شجاع احمدوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در کتاب سترگ شاهنامه فردوسی بارها از آلان ها و آلانی دژ و آلان شاه یاد شده است که این موضوع می تواند دستمایه یک پژوهش مشترک علمی میان استادان ایرانی و اوستیایی باشد.
ادامه مطلب
سید محمدمهدی سیدناصری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: بر اساس اسناد بین‌المللی چون کنوانسیون حقوق کودک، دولت‌ها موظف‌اند که مصالح عالیه‌ی کودک را در صدر تصمیم‌گیری‌های خود قرار دهند. آیا می‌توان از مصالح عالیه سخن گفت، بی‌آنکه دسترسی کودک به غذای کافی، داروی مناسب، آموزش باکیفیت و زیست در امنیت روانی و اقتصادی را تضمین کرد؟
ادامه مطلب
خدایار سعیدوزیری و هستی عظیمی بهنمیری در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسند: بلاک‌چین نه‌تنها به دلیل حذف واسطه‌ها و افزایش اعتماد، بلکه به خاطر توانایی‌اش در ساده‌سازی فرآیندهای تجاری، به‌عنوان ابزاری تحول‌آفرین شناخته می‌شود. این یادداشت به بررسی چگونگی تأثیر این فناوری بر تجارت جهانی و پتانسیل‌های آن برای آینده می‌پردازد و با نگاهی تحلیلی، فرصت‌ها و موانع پیش رو را ارزیابی می‌کند.
ادامه مطلب
محمدرضا سپهوند در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: سیاست‌های دونالد ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری و چشم‌انداز اعلام‌شده برای دوره دوم، به‌ویژه شعار "اول آمریکا"، تأثیرات قابل‌توجهی بر قدرت نرم ایالات متحده داشته است.
ادامه مطلب
محمدحسین عادلی نوشت: در عرصه پیچیده روابط بین‌الملل، تحریم‌های اقتصادی به ابزاری ترجیحی برای اجبار از سوی قدرت‌های مسلط، به ویژه آمریکا و کشورهای غربی تبدیل شده‌اند. با این حال، پارادوکس عمیقی در کانون این استراتژی نهفته است: تحریم‌هایی که برای منزوی کردن کشورهای هدف طراحی می‌شوند اغلب تشکیل بلوک‌های اقتصادی جایگزین را تسریع می‌کنند و به جای وادار کردن کشور مورد تحریم به تمکین از خواسته‌های قدرت تحریم‌کننده، ائتلاف‌های ژئوپولیتیک جدیدی ایجاد می‌کنند و در عین حال هزینه‌هایی را بر خود تحریم‌کنندگان نیز تحمیل می‌نمایند. این خروجی ناخواسته، سؤالات بنیادی را پیرامون کارایی تحریم‌ها به عنوان ابزار سیاست خارجی برمی‌انگیزد.
ادامه مطلب
کاظم سجادپور، استاد دانشگاه، پژوهشگر ارشد ممتاز در مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللی طی مقاله‌ای با عنوان «ایران و جنوب جهانی» نوشت: سرزمین، جمعیت، منابع و موقعیت ژئوپلیتیکی ایران، از جنبه ساختاری، ایران را تبدیل به یکی از معدود قدرت‌های منطقه‌ای و موثر می‌کند. از سوی دیگر این انتخاب و گزینش سیاستگذاران ایرانی است که راه تأمین‌کننده منافع ایران نه در اطاعت، پیروی و وابستگی به قطب‌های جهانی، بلکه در همسوئی با کشورهای هم پیوند و هم سرنوشت در حوزه جنوب جهانی است. در یک کلام، نمی‌توان جنوب جهانی را بعنوان یک واقعیت بین‌المللی انکار کرد. فراتر از آن، جنوب جهانی، کارکردهای چندگانه در نظام جهانی معاصر دارد و ایران بعنوان عضوی از این خانواده، به نقش و موقعیت جنوب جهانی آگاه و در مسیر ارتقای آن کوشاست.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: تبدیل دانش شبیه‌سازی و حیوانات وحشی بازآفرینی شده این دانش به ابزار قدرت یا اسلحه وحشت‌زای بازیگران بزرگ، ناهنجاری بزرگی در نظام جهانی شکل می‌دهد که تنها در چارچوب معمای امنیت و قدرت قابل تفسیر بوده و سیاستگذاران باید از اکنون در فکر مقابله با چنین ناهنجاری‌هایی باشند.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می‌نویسد: در حالی که گفته می‌شود روابط تل آویو و واشینگتن به دلایل مختلف ازجمله موضوع ایران و پرونده فلسطین و غزه، به گرمی سابق نیست، این گونه به نظر می‌آید که طرف اسرائیلی قصد دارد نهایت فشار ممکن را به دولت ترامپ وارد کند تا لااقل در موضوع ایران بدون آنچه مد نظر اسرائیل است توافقی به دست نیاید. دولت تل‌آویو برای رسیدن به این اهداف حتی حاضر است در واشینگتن کودتایی رنگین راه بیندازد و رئیس جمهوری امریکا را از خود برنجاند.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می‌نویسد: طرف ایرانی در حالی وارد مذاکرات رم شده که از یک سو عصبانی است و می‌گوید آشفتگی در مواضع امریکا را برنمی‌تابد و نمی‌تواند باور کند که طرف امریکایی تا چه اندازه در پیشبرد مذاکرات برای رسیدن به نتیجه‌ای قابل قبول، جدی است؛ و از سوی دیگر احساس می‌کند همچنان باید طرف امریکایی را بیازماید و با طمانینه و احتیاط بیشتر به گفت‌وگوها ادامه دهد.
ادامه مطلب
دکتر علی اکبر صالحی، رئیس بیناد ایران‌شناسی – وزیر امور خارجه سابق جمهوری اسلامی ایران طی مقاله‌ای با عنوان «ضرورت خویشتن‌داری راهبردی: ژئوپلیتیک جهانی و خاورمیانه از منظر یک استراتژیست آمریکایی چگونه است؟» در مجله تخصصی مجمع گفت‌وگوی تهران نوشت: ترامپ در برخورد با اتحادها، تجارت، مناقشات منطقه‌ای و به‌ویژه ایران، نوعی مینیمالیسم راهبردی اتخاذ کرده است—رویکردی که با محاسبه‌گری اقتصادی، تمایل به اجتناب از جنگ‌های بلندمدت، و تمرکز بر منافع ملموس همراه است.
ادامه مطلب