بازی متحدان و دشمنان رئیس جمهوری جدید چه خواهد بود؟

نویسنده: پیتر فور

دیپلماسی ایرانی: رای دهندگان آمریکایی انتخاب خود را انجام دادند و دستگاه حکومتی در واشنگتن اکنون به هر طریقی خود را با ترامپ تطبیق خواهد داد. اما بقیه دنیا چطور؟ اکثر متحدان ایالات متحده با ترس به پیروزی ترامپ می نگریستند و معتقد بودند که این پیروزی میخ تعیین کننده ای بر تابوت رهبری سنتی جهانی آمریکا خواهد بود. انتقادهای زیادی درباره سیاست خارجی آمریکا از زمان جنگ جهانی دوم وجود دارد و متحدان ایالات متحده هرگز از بیان شکایات خود خسته نشدند. اما آنها همچنین درک کردند که دوران پس از جنگ برای آنها بسیار بهتر از دوران قبل از آن بود، که طی آن واشنگتن از مسئولیت خود شانه خالی کرد و در نتیجه میلیون ها نفر بهای نهایی را پرداخت کردند.

هنگامی که رای دهندگان آمریکایی برای اولین بار ترامپ را انتخاب کردند، متحدان ایالات متحده با انواع استراتژی های پوشش خطر واکنش نشان دادند. این بار، آنها به دلیل چالش های داخلی خود و تهدیدهای ولادیمر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و رهبر چین، شی جین پینگ، در موقعیت بسیار ضعیف تری قرار دارند. متحدان ایالات متحده تلاش خواهند کرد تا برای ترامپ تملق کنند و او را راضی کنند و تا جایی که قوانین آنها به آنها اجازه بدهد، به تحقیرهای او پاداش بدهند همان روشی که در طول دوران اول ترامپ کردند. 

رویکرد معامله‌گرایانه و کوتاه‌مدت ترامپ احتمالاً آینه‌ای از تصویر او در میان متحدانش ایجاد می‌کند که می‌خواهند تا آنجا که بتوانند از او امتیاز بگیرند بدون این که در ازای آن چیزی بدهند؛ این نوع از دیپلماسی در بهترین حالت به همکاری ساختگی منجر می‌شود و در بدترین حالت اجازه می‌دهد مشکلات تشدید شوند.

در مقابل، در میان دشمنان ایالات متحده، بازگشت ترامپ فرصت های فراوانی را به همراه خواهد داشت. ترامپ وعده داده است که تلاش خواهد کرد اوکراین را به واگذاری سرزمینش به روسیه راضی کند و دستاوردهای پوتین از تهاجمش به این کشور را تقویت کند. برخلاف بسیاری از وعده های انتخاباتی، این وعده باورپذیر است، زیرا ترامپ خود را با مشاوران ضد اوکراینی و طرفدار پوتین احاطه کرده است. طرح او برای اوکراین نیز احتمالاً اجرا خواهد شد زیرا کاملاً در محدوده اختیارات ریاست جمهوری قرار می گیرد. تنها این سوال می ماند که آیا پوتین با این درک تسلیم نسبی اوکراین را وقتی ترامپ با موفقیت «بی‌طرفی» را به کی‌یف تحمیل کرد، می‌پذیرد یا مثل همیشه زیاده‌خواهی خواهد کرد و به فکر تصرف بقیه خاک اوکراین خواهد افتاد، یا اینکه پوتین حرف های ترامپ را صرفا بلوف می داند و در صورت قبول خواسته‌های تحمیل شده زلنسکی فوراً تسلیم کامل را طلب خواهد کرد.

منافع برای چین چندان آشکار نیست، زیرا چندین مشاور کلیدی ترامپ در واقع گرایی جادویی، فکر می کنند که ایالات متحده می تواند منافع خود را در اروپا قربانی کند، در عین حال که بازدارندگی در برابر غارتگران چینی در شرق آسیا را نیز تقویت کند. گام های اولیه دولت جدید ترامپ در آسیا ممکن است در نگاه اول جنگ طلبانه به نظر برسد. به عنوان مثال، اگر ترامپ بتواند تعرفه‌های هنگفتی را که پیشنهاد وضع تعرفه بر کالاهای چینی ارائه کرده است، اعمال کند، اقتصاد چین ممکن است دردسرهایی را تجربه کند، اگرچه درد برای مصرف‌کنندگان آمریکایی بیشتر و فوری‌تر خواهد بود. ترامپ احتمالاً به دنبال راهی برای انعطاف قدرت نظامی ایالات متحده در آسیا خواهد بود تا نشانه ای از گسستی باشد که او از آن به عنوان ضعف بایدن توصیف می کند. اما تردید وجود دارد که این تعرفه‌ها سیاست‌های چین را به‌طور معناداری تغییر دهد یا این که جنگ‌طلبی عملی به افزایش مستمر نظامی در آسیا تبدیل شود. برای یک چیز، ترامپ شرایط خاصی را برای دفاع از تایوان وضع کرده و از تایپه خواسته است که هزینه های دفاعی خود را چهار برابر کند تا واجد شرایط حمایت قوی تر از آمریکا باشد. این استراتژی خیالی به خوبی می تواند از تضادهای خود فرو بریزد، و این امکان وجود دارد که شراکت چین و روسیه خود را با چشم انداز عقب نشینی آمریکا در هر دو صحنه اصلی بیابد.

در طول مبارزات انتخاباتی، ترامپ و ونس خود را به عنوان مردان صلح معرفی کردند در حالی که حریف خود، معاون رئیس جمهوری، کامالا هریس و متحدانش را به عنوان جنگ طلبان مورد تمسخر قرار می‌دادند. استفان میلر، یکی از وفادارترین مشاوران ترامپ، تصویر واضحی از انتخاب ادعایی ارائه کرد. او در پلتفرم رسانه اجتماعی X پست کرد: «این پیچیده نیست. اگر به کامالا رأی دهید، لیز چنی وزیر دفاع می شود. ما به ده ها کشور حمله می کنیم. پسران در میشیگان برای مبارزه با پسران در خاورمیانه فراخوانده می شوند. میلیون ها نفر می میرند. ما به روسیه حمله می کنیم. ما به کشورهای آسیایی حمله می کنیم. جنگ جهانی سوم. زمستان هسته ای.»

این تصویر ضمنی از ترامپ به عنوان یک کبوتر محتاط باید برای هر کسی که تهدیدهای دور اول او مبنی بر شلیک "آتش و خشم" علیه کره شمالی یا ترور مخاطره آمیز یک ژنرال ارشد ایرانی را به خاطر می آورد، آزاردهنده باشد. انزواطلبی رقیق‌ناپذیر پیام‌های مبارزاتی او می‌تواند جلیقه‌ای باشد که سیاست خارجی دولت ترامپ را در برهه‌ای حساس فلج می‌کند. اما ترامپ معروف است که از چنین قید و بندهایی خلاص می‌شود و در برابر محصور شدن مقاومت می‌کند. همان طور که مک مستر در خاطرات خود توضیح می‌دهد، دستیاران آگاه ترامپ از این موضوع به نفع خود استفاده می‌کنند و هر کاری را که می‌خواهند او انجام دهد، همان کاری می‌دانند که دشمنانش می‌گویند او نمی‌تواند انجام دهد. این بازی برای مدتی محدود به راه های محدودی جواب می دهد، اما در مقطعی، ترامپ به ناچار در مسیری کاملاً متفاوت حرکت خواهد کرد. این بار، این کنشگری ممکن است به جای قدرت بخشیدن به جناح های افراطی، تیم او را خنثی کند.

ترامپ شانس تعیین سیاست امنیت ملی ایالات متحده را به دست آورده است و از قدرت چشمگیری که در مردان و زنانی که اکنون منتظر کار برای او هستند، استفاده خواهد کرد. تیم ترامپ بیش از حد کافی اعتماد به نفس دارد. جهان به زودی خواهد فهمید که آیا عقل کافی نیز دارد یا خیر.

منبع: فارن افرز / ترجمه: علی موسوی خلخالی

ادامه دارد