مسجد الاقصی، فلسطین و اسرائیل

دیپلماسی ایرانی: پس از وقفه ای یک ساله، امسال با تماس هایی که با سرکیس نعوم، روزنامه نگار مشهور لبنانی داشتیم مجددا توانستیم یادداشت های او را دریافت کنیم. به دلیل پاندمی کرونا، وی سال گذشته به ایالات متحده سفر نکرد و برای همین سلسله یادداشت هایش در دیدار از امریکا را نیز منتشر نکرد. او گفت بعد از بیست سال سفر مداوم به امریکا برای نخستین بار وقفه ای در این سفر ایجاد شد که مسببش کرونا بود. وی در پیامی که سال گذشته به سردبیر دیپلماسی ایرانی داد گفت که کرونا به قدری دست و پا گیر بود که حتی امکان سفرهای بین ایالتی نیز وجود نداشت برای همین هیچ کدام از برنامه هایش برای این سفر تحقق نیافت و برای همین از اساس سفر را لغو کرد. اما امسال با فروکش کردن کرونا، او به ایالات متحده رفت و توانست با مقامات سابق و فعلی امریکایی گفت وگو کند. قبل و بعد از سفر با او در تماس بودیم و با توافقی که با هم داشتیم سلسله یادداشت های مربوط به ایالات متحده اش را در اختیار ما قرار داد.  

به این ترتیب این یازدهمین سال است که دیپلماسی ایرانی سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. در ادامه بخش چهل و هفتم آن را می خوانید:

از مسئولان عالی رتبه در یک سازمان یهودی امریکایی که تمامی مواضع و رفتارهای اسرائیل را تایید می کند و همواره از سیاست های آن در داخل ایالات متحده حمایت و از منافع آن دفاع می کند، درباره هدف دولت اسرائیل در تداوم تعدی بر فلسطینیان از جمله قدس شرقی و داخل مسجد الاقصی پرسیدم، گفتم که شاید این تعدی را توسط نیروهای امنیتی اش انجام ندهد اما توسط شهرک نشینان تندرو و تحریک آنها در زمان هایی که راه پیمایی ها و مراسم مردمی در داخل قدس و مسجد الاقصی وجود دارد، انجام می دهد. هدف از این کارها چیست؟

جواب داد: «اسرائیل می گوید "حماس" تلاش دارد جلوی برگزاری مراسم یهودی ها را در مسجد الاقصی بگیرد و فقط به مراسم مسیحی ها و مسلمانان در ماه مبارک رمضان کاری ندارد، به گفته دولت اسرائیل حماس مجموعه ای از فلسطینی ها را سازماندهی می کند تا به یهودی ها در حین انجام مراسمشان سنگ پرتاب کنند و آنها را بترسانند و مراسمشان را تعطیل کنند. هدف از این کار ایجاد مشکل با پلیس اسرائیل و وادار کردن آن به کارهای خشن است تا نزد افکار عمومی در جهان و جهان عرب این گونه وانمود شود که دشمنی اسرائیل علیه ملت فلسطین همچنان ادامه دارد. در حالی که وقتی مراسم یهودی ها تمام می شود و یا عید فطر می رسد 200 هزار نمازگذار فلسطینی داخل مسجد الاقصی می شوند و مراسم خود را برگزار می کنند و چه در داخل و چه در خارج از آن هیچ اتفاقی نمی افتد.»

سپس گفت: «در گذشته حماس در واکنش به هر حمله هوایی که به آن انجام می شد در اینجا واکنش نشان می داد. اما در وهله های اخیر حماس به اسرائیل موشک پرتاب کرد و اسرائیل واکنش نشان داد اما در ادامه حماس واکنش متقابلی نشان نداد. این به اعتقاد من به این معناست که نمی خواهد "شکست های" چند  سال قبلش در پی حوادث "محله شیخ جراح" در قدس تکرار شود.» (این گفت وگو قبل از جنگ اخیر اسرائیل علیه فلسطینیان در نوار غزه است.)

گفتم: «در ماجرای شیخ جراح اسرائیل شروع کرد خانواده های فلسطینی را به زور از خانه و کاشانه شان بیرون کردن. طبیعی بود که حماس واکنش نشان دهد حتی اگر به قیمت شکستش تمام شود، حداقل این کار این بود که توجه جامعه جهانی را به آنچه در آن جا می گذشت جلب می کرد و همچنین، هر چه باشد، به دولت اسرائیل هزینه هایی را تحمیل می کرد؟»

گفت: «اسرائیل تا حالا اعتراف نکرده که تلاش می کرده است در شیخ جراح خانواده های فلسطینی را از خانه هایشان بیرون کند، و این مساله باعث ایجاد آن حوادث در آن دوره شد یا همان جنگ کوچکی که رخ داد. اسرائیل محمود عباس، رئیس حکومت خودگران فلسطینی و عموما فلسطینی ها را سرزنش می کند که تمایلی به انجام صلح ندارند.»

گفتم: «آنچه روشن است و قابل کتمان نیست و برای همه جهانیان فاش شده این است که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر تندروی اسرائیل حاضر به صلح با فلسطینیان نیست و حتی اعتقادی به راه حل دو کشوری ندارد چرا که اصلا نمی خواهد کشور مستقل فلسطینی ای وجود داشته باشد.»

گفت: «نتانیاهو زمانی که ریاست دولت را بر عهده گرفت به طور ضمنی راه حل دو کشوری را پذیرفت.»

گفتم: «ولی در طول سال هایی که نخست وزیر بود با هر گونه مذاکره با فلسطینیان مخالفت می کرد و تنها به شرطی به گفت وگو حاضر می شد که فلسطینیان وادار می شدند حرف هایش را بی کم و کاست بپذیرند. او صرفا تمایل دارد مذاکره ای شود که نتیجه آن تحمیل بی قید و شرط حرف هایش بر مذاکره کنندگان فلسطینی باشد و آنها هم بدون اعتراض بپذیرند. طبیعی است که هیچ فلسطینی ای چنین چیزی را نمی پذیرد. مذاکره و گفت وگوی یک طرفه را هیچ کس نمی پذیرد. در حالی که در دولت های قبل، حداقل ظاهر حفظ می شد و اسرائیلی ها واقعا پشت میز مذاکره می نشستند و حرف های طرف های فلسطینی را گوش می کردند، حتی اگر در ادامه کاری از پیش نمی بردند و به توافقاتی که می شد عمل نمی کردند. مثل رفتاری که ایهود اولمرت، نخست وزیر سابق یا دیگران می کردند.»

گفت: «اولمرت وقتی که نخست وزیر بود طرح قابل اجرای مفصلی را برای حل مشکل اسرائیل و فلسطین به محمود عباس داد اما عباس به او و پیشنهادهایی که داده بود پاسخ نداد. چون عباس نمی خواست مسئولیتی را به گردن بگیرد. چون اگر پیشنهادهای اولمرت را می پذیرفت به این معنا بود که مسئولیت آن را او و فلسطینیان همراهش می پذیرفتند. او نپذیرفت و به وقتش پاسخ اولمرت را نداد تا این که نتانیاهو آمد و اصل موضوع دو کشوری را رد کرد و کنار گذاشت.»

ادامه دارد...