اردیبهشت ۹۶ را بخاطر بسپارید

نویسنده: صادق ملکی، کارشناس و تحلیلگر ارشد سیاسی

دیپلماسی ایرانی: عقلانیت پیروز شد تا در سایه آن بتوان بزرگی ایران را پاس داشت. تولد مجد و عظمت ایران با تکیه بر رای مردم مبارک باشد. تدبیر، در سایه امید، میوه آگاهی داد. دیگر فریبی در کار نیست. اردیبهشت 96 را بخاطر بسپارید. این ماه به همراه بهشت طبیعت، سرآغاز بهشتی شدن دنیا و آخرت مردم در سایه تعقل خواهد شد. اطمینان داشته باشید رای دوباره مردم به دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری، شروع مقطعی از تاریخ ایران خواهد بود. این سخن نه حاصل جوزدگی و نه تحلیلی احساسی، بلکه حاصل درک راهبردی از پیام های ناشی از این رای و انتخاب می باشد. این انتخابات رنگی متفاوت با همه انتخابات داشت و در آینده خواهیم دید که آثار و تبعاتی فراتر از یک انتخابات ریاست جمهوری خواهد داشت. بازتعریف ساختارها، پاسخگو شدن نهادها، انضباط اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، قانونمند کردن اداره کشور در همه سطوح و سیستمی نمودن نظام، مهمترین دستاورد این انتخابات خواهد بود.

نه شورش و نه اعتراضات و رفتارهای هیجانی، بلکه صندوق های رای کانون تغییر در ایران شدند. مردم ایران نشان دادند از تجربه های تلخ درس گرفته و نه تنها تلخ رفتار نکرده بلکه با استفاده از خرد جمعی در شیبی آرام، کام های تلخ را، شیرین می نمایند. مردم ایران نشان دادند در سخت ترین شرایط و در حالی که بسیاری اعتقاد دارند راهی نیست، از میان بن بست ها راهی یافته و یا راهی می سازند. انتخاب مجدد روحانی امید به فردای بهتر را نه زنده بلکه در صحنه اجتماعی ایران نهادینه کرد. ایران، برای همه ایرانیان شد. دیگر نه تنها کسی نخواهد رفت، بلکه بسیاری از آنانی که رفته اند نیز باز خواهند گشت.

در خاورمیانه ای که نظام ها با اتکا به سلاح یا درگیر جنگ و یا گرفتار دولت های ارتجاعی و تمامیت خواه هستند، این ایران است که سرفراز با اتکا به آرای مردم، استوار ایستاده است. با برگزاری انتخاباتی شکوهمند در ایران، ایرانیان الگویی موفق از توسعه یافتگی را به نمایش گذاشته و ثابت نمودند که با تکیه بر حمایت و انسجام داخلی، می توانند تبلور نظام مردم سالاری شوند.

این انتخابات و شور و شعور حاکم بر فضای آن، تداعی کننده نوعی انقلاب اجتماعی با سازوکار انتخاباتی بود. نه گفتن به وعده های یارانه ای در حالی که حریف، مردم را غیرمستقیم به اعتراضات اقتصادی سوق می داد، نشان از رشد و آگاهی مردم داشته به تنهایی خود، جای تعمق عمیق دارد. با آنکه دو تن در لباس روحانی در صحنه انتخابات بودند، اما روحانی چون رقیب، قدیس نشده به اطعام فقرا نپرداخت. او وعده بهشت را نداده و از فقر، جهل و نادانی ابزاری برای رای نساخت. روحانی آزادی را قربانی امنیت نکرد. روحانی، بجای سوءاستفاده از فقر، دلیل و چرایی فقر را محل پرسش قرار داد. بجای آدرس غلط افزایش وعده یارانه، وعده اخذ مالیات از حساب های بی حساب، را به مردم داد.

روحانی، روحانی است، او قابل قیاس با هیچ کس نیست. او نه هاشمی و نه خاتمی بلکه ترکیبی از همه و در عین حال تعریفی مستقل برای خویش دارد. روحانی با تکیه بر آرای مردم در حالی که نظام را بیمه کرد، نشان داد که حرفه ای ترین رئیس جمهور تاریخ ایران است. روحانی در این انتخابات نشان داد که او نیز همراه مردم بزرگ شده و می تواند برای فرداهای ایران نقطه امید باشد.

نکته آنکه کاش ایرانیان هر چه سریعتر از سایه رهبران و کاریزما ها خارج شده هریک در نظامی حزبی و سیستمی، برای خویش رهبر و هادی شوند. تا آن روز ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، همچنان تحت تاثیر رهبران سیاسی هستیم که حاصل انتخاب های ماست. پس هیچگاه فراموش نکنیم که چگونه یک انتخاب، سایه جنگ را بر کشور گسترد و انتخابی دیگر، سایه جنگ را از کشور دور کرد.