای بزرگ و همچنین کشورهای منطقه را که مخالف نفوذ ایران در سوریه هستند نادیده بگیرد. همین مسئله مسکو را در شرایط ناخوشایندی قرار می دهد زیرا نگران روابط سیاسی و اقتصادی گسترده خود با کشورهایی است که همگرایی روسیه و ایران را دوست ندارند.

افزایش حملات اسرائیل به مواضع مرتبط با ایران در خاک سوریه و همچنین فشارهای دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا علیه ایران، موجب سوق پیدا کردن بیشتر ایران به سوی روسیه می شود و همین مسئله مسکو را در جایگاهی قدرتمندتر از گذشته در برابر تهران قرار می دهد.

بسیاری از ناظران معتقدند دعوت از ایران برای مشارکت در مذاکرات  آستانه در سال 2017، تلاشی از سوی آنکارا و مسکو برای سوق دادن تهران به عمل به تعهداتش بود چرا که در غیر این صورت سیطره بر گروه های مسلح وابسته به ایران در سوریه کاری دشوار می‌شد.

اختلاف نظر بین مسکو و تهران بر سر سوریه را می توان در چهار مورد خلاصه کرد؛ نخست، مداخله نظامی مستقیم روسیه در سوریه در شش سال قبل موجب شد ایران در صف متحدان دمشق به جایگاه دوم رانده شود و مسکو بعد از شکست ایران در کسب دستاوردهای نظامی، ابتکار عمل را در سوریه به دست گیرد. دوم، ایران و روسیه بر سر تخلیه جنگجویان و غیرنظامیان از محله های محاصره شده شرق حلب در اواخر سال 2016 اختلاف نظر پیدا کردند زیرا ایران از راه حل نظامی در حلب دفاع می کرد ولی روسیه و ترکیه خواستار تخلیه شرق حلب از طریق توافق با افراد مسلح شدند. سوم، ایران خواستار انتقام گرفتن از واشنگتن و دور نگه داشتن آن از مذاکرات آستانه بود ولی روسیه، آمریکا را به عنوان ناظر به مذاکرات دعوت کرد. چهارم، کنار گذاشته شدن ایران از توافق سوچی برای بررسی سرنوشت استان ادلب و بخش هایی از استان های حلب و حماه و لاذقیه در مذاکرات دوجانبه آنکارا و مسکو، خوشایند  ایران نبود که نیروی نظامی در آن منطقه داشت.

جنگ سوریه از هر نظر پرهزینه است و تهران در حملات مکرر اسرائیل به مواضعش در سوریه متحمل خسارات قابل توجهی شده است. آیا این خسارت ها، تهران را به خروج از برخی مناطق سوریه بعد از سال ها حضور در این کشور مجبور خواهد کرد؟ پاسخ این سئوال زمانی روشن خواهد شد که تهران توافقی با واشنگتن امضا کند چه ترامپ رئیس جمهور باشد یا شخص دیگری جایگزین او شود.

منبع: ایندیپندنت عربی / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11

کلید واژه ها: سوریه ایران و روسیه ایران و روسیه و سوریه روسیه و سوریه ایران و سوریه انتخابات ریاست جمهوری امریکا


( ۱۰۲ )

نظر شما :

کیا ۱۰ شهریور ۱۳۹۹ | ۲۲:۵۶
نه ایران ونه روسیه به تنهایی احتمال موفقیت و پیروزی مشابه انچه الان هست را در سوریه نداشتند ،خصوصا اینکه حضور نیروی زمینی مستقر در منطقه درگیری مهمتر است. ضمن اینکه ایران وروسیه انقدر باتجربه وعاقل هستند که بتوانند رابطه راهبردی خود در سوریه را مدیریت کنند. فعلا هم که اقای پوتین تا سالهای اینده هستن
امیراستان8کلانتر ۱۱ شهریور ۱۳۹۹ | ۰۰:۲۰
کور خوندن ایران و مقاومت تا نابودی رژیم صهیونیستی و انتقام سخت از قاتلین صهیونیستی ذره ایی کوتاه نمی‌آید، ضمنا" صهیونیستها در سواحل عمان اماراتی را هم مثل سگ سقط می‌کنیم,با آمریکا هم هرگز مذاکره نمیکنیم با روسیه هم اختلاف نداریم با ترکیه هم بر سر لیبی توافق کرده این
علی ۱۱ شهریور ۱۳۹۹ | ۰۰:۴۶
روس‌ها در طول تاریخ با هیچ کشوری دوست صادق نبودند،« حتی با اوکراینیها ،که هر چه دارند در سایه جنگجویان قزاق اوکراینی بوده است» ولی حالا نصف اوکراین را غصب کرده« کریمه،وشرق اوکراین» وحتی با اینکه استالین گرجی تبار باعث پیروزیش بر آلمان شد،بر گرجی‌ها هم رحم نکرد ومملکت گرجی‌ها را سه تکه کرده ومملکت اوستیا،وابخازیا را از خاک گرجی‌ها جدا کردن،،،،وحتی با اینکه بیش از ۱۴۰ سال نفت آذربایجان را مفت ورایگان تصاحب کرد،ودر سایه نفت آذریها به نان ونوا رسید،ولی قره باغ را از پیکر آذربایجان جدا و به ارامنه بخشید.. پس بیراه نیست که به ایران هم پشت کند،وزحمات ،وسرمایه گذاری ایران در سوریه را هم ندیده بگیرد...بطوریکه ،با تجاوزات اسراییل به نیروهای ایرانی در سوریه بی قید است ،وعملا نمی خواهد مانع تجاوز اسراییل شود.که ایران مجبور شد برای دفاع از نیروهایش تشکیلات نظامی مخصوص خودش را دایر کند،. وحتی روس‌ها با حضور آمریکا و برداشت وچپاول نفت سوریه توسطش هم چشم پوشی میشود،وحتی با نیروهای تروریستی pkk,pyd,هم بنوعی همکاری میکند تا علنا خاک سوریه تقسیم شود،چون روس‌ها مخالف سوریه متحد هستند،وحتی مخالف تدوین قانون آشتی ملی سوریها است،چون میداند در صورت آشتی ملی وتشکیل دولت فرا گیر بایستی روس‌ها هم تشریف ببرند.به آن سبب وضعیت نه جنگ ونه صلح ،به نفع روسهاست،وحتی تقسیم سوریه توسط آمریکا وpkk هم بنفع روسهاست،چون روس‌ها فقط سواحل سوریه را میخواهند،که انرا هم تصاحب کرده اند ،وسند پلمب شده سربدار هم از اسد گرفته اند« لاذقیه،طرطوس،بانیاس»لذا بقیه سوریه،وملت سوریه،وحتی خود اسد،وایران ومقاومت،هم برایش مهم نیست، وحتی با سهم ترکیه هم در ادلیب،عفرین،الباب،وشرق فرات هم راضی شده وقرار داد امضا کرده. ونهایتا آنچه صدها سال در آرزویش بود در عرض ۵ سال بدست اورده« تنها به بهای جان دو خلبان وچهار سرباز،ورای مخالف و وتو در سازمان ملل» سواحل شرقی مدیترانه را صاحب شده.،،.ودر واقع همسایه اسراییل شده و به آن سبب نمی خواهد بخاطر ایران با همسایه جدیدش روابطشان شکرآب شود...مخصوصا که بیشتر از نصف اهالی اسراییل متولد روسیه،وبعد از فروپاشی شوروی،وارد اسراییل شده اند، در واقع نصف جمعیت اسراییل هموطن سابق پوتین،،وهمسایه فعلیش هستند. پس پوتین هر گز تعصب هموطنهای سابق و همسایه های فعلیش را بر ما نخواهد داد،مخصوصا که اولین کشوری است که اسراییل را برسمیت شناخته،وبرعکس ایران موجودیت و دوام اسراییل جزو تعهدات روسهاست. حتی روس‌ها هر گز اجازه نخواهند داد از خاک سوریه کسی اسراییل را تهدید کند، البته آمریکاییها بخاطر دوشیدن اعراب از اسراییل حمایت میکنند،ولی روس‌ها بخاطر یک هم پیمان استراتژیک ،که. ریشه در اعتقادات ،اورتودوکس،وهم وطنی « دو تابعیتی» بیش از نیمی از مردم اسراییل با روسهاست،که اکثرا دارای فک و فامیل در روسیه هستند.ووابستگی شدیدی بر روسیه دارند.واگر ایران با آمریکا به توافق برسد،روسها هر گونه همکاری با ایران در سوریه را کنسل،ومانع حضورش خواهد شد.
ایرج ۱۱ شهریور ۱۳۹۹ | ۰۸:۰۴
ایران از حمایت عملی روسیه نا امید شده است و درصدد کنترل اسمان سوریه با سامانه های پدافند بومی خود است و تا انجا که بتواند از وابستگی بشار به پوتین خواهد کاست اگرچه زمان زیادی بردارد قانون سزار پا منافع اقتصادی روسیه وکمک مالی و سیاسی به سوریه بسته انطرف هم مدام ترکیه در حالت ضعف و درگیری با غرب در مدیترانه و لیبی است و احتمال امتیاز گیری سیاسی وجود دارد وضعیت ترکیه اوایل جنگ سوریه باالان خیلی فرق کرده است اهل سنت سوریه ان اتحاد و انسجام قبلی در برابر بشار ندارند و عملا سرزمین انها توسط تروریستهای ترکیه و نیروهای قسد با پشتیبانی امریکا تخریب و نا امن شده و ناامیدی و فریب خوردگی وجودشان گرفته و در حالت ضعف قرار دارند این بهترین فرصت برای تمام کردن کار ادلب و ازاد سازی است در انطرف هم حملات ناشناس به نیروهای و زره پوشان ترکیه و درگیری گروههای تروریستی بین خود شکاف عمیق تر کرده است
محمد آزادی طلب ۱۱ شهریور ۱۳۹۹ | ۱۵:۰۰
به ایرج شتر در خواب بیند پنبه دانه گهی لف لف خورد گهی دانه دانه چه قدر برخی در توهمات به سر می برند . شرق سوریه را که آمریکا اشغال کرده است به عنوان استخوان لای زخم و حتی اگر ترامپ شکست بخورد از آنجا خارج نمی شود . اما از همه مضحک تر ادعاها در مورد آزادسازی ادلب توسط دولت سوریه از دست تروریست هاست . ادلب چگونه آزاد خواهد شد وقتی توسط ارتش ترکیه اشغال شده است . یادمان نرفته هنگامی که نیروهای سوریه و متحدینش با ارتش ترکیه درگیر شده در عرض یک روز نزدیک به سی شهید از شهدای افغان فاطمیون متعلق به نیروهای ایرانی به قم آوردند تا آنجا که صدای نظامیان ایران را درآورد که طی بیانیه ای که بیشتر ضعف آنها را نشان میداد تا اقتدار اظهار داشتند که نیروهای ایرانی خود نخواستند با نیروهای ترکیه درگیر شده و خویشتن داری کردند که البته همه می دانیم این ادعا دروغ است چون حریف ارتش ترکیه نشدند . حال تا زمانی که ادلب در اشغال ترکیه باشد و ارتش این کشور از آن جا خارج نشود چگونه می شود آنجا را آزاد کرد ؟
ایرج ۱۲ شهریور ۱۳۹۹ | ۰۸:۲۷
آقای آزادی طلب ترکیه زبان زور از دیپلماسی بهتر میفهمد مثل بمباران نیروهای ترکیه توسط روس‌ها و آتش بس در ادلب سربازهای کشته شده ترک همه درجه داران معمولی بودن که با اندک حقوق به استخدام ارتش ترکیه درآمده اند در خانه های محقر و پدران و مادران بیمار دنبال نانی بودند اما قربانی هوس‌ها و توهمات اردوغان شده بودند فشار زیادی روی اردوغان چه از طرف مردم چه نظامی ها آمده بود اما ایراج هشدار و اتمام حجت کرد و کلیپی بعد منتشر شد نیروهای ایران در ۱۰ متری کاروان ترکیه کمین کرده بودند یعنی فعلا قصد حمله نداریم اما در صورت تکرار خسارت بسیار سنگینی به ارتش ترکیه خواهند زد و اردوغان رفت سراغ آتش بس با روس‌ها اما تلفات ترکیه در همین هفته در اثر بمب‌های جاده ای و حمله های جسته گریخته بالا میرود در لیبی و مدیترانه در حال هزینه نظامی است ایران در زمین و با نیروهای افغان و پاکستانی و سوری بر تروریست‌های جهانی و حامیانش همین ترکیه فارغ شده و ۸۰درصد خاکش آزاد کرده این رو فرمانده‌های ترک بهتر از تو میداند
رحمن ۱۲ شهریور ۱۳۹۹ | ۱۱:۲۶
تردیدی نیست که روسیه دیدگاهشان در مقابله با آمریکا و اسرائیل یکی نیست نقش جهانی روسیه برای منافع خود باعث میشود سیاستی بکار بگیرد که این منافع حفظ شود اما ایران منافعی عقیدتی دارد و نگرانی ها ایران از لحاظ امنیتی مثل روسیه نیست وجود آمریکا و اروپا که مثل گرگ در کنار مرزهای ایران مستقر شده اند باعث شده عمق استراتژی ایران برای حفظ خود تا مدیترانه گسترش یابد و دوستان ایران در لبنان و عراق و یمن اساس دفاع ایران را از انقلاب نشان میدهد.گزینه سیاسی دو ابر قدرت در آینده زیاد بنفع آمریکا نیست چون بازیگر دیگری بنام چین هم هست.که دوست دارد آمریکا در منطقه ضعیف شود تا آمریکا نتواند در شرق چین مانور بدهد و تهدیدی باشد برای جزایر چینی و تایوان.لذا بازی شطرنجی ایران در میان این سه ابر قدرت بسیار حساس است که یک دستگاه دیپلماسی بسیار دانا و زمان سنج نیاز دارد و میتواند نقش خود را در منطقه پایدارتر نماید.بازی شرطر نج دنیا در ایران و منطقه خاورمیانه در حال بارگذاری است.و ایران نقش اسب و رخ در شطرنج را بخود اختصاص داده است و مهم است که ایران سربازانش چطور بچیند.با هوشیاری امید به پیروزی ایران وجود دارد ولی بازی بی امانی خواهد بود.
امینی ۳۰ شهریور ۱۳۹۹ | ۰۵:۵۸
این آقای آزادی طلب که کامنت گذاشته انگار از تحولات سوریه پرته به کل طی این دوسال گذشته به جز شهر ادلب تمامی شهرهای استراتژیک استان ادلب از دست همین ارتش ترکیه شکست ناپذیر به قول جنابعالی آزاد شده علت توقف عملیات هم فقط و فقط سیاسی است والا نیروهای ارتش سوریه در چند کیلومتری شهر ادلب هستند
امین ۲۳ آذر ۱۳۹۹ | ۱۱:۰۶
ایران نباید به کشورهای به ظاهر دوست اعتماد کند چرا که ما کم زخم از چنین دوستانی نخوردیم چرا که همین روسیه روزگار دو عهدنامه ننگین به ما تحمیل کرد و بسیاری از سرزمین مارا از ما جدا کرد