اخراج بولتون برای ایران چه معنایی دارد؟
مهدی نوربخش در یادداشتی می نویسد: اگرچه منوچن و پامپیو اعلام کردهاند که فشار حداکثری در مورد ایران ادامه پیدا میکند، اما آنها و همه میدانند که این سیاست در مورد ایران با شکست روبهرو شده است.
ادامه مطلبمهدی نوربخش در یادداشتی می نویسد: اگرچه منوچن و پامپیو اعلام کردهاند که فشار حداکثری در مورد ایران ادامه پیدا میکند، اما آنها و همه میدانند که این سیاست در مورد ایران با شکست روبهرو شده است.
ادامه مطلبمجتبی لشکر بلوکی در یادداشتی می نویسد: فارغ از جنسیت و زبان می توانیم یک کنشگر توسعه باشیم. کافی است از خانه و محله، سازمان و مدرسه خود شروع کنیم یک بهبود و یک تغییر را هدف گیری و پیگیری کنیم. خداوند همه مدیران، پزشکان، و سیاست مداران و زنان و مردان خط شکن را یاری خواهد کرد.
ادامه مطلباگرچه ترامپ از فشار حداکثری حمایت کرده اما اخیرا به سمت دیپلماسی روی آورده و همواره به لزوم گفت وگو با ایران پرداخته است. به گفته برخی مقامات ارشد آمریکا، بولتون از اسرائیلی ها شنیده که ظریف به نشست جی ۷ دعوت شده و ترامپ او را در جریان نگذاشته است.
ادامه مطلباکبر قاسمی در یادداشتی می نویسد: چنانچه بخواهیم ارزیابی دقیق تری ارائه کنیم یکدندگی بولتون نتوانست در برابر تکبر و شفیتگی ترامپ نمره قبولی را برای ادامه همکاری با ترامپ فراهم کند. محصول این انباشت اختلافات در یک سال و اندی موجب، ازدست دادن پست و موقعیت بولتون در آخرین بازی شطرنج حساس بین خانواده ترامپ و پمپئو را پدیدار کرد تا ترامپ همچنان طیف مجیزگویان و بله قربان گویان او که شامل طیفی از نزدیکان او همچون پمپئو و منوچین که به نحوی شگرف در پیاده سازی افکار او، خدمات شایانی را انجام می دهند را بر بولتون ترجیج دهد.
ادامه مطلبمایکل پریجنت، عضو موسسه هادسون با بیان این که ترامپ "اهرم سازی" را می فهمد، گفت: ترامپ در گفت وگو با کره شمالی و اکنون با طالبان این توانایی را نشان داد. "او فقط برای رسیدن به یک توافق حاضر نیست با هرچیزی موافقت کند. او می فهمد که اگر توافقی را خیلی زیاد بخواهد به یک توافق بد خواهد رسید."
ادامه مطلبترامپ هیچ یک از این اقدامات را نجام نداد و بنابراین با توجه به شکست فشار حداکثری اکنون وظیفه اصلی دولت آمریکا این است که از وخیم تر شدن اوضاع و کشاندن ایالات متحده به جنگ پیشگیری کند. دیپلماسی اگر ممکن باشد همیشه مورد استقبال قرار می گیرد اما اکنون اجتناب از جنگ باید اولویت نخست آمریکا باشد.
ادامه مطلبماجد کیاست می نویسد: هر چند جسته و گریخته تلاش هایی از دو طرف برای یافتن مسیرهای عادی سازی روابط و کاهش تنش برداشته می شد که در این بین نقش چوئن لای از طرف چین برجسته است. اما به هر جهت چون تصمیمات کلیدی در ورای توان و قدرت این افراد بود و رهبران اصلی طرفین تمایلی در بهبود روابط نداشتند، کار خاصی که نشان دهنده پیشرفت و چشم انداز امیدوار کننده ای باشد به نظر نمی رسید. تا اینکه ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری و نفر اول ایالات متحده در ابتدای دهه هفتاد میلادی تصمیم قطعی مبنی بر گذر از تخاصمات گرفت همزمان تلاش های چوئن لای برای اقناع شخص اول چین یعنی مائو تسه تونگ، به ثمر نشست.
ادامه مطلبآنچه پمپئو تلاش می کند قانع کردن ترامپ برای انتخاب او به سمت معاونت ریاست جمهوری در انتخابات ۲۰۲۰ است. یعنی مایک پنس کنار برود و او به عنوان معاون رئیس جمهور معرفی شود. و اگر پیروز شد، دوباره خودش را برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد می کند.
ادامه مطلبعلی موسوی خلخالی می نویسد: نکته مهم در اینجا این است که حتی مکرون هم با پیشنهادهای خود در نهایت همه چیز را منوط به رضایت امریکا کرده است. آیا این چیزی جز تحقیر تمام و کمال اروپا نیست که نمی تواند بدون امریکا کاری از پیش ببرد؟ آیا برای اروپا تحقیرآمیز نیست که حتی در عمل به وعده ها و تعهداتش نیز باید به اذن امریکا باشد، حتی اگر حقوق و منافع اروپا در میان باشد؟
ادامه مطلبعلی حیدری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: طی روزهای گذشته اخباری منتشر شده مبنی بر تلاش عراق برای دریافت پدافند هوایی از ایران. این خبر را می توان در کنار رویدادهای ماه گذشته در حوزه نظامی بین دو کشور ایران و عراق گذاشت که مقامات نظامی از جمله سرلشکر باقری بر توسعه همکاری های پدافندی بین تهران و بغداد تاکید کرده اند.
ادامه مطلبعلی اسمعیلی اردکانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: چالش ایجاد شده در مورد فشار آمریکا به هواوی را میتوان با ارجاع به جنگ تجاری و تعرفهای اخیر چین و آمریکا توضیح داد. به عبارتی دیگر میتوان این واکنش را به عنوان یکی از سیاستهای واشنگتن برای تضعیف اقتصاد این ابرقدرت آسیایی با اتکا به جلوگیری از صادرات سودآور محصولات حوزه فناوریاش به اروپا و آمریکا تحلیل کرد.
ادامه مطلبیک منبع آگاه دیپلماتیک انگلیسی روز جمعه گفت که با وجود جلسه بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا با دونالد ترامپ، رئیس جمهوری ایالات، بریتانیا تصمیم ندارد موضع خود را نسبت به ایران تغییر دهد.
ادامه مطلبکتاب بمب های آزادیبخش امریکا، سه نوشته ای از نوآم چامسکی، آروند هاتی و روی میلان ری در تقبیح سیاست های جنگ طلبانه ایالات متحده امریکاست.
ادامه مطلبولی کوزه گر کالجی در یادداشتی می نویسد: ترکیب ۱+۵ در ادبیات سیاسی سال های اخیر بیش از هر چیز تداعی کننده ترکیب پنج کشور عضو دائم شورای امنیت به اضافه آلمان در روند مذاکرات هسته ای با ایران بود. اما طی دو سال اخیر اخیر ترکیب ۱+۵ کاربرد دیگری نیز یافت و برای اطلاق به همکاری های پنج کشور منطقه آسیای مرکزی با اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، ژاپن و هند نیز مورد استفاده قرار گرفته است. سفر اخیر فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به آسیای مرکزی (۱۶ تیر ۱۳۹۸) و دیدار با وزیران امور خارجه پنج کشور آسیای مرکزی در بیشکک قرقیزستان، بار دیگر اراده سیاسی بازیگران این منطقه را در اجرای الگوی ۱+۵ به نمایش گذاشت. این تحولات ایجاب می کند که دیپلماسی کلان ایران در سطح آسیای مرکزی، «رویکرد متوازن در عرصه دیپلماسی» را به صورت جدی تری مورد توجه قرار دهد و زمینه را برای سفر هم زمان وزیر امور خارجه و رئیس جمهوری ایران به پنج کشور آسیای مرکزی فراهم کند. ایران تجربه این رویکرد را دارد و تجربه سفر مرحوم هاشمی رفسنجانی، رئیسجمهور وقت ایران به چهار کشور آسیای مرکزی، یعنی قزاقستان، قرقیزستان، ازبکستان و ترکمنستان در سال ۱۳۷۳ می تواند بار دیگر تکرار و نهادینه شود. به ویژه آن که در محیط تحول یافته کنونی آسیای مرکزی که وارد مرحله جدیدی از غیرامنیتی سازی و تنش زدایی به ویژه در روابط ازبکستان و تاجیکستان شده است، اجلاس های متعددی بین رهبران و مقامات پنج کشور منطقه در دو سال اخیر برگزار شده که بستر و فضای مناسبی را برای شکل دهی به الگوی ۱+۵ بین ایران و منطقه آسیای مرکزی فراهم کرده است.
ادامه مطلبعلی موسوی خلخالی: امریکایی ها برای انجام این حملات کاملا با طرف های اسرائیلی هماهنگ کرده اند تا هر گونه اتهامی متوجه آنها نشود تا نیروهای حشد الشعبی اقدام تلافی جویانه ای علیه آنها در عراق انجام ندهند و انگشت اتهام به سمت اسرائیل باشد با این تصور که چون اسرائیل از عراق دور است و مرزی با این کشور ندارد امکان انجام اقدامات تلافی جویانه نیز غیرممکن شود.
ادامه مطلباکبر قاسمی در یادداشتی می نویسد: بولتون صرفا در حد فعالیت روانی و آشکار و در ظاهر خود این طور وانمود می کند که هدف سفر او این است که اراده جدی واشنگتن را همچنان در خط فشار حداکثری علیه ایران حفظ کرده و این رویکرد را تبلیغ می کند.
ادامه مطلبعمان ناوگان غیرقابل غرق بریتانیا در منطقه است که در استراتژیکترین نقطه خلیج فارس واقع شده است، اما با وجود این، نیروی دریایی سلطنتی حتی نمی تواند امنیت یک تانکر را برای ورود و خروج تامین امنیت کند. به همین دلیل است که بازگشت امروز بریتانیا به شرق سوئز یک مضحکه بیشتر نیست.
ادامه مطلباردن حتی تحت فشار امریکا از پذیرفتن سفیر پیشنهادی ایران سرباز می زند و حاضر نیست برای عادی سازی روابط با تهران اقدامی انجام دهد. این رفتارهای امان در حالی است که ایران تاکنون اقدامی ضد اردن انجام نداده و هیچ گاه بابت فضای گسترده ای که این کشور در اختیار عناصر ضدایرانی قرار داده، اقدامی تلافی جویانه نکرده است.
ادامه مطلباحسان موحدیان در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی مینویسد: در دو سال اخیر اخبار متعددی درباره رویکرد جدید دولت های جهان به منظور استفاده از مزایای هوش مصنوعی شنیده می شود، ولی مشخص نیست آیا ایران نیز در این زمینه برنامه جامع و منسجمی دارد و آیا نظام برای مقابله با چالش های این پدیده فناورانه برای صلح و امنیت بین المللی برنامه ریزی مناسبی دارد یا خیر؟
ادامه مطلبسیزدهمین دور نشست کشورهای ضامن آتشبس در سوریه موسوم روند آستانه در پایتخت قزاقستان برگزار شد. سوالات مهمی در خصوص این ابتکار منطقه ای وجود دارد. زمینه های ایجاد این روند چه بود؟ دولت های ضامن این روند (ایران، روسیه، ترکیه) چه اهدافی را دنبال می کنند؟ اختلافات و اشتراکات آنها چیست؟ دولت های خارج این روند مانند امریکا و دولت های عربی و رژیم صهیونیستی چه نقشی در بحران سوریه دارند؟ روند آستانه چه محدودیت ها و چالش هایی برای حل بحران سوریه دارد؟ در نوشتار حاضر که ترجمه ای از گزارش «روند آستانه؛ دولت های ضامن روند و مسیرهای حل بحران سوریه» به قلم علی حسین باکیر است و توسط مرکز الجزیره للدراسات منتشر شده به این سوالات پرداخته شده است. واضح است که گرایش های قطری –اخوانی نویسنده در نوشته متبلور شده است با این حال داده های قابل توجه و تحلیلی از موضوع ارائه می کند.
ادامه مطلبصلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از آخرین مداخله مستقل اروپا در خاورمیانه ـ تهاجم مشترک فرانسه و انگلیس به مصر بر سر مالکیت آبراهه سوئز ـ بیش از شش دهه می گذرد که با سرزنش آمریکا و اخطار شوروی سابق به یک ناکامی بزرگ تبدیل و ناقوس مرگ نقش خاورمیانه ای اروپا را به صدا در آورد. اکنون هم نه می توان از اروپا انتظار نجات برجام را داشت و نه تامین آبراهه های بین المللی بدون حمایت آمریکا را.
ادامه مطلب