حملات تهران نشان داد ایران و غرب در یک جهتند

نویسنده: مایکل آکسورتی

دیپلماسی ایرانی: حمله داعش به تهران در تاریخ 7 ژوئن، که ظاهرا توسط دو گروه 4 نفره از تروریست ها برنامه ریزی شد، به کشته شدن 12 نفر یا تعدادی بیشتر افراد بیگناه و زحمی شدن بیش از 40 نفر انجامید. حمله ای که به دو نماد جمهوری در ایران یعنی حرم مطهر امام خمینی (ره) و پارلمان انجام شد یادآور حملات اخیر در اروپا و بریتانیا بود. صحنه ها به اندازه کافی شبیه بود و احساس ترس و اضطراب یکسان. داعش مسئولیت این حمله را برعهده گرفت و دلیلی برای شک در این زمینه وجود ندارد اگر چه ممکن است در برخی زمینه ها انجام این حملات توسط گروه های مخالف دیگر تسهیل شده باشد.

داعش به تازگی تبلیغات خود عیله ایران را افزایش داده است چرا که جایگاه آنها در موصل و سوریه رو به وخامت می رود. نیروهایی که داعش را به عقب می رانند، در کنار عناصر تحت حمایت غرب، حمایت ویژه ای را از سوی سپاه پاسداران ایران دریافت می کنند. بخشی از این نیروها گروه های شبه نظامی شیعه هستند. مبارزه ایران با داعش ضروری و اجتناب ناپذیر است. داعش نفرتی ذاتی نسبت به شیعیان دارد. این نفرت اگر به اندازه نفرت از غرب نباشد احتمالا کمتر از آن نخواهد بود. در این زمینه قابل توجه است که داعش در مناطقی خلافت خود را تشکیل داده است که مستقیما در ارتباط با ایران بوده اند نه ما در غرب.

حملات داعش در تهران، همزمان با تشدید سطح رقابت بین ایران و عربستان در منطقه خلیج فارس، انجام شد. در این رابطه می توان سفر ترامپ به ریاض و رقص عربی در کنار رهبران سعودی را نیز مدنظر قرار داد. خوشامدگویی بزرگ و گرم عرب ها به ترامپ در کنار قرارداد تسلیحاتی جدید، در ادامه تکرار تهمت های سعودی در قبال ایران است. اخیرا نیز عربستان سعودی روابط خود را با قطر قطع کرده است. این قطع روابط به دلایلی با نارضایتی عربستان نسبت به موضع قطر در قبال ایران، گره خورده است.

با هر تفکری که در قبال دموکراسی در ایران و کاستی های آن داشته باشیم، حمله داعش به مجلس نشان دهنده دشمنی جدی این گروه با جمهوری و جنبه های دموکراتیک نظام جمهوری اسلامی است. نظام ایران، جمهوری اسلامی است و بمب گذاران به یکی از نمادهای ایران (آرامگاه امام خمینی) و اصول قانون اساسی (مجلس) حمله کرده اند.

نیاز است که ایران را همان طور که هست ببینیم. ایران نباید به شکلی دیده شود که دشمنان و رقبایش در منطقه و جهان می خواهند. با وجود مشکلاتی که بر سر راه روحانی ایجاد کردند، مشارکتی 74 درصدی در ایران رقم خورد و روحانی توانست 57 درصد از آرا را به خود اختصاص دهد.

روحانی فردی عملگرا و میانه رو است. او در مبارزات انتخاباتی به برقراری روابطی بهتر میان ایران و غرب تاکید کرد. دیدگاه های او در برابر تندروهایی است که استدلال هایی سرسختانه در رابطه با غرب دارند. کاری احمقانه است اگر دولت های غربی بخواهند با رد کردن روحانی کار او و خودشان را مشکل تر کنند. از بسیاری جهات، به خصوص در مبارزه با داعش، موضع ایران در خاورمیانه آنها را به متحدی طبیعی با انگلستان، آمریکا و غرب تبدیل کرده است. دستیابی به توافق هسته ای در اولین دوره ریاست جمهوری روحانی، پس از سال های طولانی تلاش و مبارزه، نشانگر این بود که امکان پیشرفت در روابط با ایران وجود دارد.

حملات داعش به تهران نشان می دهد که ایران و غرب در جهتی یکسان قرار دارند. رقابت فرقه ای بین عربستان و ایران، پارانویایی اغراق آمیز است که با احساس ناامنی داخلی در عربستان سعودی و برخی دیگر از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس تقویت شده است. این احساس تا حدی توسط گفته های مقامات ایرانی بیشتر نیز می شود. اما باید توجه کرد که این جنگ ما نیست و ما نباید در این درگیری به شکلی وسواس گونه جانب طرف خاصی را بگیریم.

در بریتانیا نیاز داریم که وزارت امور خارجه به فوریت در سیاست های خارجی اش در منطقه خلیج فارس تجدید نظر کند. ما خود را بیش از حد به عربستان سعودی نزدیک کرده و از این طریق به شکلی نادرست در مسیر انگیزه های سعودی و حوادث ممکن قرار گرفته ایم. با شدت گرفتن خطر داعش در انگلستان، به بحث های سیاسی تازه ای برای مقابله سخت تر و بیشتر با ریشه های تروریسم نیاز است. گام برداشتن در مسیر سیاست های نادرست ما را به بی دفاع تر شدن در برابر حملات تروریستی رهنمون می کند. همچنین نیاز است که با اتحادیه اروپا در این زمینه به بحث بنشینیم همان طور که این کار را باید با ایالات متحده انجام دهیم.

منبع: گاردین/ مترجم: روزبه آرش