به گفته تحلیگران موسسه بین المللی مطلعات راهبردی، ایران ممکن است با ایجاد رقابت بین چین و روسیه از این دو کشور سلاح های پیشرفته با تخفیف فراوان خریداری کند.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: متن «ویرایش نهایی برنامه همکاریهای جامع (۲۵ ساله) ایران و چین» در ۱۸ صفحه و از طرف دبیرخانه سازوکار عالی مشارکت جامع راهبردی ایران و چین در خرداد ۱۳۹۹ تهیه شده و اکنون در دسترس است.
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: ایرانیان موافق، منتقد و مخالف برنامه راهبردی درحالی به مناظره با یکدیگر مشغولند که هنوز پاسخ و ملاحظات دولت چین به این برنامه روشن نبوده و یا اعلان عمومی نشده است. ابراز شیفتگیهای زودهنگام و یا مخالفتهای تند تنها در یک سوی توافق احتمالی جریان دارد، در حالی که چشم بادامیها همچنان با وسواس به صحنه مینگرند و از بیان دیدگاه صریح طفره میروند. خصلت چینیهاست که «ایدههاشان را پنهان کنند و برای آن، زمان بخرند».
ادامه مطلب
مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: میتوان گفت تأکید اصلی حامیان معاهده تجاری با چین این است: «چین قدرت اول اقتصادی دنیاست (یا به زودی خواهد بود) و برقراری معاهدات بلندمدت با قدرت اول اقتصادی جهان نه تنها عاقلانه و هوشمندانه، بلکه اساساً ضروری است.» اگر برای کشورم فقط یک آرزو داشته باشم، همین بود که روزی چنین استدلالی را بشنوم و چنین نگرشی به مبنای تصمیمگیریهای کلان کشورم تبدیل شود؛
ادامه مطلب
سید عباس موسوی درباره توافق ۲۵ ساله ایران و چین گفت: جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک کشور مهم در غرب آسیا و چین به عنوان یک کشور مهم شرق آسیا دارای پیوندهای مشترک تاریخی و روابط حسنه سنتی هستند. در سفر رییسجمهور چین به تهران، قرار شد طرفین نقشه راه برای همکاریهای راهبردی ایران و چین تعریف کنند و همکاریهای دو کشور همه جانبه و راهبردی تعریف شد. بعد از آن چند پیشنویس تعریف شد و آخرین نمونه را وزیر خارجه به چین برد، پیشنویس نهایی ایران تهیه شده که باید به طرف مقابل داده شود تا نهایی شود و براساس آن، توافقات جدید امضا شده و روابط دو کشور براساس ریلگذاری جدید پیش برود. این توافق برای کشورها و طرفهای مختلف غیرقابل قبول است زیرا فکر میکنند حلقههای فشار، تبلیغاتی و تحریمها را بیاثر میکند که بیجا فکر نمیکنند.
ادامه مطلب
محسن بهاروند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از دید غربیها گسترش روابط ایران و چین یک اقدام بزرگ استراتژیک است که از یک سو تامین انرژی چین را تضمین میکند و از سوی دیگر با انتقال سرمایه چین به ایران، تحریمها و تروریسم اقتصادی علیه کشور ما تا حد زیادی خنثی میشود.
ادامه مطلب
غلامعلی خوشرو در یادداشتی می نویسد: این یک فرصت مناسب برای ایران است تا روابط خود را با چین گسترش داده و به خصوص در حوزه همکاریهای بهداشتی و راهبردی و تهاتر نفت بیش از پیش فعال شود. در این شرایط باید سطح روابط با چین را ارتقا داد تا در چالشهای موجود با غرب نیز بتوان از اهرمهای سیاسی و اقتصادی قویتری برخوردار بود.
ادامه مطلب
آرش رئیسی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باید دانست که تنها با تکیه بر فهم ژئوپلتیک راه و نقش راههای چهارگانه یادشده به ویژه راه ابریشم نوین است که ایران میتواند نقش گرانیگاهی خود در راه شاهی و راه ابریشم را زنده کند. بدین منظور ایران نیازمند «سیاست خارجه زنجیرهای» نه واکنشی، در حوزه های سهگانه سیاسی-اقتصادی-فرهنگی است.
ادامه مطلب
محمد حسین کبریا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در صحنه بین الملل، دوست و دشمن دائمی وجود ندارد و سخن از اعتماد به کشورها بی معنی است؛ هر کشوری به دنبال منافع ملی خود است و تمامی کشورها روابط خود را با توجه به منافع ملی تنظیم می کنند. اگر سند مورد بحث با چین را یک توافق استراتژیک بدانیم، می توان مدعی شد که مهمترین رویداد تاریخی ایران در صحنه جهانی به وقوع پیوسته است و می تواند ایران را از روزمرگی در آورد.
ادامه مطلب
هادی محمدی می نویسد: به نظر می رسد شیطنت غربی ها برای سر درآوردن از این طرح و احیانا تلاش برای به هم خوردن چنین برنامه راهبردی مهمی میان ایران و چین باعث شده است تا دروغ هایی را به سند نسبت دهند و متاسفانه برخی در داخل ایران نیز در دام این نقشه افتادند.
ادامه مطلب
سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان همچنین در پاسخ به این سوال که رییس جمهور سابق کشورمان که اکنون نیز عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است مطالبی را در این زمینه مطرح کرده و اعلام کرده این سند جدا از آن چیزی است که شما اشاره کردید، اضافه کرد: ما یک سند داریم و آن همان چیزی است که در مورد آن توضیح دادم همان طور که اشاره شد این سند در حد پیش نویس است و باید در دو کشور نهایی شود.
ادامه مطلب
سید مهدی حبیبی و محمد رضا قائدی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: جمهوری اسلامی ایران که هماکنون با تحریمهای گسترده ایالاتمتحده آمریکا مواجه است در وضعیتی نیست که بتواند میان چین و آمریکا یکی را انتخاب کند. درواقع، نزدیکی راهبردی ایران به چین، حاصل شرایط تحریمی است و این روابط بهصورت نامتقارن راهبردی شده است.
ادامه مطلب
محمد زارع در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید به جرات بتوان گفت که اولین اثر کلان جهان ظهوریابنده جدید به خصوص در نتیجه افزایش رقابت استراتژیک میان چین و آمریکا برای ایران آن باشد که چنین تحولاتی حداقل در کوتاه مدت، بیش از گذشته چین را به عنوان یک "شریک در دسترس" برای جمهوری اسلامی ایران تبدیل خواهد کرد. جمهوری اسلامی ایران تقریبا در ده سال گذشته یک شریک در دسترس فعال یعنی روسیه را در تحولات راهبردی داشته و تلاش کرده است تا از آن طریق برخی از نیازمندهای راهبردی خود در حوزه های مختلف سیاسی و امنیتی را تامین کند. به نظر می رسد که با توجه به تحولات ساختاری جدید، چین هم می تواند بیش از پیش برای ایران در دسترستر شود.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حال در شرایطی که تنها حدود ۴ ماه تا اجرایی شدن این مزیت برجام برای جمهوری اسلامی ایران باقی مانده، ایالات متحده آمریکا با همراهی دیگر دشمنان و رقبای منطقه ای کشورمان دست به کار شده اند تا راه را بر هر نوع بهره بردن ایران از توافق برجام ببندند و مانع رفع این تحریم ها شوند. سؤالی که در اینجا مطرح می شود این است که ایالات متحده چه منافعی در پیگیری این مسأله دارد که حتی در بحبوحه آشوب های داخلی خود نیز آن را رها نکرده و در مقابل ایران چه می تواند بکند؟
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: در حال حاضر ترکیه تلاش دارد از مساله تحریم های ایران و تنش های تهران با غرب به ویژه ایالات متحده امریکا نهایت استفاده را ببرد. برای همین دو موضوع را در دستور کار خود قرار داده است؛ یکی تغییر کریدورهای منطقه ای و دیگری سرمایه گذاری روی گاز در آب های مدیترانه برای به حداقل رساندن وارادات انرژی گاز.
ادامه مطلب
احمد آدینه وند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: امروزه گفته می شود آنچه به عنوان اجماع پکن مطرح هست تنها یک مدل برای چین نیست بلکه به نقطه عطفی از توسعه بین المللی، اقتصاد، جامعه و به طور کلی سیاست اشاره دارد. این الگو به چگونگی انطباق با نظم بین المللی در عین حفظ استقلال، حفظ سبک زندگی و انتخاب های سیاسی خصوصا اقتصاد ارتباط دارد.
ادامه مطلب
پکن در سال های اخیر موتور محرکه رشد تولید کنندگان نفتی منطقه بوده است. ۷۲ درصد از کل نفت مصرفی چین از خارج از کشور تامین می شود و این اهمیت ژئوپلتیک واردات نفت را افزایش می دهد. در سال ۲۰۱۹، صادرات نفت عربستان سعودی به چین ۴۷ درصد افزایش یافت و عربستان حالا ۱۶.۵ درصد از کل واردات نفت چین را به خود اختصاص داده است. عراق سومین عرضه کننده نفت و عمان، کویت، ایران و امارات متحده عری به ترتیب ششمین، هفتمین، هشتمین و نهمین تامین کننده نفت چین هستند. خلیج فارس در مجموع ۴۰ درصد از واردات نفت چین را تامین می کند.
ادامه مطلب
نفیو تاکید می کند، من تردید ندارم که آنها (به ایران) جنگافزار خواهند فروخت و این کار را خیلی فوری انجام خواهند داد. آن تانکهایی که پمپئو دربارهشان تا این حد نگران است میتواند خیلی زود روی شناورها قرار بگیرند."
ادامه مطلب
حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در آینده ای نه چندان دور ایران شاهد آن خواهد بود که چین برای جلب ایران علاقمند به سرمایه گذاری سیاسی باشد تا نامعادله فعلی در روابط شرایط معقول تری بخود بگیرد.
ادامه مطلب
چین در یک دهه گذشته به بزرگترین شریک تجاری ایران تبدیل شده است. به رغم راهبرد فشار حداکثری ایالات متحده، صادرات و واردات ایران و چین در مجموع بالغ بر ۲۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۹ بوده است. این رقم تقریبا یک پنجم از کل صادرات ایران و یک چهارم از کل وارداتش را تشکیل می دهد. بنابراین برای ایران، نگاه به شرق نه یک حرکت نمادین بلکه یک ضرورت راهبردی است.
ادامه مطلب
عادل خانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: با شیوع کرونا در چین، ایران به عنوان اولین کشور خارجی کمک های بهداشتی خود را از طریق هلال احمر جمهوری اسلامی ایران به آن کشور ارسال کرد. اما از آنجایی که همکاری تنگاتنگ دو کشور در زمینه های گوناگون خوشایند برخی کشورها به ویژه کشورهای غربی نیست، از این رو، آنها حادثه کرونا را فرصت مناسبی برای تخریب روابط ایران و چین و تبلیغ علیه نظام سیاسی آن دو دیدند و اقدامات ناخوشایندی را در فضای رسانه ای به ویژه فضای مجازی انجام دادند.
ادامه مطلب
بهاء الدین بازرگانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واقعا در دوران جنگ های بی پایان دهه پنجاه و شصت در شرق دور و در هندوچین که همه جا صحنه جنگ و کشمکش و رویارویی میان بلوک های متخاصم بود، به جز ژاپن تسلیم شده، کدام کشور به فکر توسعه و اقتصاد بود و اصلا میتوانست باشد؟ وقتی که منطقه ما قریب شش دهه پس از جنگ دوم، گرفتار این همه جنگ و دعوا و مرافعه است آیا واقعا توسعه پایدار مجال بروز پیدا می کند؟ ایران در کنار افغانستان و عراق و یمن؛ مصر در جوار اسرائیل و ناکجاآباد لیبی؛ سوریه در جوار ترکیه و اسرائیل، پاکستان با مسئله کشمیر و هند و دیگران و دیگران. امارات و قطر با آنهمه شکنندگی های نفوسی و تنگناهای زیستمحیطی و آبی و میزبانیهای مخاطرهآمیز نظامی و تسلیحاتی بیگانه، واقعا از مولفههای واقعی توسعه برخوردارند؟ حالا که دوباره دارند طالبان را می آورند و شاید دوباره القاعده و داعش را هم. واقعا باید پرسید که آینده به کدامین سو جریان دارد؟ ما در کجای تاریخ قرارگرفته ایم؟ راه کدام است و تکلیف چیست؟
ادامه مطلب
کتاب «ایران تنها قربانی سیاست های امریکا نیست»، کتابی است با موضوعیت آینده پژوهی تحولات نظام جهانی در دهه ۲۰۲۰ میلادی؛ و تمام تلاش ها بر آن بوده است که با محوریت قرار دادن منافع بلند مدت دولت امریکا در آینده نظام جهانی و همچنین بررسی سیر سیاست خارجی امریکا در دوران پساشوروی، محتمل ترین فرضیات قابل پیش بینی از تحولات نظام جهانی به ویژه تحولا ت ناشی از تقابل امریکا با سه قدرت ایران، روسیه و چین در دهه ۲۰۲۰ میلادی را بررسی کند.
ادامه مطلب
با گذشت ۵ سال از توافق هستهای برجسته تهران با قدرتهای خارجی، نگرانی درباره اعتبار صلحآمیز بودن فعالیت هستهای ایران بار دیگر پدیدار شده است. در هفتهها و ماههای آینده چهبسا از روسیه – و شاید چین – خواسته شود که نقش رهبری در تضمین همکاری ایران برای حل این مساله را بازی کنند.
ادامه مطلب
سید رضا تقوی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ما باید آگاه باشیم که در این نبرد نقش ثالث را داریم. یا باید به طور کامل بی طرف باشیم یا اگر قرار است دخالت کنیم به صورت منسجم از روایت یک طرف حمایت کنیم. این دو دستگی و اختلاف بخصوص بین مسئولان در جنگ روایت ها (که آمریکا و چین هر کدام تلاش می¬کنند روایت خود را غالب کنند) می¬تواند هزینه¬های بسیاری برای کشور ما بعد از کرونا به دنبال داشته باشد.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: اصولگرایان درست میگویند که در این شرایط حساس نباید برای کشور هزینه تراشید، آن هم وقتی فقط یک کشور باقی مانده که در این شرایط کمک کند. سخنگو کار درستی نکرده است.
ادامه مطلب