نامه ای از دل این روزگار (افغانستان)

نویسنده: سید ضیاء الدین صدر، مدیر عامل رسانه و انتشارات افغانستان امروز میدیوتیک افغانستان

دیپلماسی ایرانی: بسیار معذرت می‌خواهم از اینکه به کلی فراموش کردم قولی که در رابطه به نوشته ای در باب دوستی بین کشور ایران و افغانستان داده بودم و نتوانستم آن را در وقت لازم خدمت تان نوشته ارسال نمایم. علت این فراموشی آن بود که طالبان در یک هفته اخیر روی شهرستان (ولسوالی) ما هجوم آورده‌اند که در نتیجه آن بسیاری از همسایگان و همشهریان ما به کابل و دیگر نقاط آواره شده‎اند.

وضعیت جنگ بسیار پیچیده است و نظم اجتماعی را به کلی به هم ریخته است. ولسوالی ما تنها منطقه‌ای است در افغانستان که حتی یک نفر از اهل سنت در آن ساکن نیست، بدین روی هیچگاه چه در گذشته و چه در سالهای اخیر طالبان نتوانسته‎اند آنجا را تصرف کنند. بدین روی مردم این ولسوالی تصمیم جدی گرفته اند که مقاومت کنند، ولی حمایت دولتی پشت این مقاومت وجود ندارد، متأسفانه بیش از 4000 هزار خانواده از شهرستانهای همجوار بیجا شده و وارد بلخاب شده‎اند.

با این وجود مردم هم با کمبود سلاح و مهمات مواجه‌اند و هم با کمبود نان و غذا مواجه اند و احتمال دارد در روزهای آینده این مشکل افزونتر گردد. بدین روی من شب و روز مصروف بودم با رهبران احزاب، وکلا و متنفذان مردمی در کابل صحبت کنم و حمایت مطالبه نمایم. شوربختانه وضعیت در کابل هم به هم ریخته است و هیچ کسی حاضر نیست به جز خودش برای جای دیگر فکر کند. بنابراین هنوزم معلوم نیست چه خواهد شد. منتهی مردم بلخاب در این یکی دو روز اخیر به اجماع رسیده اند که باید تا آخرین نفس مقاومت کنیم و از تجاوز طالبان جلوگیری نماییم. 

ما اکنون مهماندار آوارگان جنگ هم شده‎ ایم و از سوی دیگر برق کابل در روز حدود سه ساعت بیش نیست تا بتوانم روی دوستی بین دو بخش از یک تن (ایران و افغانستان) چیزی بنویسم.

صرف نظر از بحث‌های سیاسی باید عرض کنم که ایران بدون تردید خانه روح بسیاری از ساکنان افغانستان است، کشوری که در لحظات سخت می تواند پناه گاه باشد. در شرایط کنونی افغانستان بدون فراورده ‎های علمی و معنوی ایران به یک روستای بدون مدرسه و مکتب می‎ماند، یا مکتبی بدون کتاب و یا کتاب بدون محتوا.   

اختلافات بین افغانستان و ایران کلا جعلی و دروغین است، آنچه در اینجا درباره ایران روزانه از سوی افراد یا برخی از نهادها انتشار می یابد، کلا ساختگی، جعلی و دروغین است. همینها هستند که برخی از ذهنها را مکدر کرده و نسبت به نیمه دیگر تنشان سوء ظن پیدا کرده‎اند.

متأسفانه من اکنون در سرزمینی زندگی می‎کنم همه چیزش از امنیت گرفته تا ایمان و آگاهی‎اش به غارت رفته است، هرچه وجود دارد از دیگری است / از آگاهی گرفته تا مسائل مورد نیاز. 

من همیشه برای ایران بهروزی می خواهم، امیدوارم انتخابات اخیر بتواند روزنه ای به سوی توسعه بیشتر و امنیت منطقه‌ای بهتر برای ایران باشد.

من به قولم هستم تلاش می کنم که حتما چیزی در رابطه به دوستی بین ایران و افغانستان بنویسم…