فرزاد احمدی دوازده امامی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: «اول ایران» به معنای تمرکز بر توان داخلی، توسعه اقتصادی و بازسازی سرمایه اجتماعی است. این رویکرد، هم‌سو با تجربه برخی کشورها در جهان، تأکید دارد که قدرت پایدار یک ملت از داخل آن می‌جوشد و هر نوع اثرگذاری بیرونی بدون اتکا به توان داخلی، شکننده خواهد بود.
ادامه مطلب
اخیر گاردین در گزارشی پس از ۲۰۰ روز از آغاز دومین دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، تصویری از تحولات سیاسی ایالات متحده ارائه می‌دهد که به زعم بسیاری از تحلیلگران، از مرز هشدار گذشته و وارد فاز «تحقق عملی» اقتدارگرایی شده است. اقتدارگرایی در علوم سیاسی به‌معنای تمرکز قدرت در دست یک فرد یا گروه کوچک، تضعیف نهادهای مستقل، محدودسازی آزادی‌های سیاسی و مدنی، و استفاده از ابزارهای حکومتی برای تثبیت حاکمیت است.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: جفری اپستین، سرمایه‌داری با حدود نیم میلیارد دلار ثروت بود که از طبقات میانی جامعه آمریکا از شغل معلم ریاضی در نیویورک، به بالاترین سطح از ارتباطات بین نخبگان اقتصادی و سیاسی آن کشور رسید و با دارا بودن چند ویلا و چندین خانه و آپارتمان در نیویورک و پاریس که بعضاً جواز مستقلی داشتند، در رهبری شبکه‌ای از سوء استفاده کنندگان جنسی از دخترکان زیر سن قانونی قرار گرفت.
ادامه مطلب
اسفندیار خدایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: توهم توطئه امکان کنشگری و نقش‌آفرینی را از مردم سلب می‌کند و قدرت جامعه را به انحطاط می‌برد. توهم توطئه فقط یک بیراهه نیست که مانع کشف حقیقت بشود، بلکه ویروسی است که انگیزه حرکت و تفکر را از مردم سلب می‌کند تا تسلیم حوادث بشوند و قدر فرصت‌ها را ندانند.
ادامه مطلب
محمد عارف فصیحی دولتشاهی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: نتانیاهو همچون فرعون در طغیانگری از تمام خطوط قرمز خداوند عبور کرده ولذا سرانجام او تباهی ونابودی است. این که نتانیاهو می گوید: «حتی اگر خدا هم با آنها باشد، ما آنها را شکست خواهیم داد!» کاسه صبر خداوند را لبریز و دست انتقام از آستین خداوند بیرون کشیده واو را در کام خود فرو خواهد برد و نشان خواهد داد که تاریخ درس‌های فراوان برای درس و عبرت گیری دارد!
ادامه مطلب
عابد اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آن دسته از کشورها می‌توانند نقش مؤثری ایفا کنند که دارای ظرفیت‌هایی ساختاری، نهادی و گفتمانی برای تبدیل شدن به بازیگرانی فعال در معماری نظم جدید باشند.
ادامه مطلب
سعید محمدی کاوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: ، آینده تقابل تهران و تل‌آویو، نه تنها یک درگیری نظامی بلکه یک رقابت عمیق راهبردی است که می‌تواند بر امنیت خاورمیانه و حتی توازن ژئوپولیتیک جهانی تأثیرگذار باشد. دخالت مستقیم یا غیرمستقیم بازیگرانی مانند آمریکا، روسیه یا قدرت‌های اروپایی نیز می‌تواند ابعاد این تقابل را از سطح منطقه به بحران‌های انرژی، اقتصاد جهانی و رقابت‌های کلان بین‌المللی گسترش دهد.
ادامه مطلب
عبدالناصر نورزاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: آنچه بیش از همه برجسته می‌شود، فروپاشی تدریجی مفهوم صلح جهانی است. رؤیای صلحی که پس از جنگ جهانی دوم با تأسیس سازمان ملل و نهادهای وابسته آن شکل گرفت، امروز بیش از همیشه به یک خاطره‌ی محو تبدیل شده است.
ادامه مطلب
محمد راه‌پیما در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در این مقاله، به تحلیل راهبردهای کلان ژئوپلتیکی جمهوری اسلامی ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تا امروز پرداخته می‌شود. هدف، تبیین دقت و کارآمدی این استراتژی‌ها در مقابل فشارهای سیاسی، نظامی و اقتصادی نظام بین‌الملل برای مهار یا حذف ایران است. راهبردهایی چون محور مقاومت، اقتصاد مقاومتی، توسعه بازدارندگی نظامی، دیپلماسی فعال، نگاه به شرق و پرهیز هوشمندانه از جنگ از جمله مهمترین مؤلفه‌های این تحلیل هستند.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: با نگاهی ساده به صحنه در می یابیم که مواجهه با دشمنان و بدخواهان، لایه ها و ابعاد بسیار پیچیده ای دارد که یک بخش مهم آن، جنگ روایت هاست. این بخش دارای آن چنان اهمیتی است که اگر توجه نکنیم و ابتکار عمل و خلاقیت به خرج ندهیم، ممکن است مسائلی بدیهی و روشن همچون حمله ناجوانمردانه و خلاف قوانین بین المللی به ایران و کشتن قهرمانان وطن و به خون غلطاندن انسان‌های بی دفاع و مظلوم به عملی قابل دفاع در جهان آشوب زده کنونی مبدل شود.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: قدرت عمل و پاسخ های کوبنده نیروهای مسلح ایران نسبت به تجاوزات رژیم صهیونیستی و هدف قرار دادن مراکز مختلف آنها، عامل اثرگذار میدانی است که عرصه را بر آنان کاملا تنگ کرده و آنها را در حالت استیصال قرار داده است. اگر این روند با همین وضع و حتی شدت بیشتر ادامه یابد سر دشمن به سنگ خواهد خورد و در مقابل قدرت ایران سرفرود خواهد آورد.
ادامه مطلب
سید حجت سیداسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر تا دیروز صهیونیست‌ها و هم‌پیمانانشان می‌کوشیدند با تهدید حمله نظامی، فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای ایران را متوقف یا محدود کنند، عملیات وعده صادق ۳ نشان داد که این حربه، دیگر کارآیی ندارد. جمهوری اسلامی ایران نه‌تنها توان بازدارندگی خود را به رخ کشید، بلکه با پاسخ عملیاتی و راهبردی، معادله تهدید را وارونه کرد.
ادامه مطلب
سید احمد حسینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: برخورد حکیمانه و مبتنی بر اصول عزت و عقلانیت که در کلام اخیر مقام معظم رهبری مورد تصریح قرار گرفت حکم می کند که در حفظ دستاوردها باید بسیار محکم و نفوذ ناپذیر بود و دشمن را به این نقطه رساند که امکان گرفتن آنچه با زحمت و مجاهدت و خون دل به دست آمده وجود ندارد.
ادامه مطلب
محمد محمودی‌کیا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: طی دو سال گذشته بسیاری از متخصصان و اندیشمندان روابط بین‌المللی هشدار داده‌اند که مفروضات رئالیسم به طور صریح در حال بازگشت به عرصه معادلات در سطح نظام بین‌المللی است؛ بازگشتی که نشانه‌ای از ناکارآمدی یا بی‌اعتمادی به ایده‌ها و ارزش‌های ایدئالیستی نهادگرایی نئولیبرال است که همچون گذشته قادر به کنترل آشوب و تعدیل ورودی‌های آشوب‌ساز به محیط نظم بین‌المللی نیست. در پایه این تحولات، نگارنده مفهومی تحت عنوان «رئالیسم هوشمند» را نه در قامت یک نظریه، بلکه در مقام یک راهنمای عمل برای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مطرح کرده که سنتزی از رئالیسم، سازه‌انگاری و عناصر نئولیبرالیستی است و به‌دنبال یک رویکرد تعادلی است که در آن، دولت‌ها نه در دام بدبینی‌های قدرت‌محور و ساختار غیرمنعطف نظم بین‌المللی بیافتند و نه در دام خوش‌بینی‌های ایدئالیستی.
ادامه مطلب
محمدرضا سپهوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: سیاست‌های دونالد ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری و چشم‌انداز اعلام‌شده برای دوره دوم، به‌ویژه شعار "اول آمریکا"، تأثیرات قابل‌توجهی بر قدرت نرم ایالات متحده داشته است.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تبدیل دانش شبیه‌سازی و حیوانات وحشی بازآفرینی شده این دانش به ابزار قدرت یا اسلحه وحشت‌زای بازیگران بزرگ، ناهنجاری بزرگی در نظام جهانی شکل می‌دهد که تنها در چارچوب معمای امنیت و قدرت قابل تفسیر بوده و سیاستگذاران باید از اکنون در فکر مقابله با چنین ناهنجاری‌هایی باشند.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: جهانی شکل گرفته بر اساس اندیشه "انسان گرگ انسان" توماس هابز تا این انگاره و باور محلی در ادبیات موسیقی ایرانی که می‌گوید "سوار بی تفنگ قدرت نداره" را باید جهانی واقعی و سیاستگذاری این جهان را نیز رئالیسم قدرت قلمداد کرد.
ادامه مطلب
رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مهمترین درس از تجربه اوکراین این است که هیچ کشوری نباید امنیت، اقتصاد و سیاست خود را به‌طور مطلق به یک ابرقدرت وابسته کند. هرچند اتحادهای استراتژیک می‌توانند مزایایی به همراه داشته باشند؛ اما در نهایت، هر کشوری مسئول تأمین منافع خود است و نباید انتظار داشته باشد که قدرت‌های بزرگ، منافع دیگران را بر منافع خود ترجیح دهند.
ادامه مطلب
محمدحسین عمادی در یاددشتی می نویسد: در پاییز سال ۲۰۱۶ و اوج‌گرفتن تبلیغات انتخاباتی دور اول ترامپ، با یکی از استادان دانشگاه و عضو برجسته حزب کمونیست چین گفت‌وگو داشتم و نظرش را درباره امکان و عواقب پیروزی ترامپ پرسیدم. با اطمینان گفت: «ما از این اتفاق استقبال می‌کنیم، زیرا او با این شاخصه‌ها آخرین رئیس‌جمهورآمریکای مقتدر خواهد بود!». پنج سال بعد و پس از پیروزی بایدن، به او یادآور شدم که محاسباتش درست نبوده است. در پاسخ گفت: «بازی تمام نشده و نیمه دوم را توان بازیکنان و اندیشه مربیان می‌سازد». آن زمان، بازگشت ترامپ به قدرت بسیار بعید به نظر می‌رسید. اما سؤال کنونی این است که چین برای مواجهه با ترامپ در نیمه دوم بازی چه طرحی در سر دارد؟
ادامه مطلب
علی اکبر دارینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در جهان آنارشیک کنونی، بازیگران برای پاسداری از امنیت و تامین منافع خود با هم «رقابت» می‌کنند. در این شرایط تنها ابزار تضمین‌کننده بقاء، حفظ امنیت و تامین منافع چیست؟ قدرت. قدرت نظامی مهمترین نماد قدرت است اما در روابط بین‌الملل قدرت دربرگیرنده اشکال گوناگون قدرت (نظامی، اقتصادی، تکنولوژیکی و ...) است.
ادامه مطلب
بشیر اسماعیلی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در این دوران احیای یکجانبه گرایی آمریکا، آنچه کار را پیچیده کرده، مساله تقابل آمریکا با ایران است؛ مثل تقابل تاریخی ما با تمدن های یونان و روم باستان، اینک دوباره تقابلی جدید شکل بین شرق و غرب گرفته است. اما بر عکس دوران باستان، توزان قوا بین ایران و آمریکا برقرار نیست و آمریکا از برتری اقتصادی و نظامی محسوسی نسبت به ایران برخوردار است. اما چرا ایران برعکس مصر و اردن و مکزیک و حتی اروپا، در برابر آمریکا شاخ و شانه می‌کشد و زیر بار دستورات ترامپ نمی‌رود؟ پاسخ را باید در هویت ملی و اسطوره شناسی ایرانی جست‌وجو کرد.
ادامه مطلب
رامین فخاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در قرن بیست‌ویکم، اقتصاد قدرت است و قدرت، اقتصاد است. همه مؤلفه‌های قدرت، از جمله قدرت نظامی و موشکی، زیرمجموعه اقتصاد هستند. هیچ کشوری تحت تحریم‌های شدید و رکود تورمی نمی‌تواند به قدرتی بزرگ تبدیل شود و به مرور از درون پوسیده خواهد شد. نمونه‌های آن، کره شمالی و کوبا هستند.
ادامه مطلب
محمد مونسان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در صورت تجدید نظر در دکترین دفاعی فعلی ایران، انتظار می رود کلیدواژه هایی نظیر «پلتفرمهای فراسرزمینی، برد موشکهای بالستیک قابل نصب روی شناورها، تعداد لانچرهای پرتاب روی شناورها، زیردریاییٔهای دارای لانچرهای عمودی و ...» بیش از موضوع قایق‌های تندرو و سرعت آنها در ادبیات فرماندهان نیروی دریایی ایران شنیده شود.
ادامه مطلب
امروزه قدرت نظامی ایالات متحده نسبت به سایر قدرت ها کاهش یافته است. یک گزارش اخیر دو حزبی اشاره می کند که ارتش آزادیبخش خلق چین در مسیر تبدیل شدن به "یک رقیب نظامی همتا، اگر نگوییم برتر، برای ایالات متحده است."
ادامه مطلب
ترامپ با غرایز رقابتی، تمایل به برهم زدن وضعیت موجود و احساس اضطرار، می تواند رهبری باشد که ایالات متحده را به جایی که باید بسیار نزدیکتر کند.
ادامه مطلب
حافظ حاجی کریم جباری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نمی گوییم آمریکا ضعیف شده، بلکه می گوییم نیروهای جدیدی پیدا شده اند و روز به روز قدرت بیشتری پیدا می کنند و لذا سهم بیشتری می خواهند. لذا آمریکا مجبور است یا با آنها کنسرت قدرت تشکیل بدهد و تقسیم سهم کند؛ یا مقاومت کند و از حداکثر ظرفیت آمریکا برای مانع شدن در برابر چالشگران، استفاده کند و دوران تقسیم نقش و منافع را حتی الامکان عقب اندازد تا موقعیت هژمونیک فعلی را حتی الامکان برای مدت بیشتری حفظ کند. معلوم است که ترامپ راه دوم را برگزیده و از سیاست های سخت ابزاری و تند برای این منظور استفاده می کند.
ادامه مطلب
مریم خالقی‌نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: پیامدهای موقت یا دائمی ناشی از سوختن هالیوود به عنوان ابزاری برای قدرت نرم و دیپلماسی فرهنگی آمریکا شوک عظیمی را به دولت امریکا و افراد این دو ایالت وارد کرده است. این موضوع باعث تشویش موقت در صنعت سینما و بروز بحران‌های مالی در هالیوود شده است.
ادامه مطلب
محمدرضا سپهوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر واقع گرایی را به مثابه یک رهیافت نظری برای فهم محیط سیاست ورزی در عرصه بین المللی به کار ببریم، این نوع نگاه ما را بر آن می‌دارد که برای پرهیز و پیشگیری از جنگ و طولانی تر ساختن صلح به شناخت واقعی حیات بین المللی و دوری گزیدن از هر نوع خیال پردازی و آرمان گرایی خارج از واقعیت های موجود بپردازیم.
ادامه مطلب
محمدجواد غلامرضاکاشی در یادداشتی می نویسد: اسرائیل از قدرت تنها زورمندی را فهمیده است. تنها زور گفتن، سرکوب کردن و شکنجه و حبس مخالفین فلسطینی را آموخته است. لاجرم مردم فلسطین با تکیه بر نیرویی مثل حماس رویاروی آن ایستاده‌اند. حماس هم سرکوب شود، حماس دیگری متولد می‌شود.
ادامه مطلب
سید محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: چگونه می‌توان نسبت بین قدرت عریان و فجایع پنهان در روابط بین‌المللی را مورد مداقه قرار داد؟ در پاسخ باید «موارد متفاوت» در جست وجوی «مفاهیم مشترک» مورد واکاوی قرار داد و روشن ساخت «کنشگری نوین سیاسی»، پرتوافکن و آگاهی‌بخش در ساحت تأثیرات ناهنجار انسانی تصمیمات و اقدامات استراتژیک است.
ادامه مطلب