فواد حسین، گزینه مسعود بارزانی برای تحقیر دولت عراق

دیپلماسی ایرانی: فواد حسین، پس از کش مکش های بسیار و با فشار و اصرار مسعود بارزانی، رهبر حزب دموکرات کردستان، وزیر امور خارجه عراق شد. او تنها کسی است که از دولت قبل که ریاست آن را عادل عبدالمهدی بر عهده داشت، به دولت جدید عراق آمده و سمت مهم وزارت امور خارجه را برعهده گرفته است. فواد حسین در دولت عادل عبدالمهدی وزیر دارایی بود.

کاظمی پافشاری بسیاری کرد تا از عضویت فواد حسین در کابینه خود جلوگیری کند اما اصرار و فشارهای بی امان بارزانی سرانجام کاظمی را تسلیم کرد تا او را به مجلس معرفی کند. هر چه کاظمی دلیل و برهان می آورد که از دولت قبل کسی را نگه نداشته است و باید به خواسته مرجعیت و مردم عمل کند و کسی را از دولت قبل به دولت جدید نیاورد افاقه نمی کرد. این در حالی است که کاظمی همه وزرا و نخست وزیر سابق را طی دستوری بازنشسته کرده است. در آخر کاظمی پذیرفت که فواد حسین را به مجلس معرفی کند با این تصور که مجلس با توجه به سابقه ای که از او دارد، به او رای نخواهد داد. اما بارزانی با نماینده های مجلس لابی کرد و به بعضی از آنها امتیاز داد تا این که توانست برای فواد حسین، ولو شکننده، رای جمع کند. به این ترتیب کاظمی در برابر عمل انجام شده قرار گرفت. از سویی، کاظمی نمی خواست دولتش را معطل یک وزارتخانه کند چرا که اوضاع جاری در عراق به هیچ وجه مساعد نیست و او معتقد است باید به سرعت از این مرحله عبور کرد تا کاری اساسی برای حل چالش های عراق انجام داد. 

فارغ از این موضوع انتصاب فواد حسین به وزارت امور خارجه عراق نکاتی را در خود دارد؛

اول این که، فواد حسین با آن خوش خدمتی که برای اقلیم کردستان و شخص مسعود بارزانی انجام داده و در طول مدت وزارتش در وزارت دارایی به طور غیرقانونی ماهانه 450 میلیون دلار به اربیل منتقل کرده در حال که هنوز بودجه سال 2020 عراق تصویب نشده، به نوعی بارزانی ها را به خود مدیون کرده است. مسعود بارزانی با پافشاری برای رساندن وی به سمت وزارت امور خارجه در حقیقت می خواست پاداش خوش خدمتی فواد حسین را داده باشد. 

دوم این که، فواد حسین را باید وزیر امور خارجه مسعود بارزانی و خانواده او دانست نه کل عراق. چرا که او از طرفداران پر و پا قرص استقلال کردستان است و بارها گفته است که مرزهای عراق را مقدس نمی داند. از این فراتر از لزوم تشکیل کشور فراگیر کردستان که شامل همه مناطق کردنشین منطقه شود، سخن گفته است. طبیعی است چنین فردی با چنین تفکری نمی تواند وزیر امور خارجه عراق با مرزهای کنونیش باشد چرا که او اعتقادی به عراق واحد ندارد. بسیاری نگرانند که او در کسوت سمت جدید خود تلاش هایی برای اهداف جدایی طلبانه اقلیم کردستان انجام دهد. اهدافی که مسعود بارزانی حتی در آخرین مصاحبه خود با شبکه «ام بی سی» عربستان، به آن اذعان کرد و آن را آرزوی دیرینه و همیشگی خود و مردم کرد دانست و گفت: «ما پایه و اساس استقلال را بنا کردیم.»

سوم این که، مسعود بارزانی با این کار به نوعی عراقی ها را تحقیر کرد. او که خود را قبل از این که عراقی بداند، کرد می داند، قبل از انتخاب برهم صالح، تلاش بی امانی را برای انتصاب فواد حسین به عنوان رئیس جمهوری عراق انجام می داد. تا پیش از این فواد حسین رئیس دفتر مسعود بارزانی بود. اما مسعود بارزانی اصرار شدیدی می کرد او رئیس جمهور شود تا به روشنی عراقی های غیرکرد را تحقیر کند. اگرچه او نتوانست به این هدف خود برسد اما اکنون می تواند بگوید برای تحقیر بغداد نهایت تلاش خود را کرده است، چرا که رئیس دفتر خود را به دو سمت کلیدی در دولت بغداد رسانده و الآن می تواند ادعا کند که دو سمت کلیدی دولت عراق برای او ارزشی هم سنگ ریاست دفتر او را دارد. 

چهارم این که، مسعود بارزانی پس از آن که فواد حسین در وزارت دارایی نهایت خوش خدمتی را کرد و هرآنچه مسعود خواست انجام داد، او را به وزارت امور خارجه عراق برده است تا این بار فواد حسین خواسته های او را در آنجا دنبال کند. بی شک بارزانی برای وزارت امور خارجه نقشه ها دارد، از توزیع مناصب و سفارتخانه ها میان نیروهای کرد نزدیک به خود گرفته تا پیگیری خواسته های خود در سطح بین المللی. او فواد حسین را نیروی موثری می داند که همان طور که در وزارت دارایی به خوبی به سود منافع او کار کرد در اینجا نیز می تواند خواسته های او را تامین کند.  

فواد حسین، شیعه است، از ترکمن های فیلی کردستان است، پدر او مثل اکثر کردهای شیعه عراق از مقلدین مرحوم آیت الله سید محسن حکیم بوده و به این کار خود علنا افتخار می کرده است. اما خود فواد حسین هیچ پایبندی و اعتقاد دینی ندارد و چندان به شرعیات و احکام دینی پایبند نیست. او قبل از هر چیز خود را کرد می داند که باید در خدمت منافع و مصالح اقلیم کردستان باشد. بنابراین نباید از او انتظار داشته باشیم که به منافع شیعیان به عنوان یکی از عناصر تشکیل دهنده اصلی عراق که از اکثریت جمعیتی آن برخوردار است، فکر کند، چه برسد به اهل تسنن عرب که عموما کردها به دلیل سال های طولانی ستم رژیم حزب بعث هیچ نزدیکی ای میان خود با آنها احساس نمی کنند. تنها کسی که می تواند ابتکار عمل را به دست بگیرد و وزارت امور خارجه را به شکلی مدیریت کند که تنها خواسته های یک طیف اعمال نشود، مصطفی الکاظمی، نخست وزیر عراق است. او تمایلات حزبی ندارد بنابراین وامدار کسی نیست، خودش می گوید که دنبال انتخاب دوباره برای سمت نخست وزیری نیست، از فرد یا کشور یا جریانی هم دستور نمی گیرد یا توصیه ای نمی شنود و تنها عراق و منافع آن برایش مهم است، بنابراین تنها او می تواند ابتکار عمل را به دست بگیرد و نگذارد فواد حسین به سود مسعود بارزانی در وزارت امور خارجه عراق، همانند وزارت دارایی، یکه تازی کند.