اخبار
ابزاری برای نفوذ سیاسی از کی‌یف تا نایروبی
چگونه کلیسای ارتدوکس به‌خدمت کرملین درآمد جدید
کلیسای ارتدکس روسیه (ROC) به ستون اصلی استراتژی جنگ سیاسی و اطلاعاتی کرملین تبدیل شده است که با ترکیب معنویت با ملی‌گرایی، روایت‌ها را شکل می‌دهد. مسکو از طریق دکترین‌هایی مانند «جهان روسیه» (روسکی میر) و توسل به هویت مشترک ارتدکس، از ایمان برای توجیه تجاوز و گسترش دامنه ایدئولوژیک خود استفاده می‌کند. این روایت‌ها بر نگرش‌ها در اوکراین، گرجستان، مولداوی و سراسر بخش‌هایی از آفریقا و اروپا تأثیر گذاشته است – ادغام غرب را تضعیف کرده، شک و تردید محلی نسبت به ناتو و اتحادیه اروپا را افزایش داده و جنبش‌های طرفدار کرملین را از طریق قرابت فرهنگی و نمادگرایی مذهبی تقویت کرده است.
ادامه مطلب
چک و اسلواکی همراهی می‌کنند
نقشه مجارستان برای تشکیل اتحادی علیه اوکراین جدید
در حالی که یک اتحاد سیاسی محکم هنوز تا حدودی دور از دسترس است، این تشکیل می‌تواند به طور قابل توجهی تلاش‌های اتحادیه اروپا برای حمایت مالی و نظامی از اوکراین را مانع شود.
ادامه مطلب
تلاش کشورهای عربی برای فعال‌سازی کریدور تجاری که چین و کریدورهای ترانزیتی ایران را دور می‌زند
دوربرگردان عربی جدید
عربستان سعودی دریای سرخ را به خلیج فارس متصل می‌کند. این طرح که در رسانه‌های عربی با عنوان پل زمینی توصیف شده است، از سوی برخی تحلیلگران به عنوان راهی برای دور‌زدن تنگه هرمز تلقی می‌شود. این دسته از تحلیلگران می‌گویند که در ادامه سایر کشورهای عربی به این کریدور ترانزیتی می‌پیوندند و تجارت از تنگه هرمز تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد.
ادامه مطلب
تبعات شکست مذاکرات پاکستان و طالبان افغانستان در استانبول بر مناسبات ایران
تهران در نقش «میانجی واقع‌گرا» جدید
در شرایطی که فضای بی‌اعتمادی میان اسلام‌آباد و کابل در حال گسترش است، ایران می‌تواند نقش «میانجی واقع‌گرا» را ایفا کند؛ نقشی که نه از سر مداخله، بلکه از منظر مسئولیت امنیتی و منطقه‌ای تعریف می‌شود. آینده صلح و ثبات در شرق ایران، به موفقیت چنین ابتکاراتی وابسته است؛ ابتکاراتی که اگر با تدبیر و هماهنگی نهادهای منطقه‌ای همراه شود، می‌تواند از شعله‌ور شدن دوباره جنگی جلوگیری کند که تبعاتش به‌سرعت از مرزها فراتر می‌رود.
ادامه مطلب
اعتماد به معتمدان
چین علیه چین (بخش آخر) جدید
رژیم‌های استبدادی به ویژه در برابر بحران‌های جانشینی آسیب‌پذیر هستند. اتحاد جماهیر شوروی هرگز معمای جانشینی را حل نکرد: رهبران قبلی شوروی یا در دوران تصدی درگذشتند یا پاکسازی شدند، یا در مورد میخائیل گورباچف، سیستم را به سمت نابودی سوق دادند. چالش اصلی برای شی این است که چگونه جانشینی را به اندازه کافی توانمند کند تا بتواند پس از رفتن شی در قدرت باقی بماند، بدون اینکه به وارث احتمالی قدرت کافی برای تهدید شی بدهد در حالی که او در قدرت است. حتی اگر شی در کنگره بعدی حزب، در سال ۲۰۲۷، جانشین بالقوه‌ای را تعیین کند، ایجاد تعادل همچنان یک چالش خواهد بود.
ادامه مطلب