بازی «موش و گربه» هسته ای و پارادوکس های آن در سایه ابهام یا گیجی استراتژیک

بمب اتم آری یا نه؟

۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۵:۰۰ کد : ۱۹۹۹۸۸۰ پرونده هسته ای نگاه ایرانی

نویسنده خبر: سید محمد حسین ملائک

حسین ملائک در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر رهبران کشور داشتن تسلیحات اتمی را برای کشور لازم می دانند این تصمیم را اتخاذ کنند و با همکاری مردم یک دوره دیگر از فشار را تحمل و به این هدف نائل شوند. داشتن تسلیحات اتمی حتما امنیت کشور را در این منطقه از خطرات خارجی حفظ خواهد کرد.

دیپلماسی ایرانی: با انتخاب بایدن به ریاست جمهوری آمریکا و قول های انتخاباتی وی که به "برجام " بازخواهد گشت انتظاراتی در سطح نخبگان و مردم بوجود آمد. این انتظارات با رد و بدل مواضع متضاد بین دست اندرکاران سیاست خارجی و امنیت ملی آمریکا با مسئولین ایرانی در چند روز گذشته با ابهام جدی روبه رو شد. ظاهرا شرایط در حال خروج از مدل یک تحلیل سیاسی جدی به وضعیت شوخی و کاریکاتوری است.

دستیابی به انرژی اتمی، اگرچه "حق مسلم ماست" اما در بیش از دو دهه گذشته منشاء اعمال تحریم های گسترده علیه کشور بوده است. این تحریم های "ظالمانه" از یک طرف باعث کوچکتر شدن حداقل 30 درصد اقتصاد کشور و لاجرم نابودی تقریبی طبقه متوسط و گسترش فقر و استضعاف را باعث شده است. گسترش فقر مورد تایید رسمی را، در اعلام ریاست جمهور به برقراری کمک معیشت ماهانه 100 هزار تومانی برای 60 ملیون از 80 ملیون نفر ساکنین این مرز و بوم می توان به راحتی احساس کرد.

پرونده هسته ای مهمترین پرونده ای است که نظام سیاسی مردم سالار تا کنون به صورت واقعی و اساسی به آن توجه نکرده است و مردم تا کنون توجیه نشده اند که این سیکل تحریم و گشایش را به چه منظوری متحمل می شوند.

در مرحله نهایی تحولات بعد از هشت سال تحمل انواع مختلفی از تحریم ها در ۲۳ تیر ۱۳۹۴ (۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵) و دو سال مذاکره، تفاهم نصفه نیمه ای با بخشی از رهبران آمریکا تحت عنوان "برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)" صورت گرفت که حتی روز بعد از امضاء، خود دولت وقت آمریکا به بخشی از آن پایبند نماند. اما این توافق که از نظر حقوقی به خوبی تنظیم شده بود توانست کشور را از دالان مشکلات اعمال شده در سازمان ملل بدر برد و تحریم های بین المللی را از سر ایران بردارد.

دو سال بعد در 18 اردیبهشت 97 دولت ترامپ احمقانه با این تفاهم مخالفت و با اعلام خروج از برجام از تمام تعهدات آمریکا سر باز زد و تحریم هایی یک جانبه و بسیار شدیدتر از تحریم های سازمان ملل، تحت عنوان فشار حداکثری بر ایران اعمال کرد که سایر کشورهای جهان از جمله امضاکنندگان برجام را با محدودیت برای همکاری با ایران مواجه کرد و کاری از دست هیچ کشوری جز نفرین و لعنت برای مقابله با او بر نیامد.

در مقابل دولت ایران سیاست "مقاومت حداکثری" را پیشه خود ساخت که در عمل اهداف سیاست فشار حداکثری را که فروپاشی نظام سیاسی را در نظر داشت به شکست کشاند اما هزینه گزافی بر ملت تحمیل شد از جمله کاهش رشد اقتصادی به منفی 5% ، تورم 400% و کاهش ارزش ریال تا 700%.

نهایت این بازی "موش و گربه"، این سیکل های تحریمی و گشایش های مقطعی، چند گام به عقب و یک گام به جلو به کجا می انجامد؟ این بلاتکلیفی برای اقتصاد، کشور و نسل جوان چه چیزی را به ارمغان می آورد؟ پاسخ سئوالات فوق در بلاتکلیفی سیاسی رهبران کشور در تصمیم گیری استراتژیک خلاصه می شود. به عبارت دیگر مسئولین به جای اینکه دشمن را به گیجی استراتژیک دچار کنند خود به آن گرفتار شده اند که از دو سابقه در سال های گذشته نشات می گیرد.

اول، گرایش عده ای به استفاده تسلیحاتی از پژوهش های اتمی در کشور. بنیان گزار این اشتباه شاید به درستی مشخص نشود اما به هر حال تصمیمات در ایران نوعا جمعی اتخاذ می شود. این سیاست اعتقاد داشت و دارد که در صورت دستیابی ایران به بمب هسته ای امنیت کشور تضمین و احتمال حمله نظامی آمریکا یا اسرائیل به ایران منتفی می شود. این سیاست صرف نظر از درست یا غلط بودن آن طرفدارانی دارد.

آمریکا و غرب به محض اطلاع از این گرایش و برنامه شروع به اعمال فشار تحریمی و محدودیت های زیاد بین المللی و چندجانبه برای ایران و ایرانی کردند.

در مذاکرات "برجام" سعی شد شائبه نظامی بودن برطرف و تحریم ها علیه ایران کاهش یا لغو شود. لیکن غرب بطور عام و آنهایی که با برجام مخالف بودند بدیده شک به ایران نگاه کرده اند و هنوز بر این موضع پافشاری دارند که ایران بدنبال تسلیحات هسته ای است و همانها بودند که در دولت ترامپ سیاست فشار حداکثری را بر ایران تحمیل کردند.

دوم، گروه مخالف تسلیحات اتمی با فشار و پیگیری و تا حدی صحنه سازی موفق شدند که فتوایی دال براینکه تولید، نگهداری و داشتن سلاح اتمی غیر شرعی و غیر انسانی است را اخذ کنند. محتوای این فتوا که در مطلع برجام نیز آورده شده کشور را از دستیابی به یک سلاح ارزشمند استراتژیک محروم کرده است.

اولین پارادوکس، با فتوای صادر شده، برنامه اتمی ایران به سوی احداث تاسیساتی عظیم در زیر کوه های مختلف و تاسیس کارخانه های وسیع با صرف هزینه هایی سرسام آور متمایل شد در حالی که می توانست صرف توسعه اساسی کشور و تحمل مستقیم تحریم های شکننده شود.

مصوبه اخیر مجلس تحت عنوان «اقدام راهبردی برای رفع تحریم‌ها»، دولت را مکلف می کند که غنی سازی 20 درصد را آغاز کند و در صورت عدم لغو تحریم ها در یک بازه دو ماهه پس از تولید اورانیوم 20درصد (یعنی 5 اسفند 99) اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی را متوقف و از دسترسی نمایندگان آژانس انرژی اتمی به تاسیسات هسته ای پیش رفته جلوگیری کند. بنیان گذاران این سیاست معتقدند که اقدام آنها بحرانی را بوجود می آورد و با افزایش حساسیت در غرب آنها به مذاکره برای "رفع تحریم ها" روی خواهند آورد.

پارادوکس دوم، بر فرض که غرب حاضر شد تحریم ها را بردارد. آیا ایران مایل است اقدامات خود را متوقف کند؟ در آن حال این تاسیسات عظیم به چه درد می خورد و این هزینه های هنگفت برای چه هدفی انجام شده است؟ آیا بر اساس تصمیم مجلس شورای اسلامی، ایران هزینه توسعه تاسیات اتمی را بالا می برد که تحریم ها برداشته شود؟

بر فرض که غرب حاضر نشد که تحریم ها را بردارد. آیا ایران بدنبال سلاح هسته ای خواهد رفت؟

انرژی اتمی قرار است چه کاری برای ایران و ایرانی انجام دهد که در کفه دیگر این ترازو تحریم ها و اثرات مستقیم و غیر مستقیم آن بر مردم و اقتصاد کشور و امید به آینده قابل جایگزینی باشد؟

علیرغم گفته آقای محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام که احتمالا یکی از طرفداران تسلیحات اتمی است در سایت خبر فوری: "دانش و فناوری هسته‌ای خودش مستقل از صنایع دیگر است که در زمینه حمل و نقل اقیانوسی، پزشکی، تأمین انرژی و دارویی یک سرمایه عظیم برای ملت به شمار می‌رود و ما از این سرمایه نمی‌گذریم، اینکه با این فناوری می‌توان صنایع کشاورزی و صنایع بزرگ دیگر را ارتقا داد، هرچند فعلاً تصمیم نداریم از این دانش برای مسائل دفاعی استفاده کنیم اما سایر ابعاد این فناوری برای ما مهم است." این فن آوری منافع اندکی در بخش های صنعت و پزشکی در کشور داشته است.

نظام تصمیم گیری متاسفانه در انتخاب بین دو گزینه گرایش به سمت تسلیحات اتمی یا نه، در یک سردرگمی قرار گرفته و با رفتار پارادوکسی خود نه تنها از منفعت یک ابهام استراتژیک که می توانست برای کشور سود راهبردی داشته باشد بهره نمی برد بلکه باعث خسارات زیاد مادی و اتلاف وقت کشور شده است. استراتژی صحیح بعد از این افت و خیز بیست ساله و خسارات چند صد ملیاردی خروج از این بلاتکلیفی برای مردم، گرفتن تصمیم نهایی است. اگر رهبران کشور داشتن تسلیحات اتمی را برای کشور لازم می دانند این تصمیم را اتخاذ کنند و با همکاری مردم یک دوره دیگر از فشار را تحمل و به این هدف نائل شوند. داشتن تسلیحات اتمی حتما امنیت کشور را در این منطقه از خطرات خارجی حفظ خواهد کرد.

اگر رهبران کشور بر نتیجه تصمیم داشتن تسلیحات اتمی مطمئن نیستند این بازی نابود کننده "موش و گربه" را با جهان و مردمِ تسلیم این کشور، کنار گذاشته و مذاکرات بین المللی را همچون شش سال پیش سازمان دهند. اینکه اقداماتی به لغو برخی از تحریم ها منجر شود و دوباره جامعه و اقتصاد شرطی شود هیچ منفعتی برای کشور ندارد.

سید محمد حسین ملائک

نویسنده خبر

سید محمد حسین ملائک، سفیر اسبق ایران در سوئیس و چین بوده است.

اطلاعات بیشتر

کلید واژه ها: ایران هسته ای ایران و امریکا مذاکرات هسته ای مذاکرات ایران و امریکا بمب اتم

نظر شما :

مختار ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۵:۳۳

واقعا تحلیل جالبی بود ما باید یک تصمیم قاطع بگیریم اینکه چنین برنامه پرهزینه و با تمام این فشارها اغاز کردایم را با ساخت بمب اتم به پایان برسانیم باید نظام کشور را از این بلاتکلیفی در بیاورد و دست از بردارد از گفتن جملات مسخره انرژی اتمی یکبار برای همیشه تمام کنید و ازمایش شکاف اتمی را انجام دهید

فدوی ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۵:۴۹

می دانید که چرا غربیها به سرکردگی آمریکا تا این حد گستاخانه ایران را لای منگنه قرار داده اند ؟ به خاطر داشتن سلاح اتمی ؟ زهی خیال باطل ... برعکس به خاط آنکه به یقین رسیده اند که ایران به دنبال سلاح اتمی نیست ... بله به ما به خاطر مشتی سیلی می زنند که می دانند قرار نیست پرتاب شود ... حال چرا سلاح اتمی از اوجب واجبات است ؟ اول آنکه هیچ چیزی به اندازۀ داشتن سلاح اتمی نمی تواند تاوان خسارتهای اتمی غربیها به ما را بپردازد و دوم آنکه به چیزی می رسیم که بخاطرش خیلی قبلتر از خلقش ، از جیبمان هزینۀ ریالی و بابت تحریمها هزینۀ دلاری آن را پرداخته ایم ... صبح روزی که ایران شب قبلش اولین آزمایش اتمی خود را انجام داده تصور کنید ... تحریمها بیشتر می شود ؟ آیا بیشتر از این ؟ ... به ما حمله می کنند ؟ الان که سلاح اتمی نداریم به ما حمله می کنند که آنروز ؟ نون سفرۀ مردم بیشتر می شود ؟ پاسخ 100 % ... منتها باید آیا عقل جمعی حاکمیت ایران کی این موضوع را درک خواهد کرد که سیلی امروز بابت مشت پرتاب نشدۀ دیروز است .

پویا علامه ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۶:۵۱

یک کلمه آری

اوراز مشرقی ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۶:۵۲

امروز وزیر اطلاعات اعلام کرد بمب اتم نمیسازیم تا مجبور نشویم احتمالا بعد از برجام میسازیم و برد موشکها حداقل به پایگاه دیگوگارسیا خواهد

نا شناس ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۷:۳۰

متاسفانه فشارها وسختی های تحریم فقط برای مردم معمولی اعمال می شود نه برای تصمیم گیران حتی اغلب آنها از این وضعیت متنفع می شوند و بیشتر سود می برند آینده کشور و مردم هم برایشان اهمیت ندارد

تهران ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۸:۰۷

فکر می کنید ساختن بمب اتم خیلی سخت است، و چون سخت است ما نمی توانیم بسازیم؟ عزیز دل برادر ، ساختن بمب اتم تاوانش سنگین است، کره شمالی که حالت جزیره دارد و از طرف همسایه ها مرز زمینی به غیر جنوب ندارد و با تروریسم در جنگ نیست و مانند خاورمیانه در مناقشات قومی مذهبی نیست در برابر تحریم‌های آمریکا خرد می شود. حالا شما فکر می کنید بمب اتم می سازیم و آمریکا کمی به ما گرسنگی می دهد تمام می شود؟ یعنی از بحرانهای قومی مذهبی مرزی سیاسی علیه ما استفاده نمی کند؟ بحران اقتصادی آخرین قلم است. بالفرض بمب اتم ساختیم، اگر آمریکا و اسرائیل برای انتقام درگیری مذهبی و یا قومی داخلی راه اندازد با بمب اتم آیا داخل را هدف قرار می دهید؟ و یا آمریکا را؟ شوروی با بمب اتم جلوی تجزیه را مگر توانست بگیرد.؟ حالا فرض بر اینکه ساختیم و آمریکا هم غلطی نتوانست کند، به نظر شما عربستان مصر و امارات و ترکیه بمب اتم نخواهند ساخت؟ خاورمیانه ای که انبار سلاحهای اتمی شود به نظر شما برای ما امن تر از امروز خواهد بود؟

دوستدار ایران ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۸:۰۹

بهتر است بجای اینکه به فکر تولید سلاح هسته ای باشیم و راه کره شمالی رو در پیش بگیریم به فکر توسعه و ساخت سلاحهای متعارف و پیشرفته باشیم و راه کره جنوبی رو در پیش بگیریم . کره شمالی رو نگاه کنید ! غیر از بمب اتم چی داره که بهش افتخار کنه ؟! آزموده را آزمودن خطاست . اما در عوضش اقتصاد کره جنوبی رو نگاه کنید . جز 10 اقتصاد برتر دنیاست . و از لحاظ نظامی هم جز قدرتهای شرق آسیاست . با تولید و ساخت بمب اتم خاورمیانه و کشورهای همسایه هم وارد مسابقه اتمی خواهند شد و در آنصورت باید سایه جنگ رو همیشه رو سر خودمون داشته باشیم و وضعیت " نه جنگ و نه صلح " که به مراتب بدتر از جنگ خواهد بود همیشه روی سر ما خواهد بود و آنوقت به لحاظ اقتصادی در سطح و اندازه کره شمالی خواهیم شد و شاید هم بدتر . چون تحریهما برداشته نخواهد شد همچنان منزوی بوده و در کلوپ کشورهای جهان راه نخواهیم یافت . درستی گفته های غربیها رو در مورد ماهیت نظامی و غیر صلح آمیز برنامه هسته ای رو با چنین عملی اثبات خواهیم کرد . زمان جنگ 8 ساله چنین تورم وحشتناکی نداشتیم ولی در سایه تحریمهای شدید بین المللی نفس اقتصادمان به شماره افتاده است . پس تاثیرات وضعیت " نه جنگ و نه صلح " در درازمدت بدتر از یک جنگ واقعی است . ضمن اینکه شکاف دولت ملت در چند ساله اخیر به هیچوجه قابل مقایسه با سالیان گذشته و بخصوص زمان جنگ نیست و بسیار بیشتر از گذشته شده که باید در این راستا کاری کرد . در یک کلام بمب اتم راهگشای مشکلات ما نیست .

خسرو ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۸:۲۷

تحلیل جالبی بود ولی واقعا بمب اتمی امنیت را تضمین می کند مثلا برای شوروی امنیت آورد؟ برای کره شمالی پیشرفت آورده است؟ مردم کره شمالی و شوروی و پاکستان خوشبخت شده اند ؟ کدام دشمن همیشگی ( مثل دشمنی هند وپاکستان ) را داریم که اجبار به انبار کردن سلاح هسته ای داشته باشیم؟ برای کشورهای با قامت متوسط مانند ایران ، که دشمن بزرگی ندارد اینقدر هزینه دهی معقول است ؟ به نظر من داشتن سلاح اتمی نه لازم است و نه مفید ولی داشتن تکنولوژی هسته ای بصورت صلح آمیز و بدون جنجال مثل المان و ژاپن و ... ضروری است

ناشناس ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۲۱:۳۲

آقای ملائک بحث درستی را پیش کشیده اند و عملگرایی نهفته در این بحث ناشی از تجربه ایشان به عنوان سفیر بلند پایه ایران بارز است. البته باید این موضوع را یادآوری کرد که سلاح بازدارنده هسته ای ملزوماتی به مراتب مهم تر از خود وسیله انفجاری دارد که جزئیات تخصصی خود را می طلبد و این مهم، دلیل اصلی عدم تمایل ایران برای تصاحب سلاح هسته ای بوده (بعید می دانم 'دیپلوماسی ایرانی' تمایلی به چاپ نوشته ای ساده شده از این جزییات داشته باشد وگرنه تقدیم میشد؛ براساس تجربه قبلی). در هر صورت این نوشته جای تقدیر دارد. زاویه دیگری که باید به این موضوع نگاه کرد به نقش بازدارنگی هسته ای در روابط با قدرت های آینده و در جهانی است که ابرقدرت آمریکا به سطح یک قدرت ضعیف شده، ولی کماکان بااهمیت، تنزل خواهد کرد. به زبان بسیار عامیانه: وقتی سردسته بلامنازع لات های محله به ناخوشی میفتد، سایر لات های دون پایه برای ابراز وجود و گرفتن سهمی بیش از لیاقتشان به مردم آزاری و باج گیری رو میآورند. این زمانی است که ایران برای نشان دادن حد و حدودش نیاز به چماقی هسته ای برای دفاع از جان و ناموس مردمانش دارد.

احمد ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۲۲:۲۶

آری

masoud ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۲۳:۱۲

ما باید ده سال پیش بمب اتم رو میساختیم و این فشارهارو که تحمل کردیم حداقل بیهوده نمیشد ارزش پیدا یکرد ولی الان ما ده سال فشار تحمل کردیم بخاطر سیاست بازی سیاستی که به هیچ نتیجه ای نرسیده وقتی ما دشمنانی داریم که میتونن علیه ما از سلاح هسته ای استفاده کنن نباید از داشتنش غافل میشدیم فرض کنید فردا اسرائیل چند بمب اتمی به کشور ما زد چه اتفاقی میفته اسرائیل تحریم میشه نه سران کشورها شدیدا محکوم میکنن تو بعضی کشورها تظاهرات میکنن و تمام ماهم مجبوریم در مقابل اسرائیل کاملا تسلیم بشیم

محمد رضایی ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۲۳:۲۸

بنده هم نظر هستم، اورانیوم غنی شده حداقل شش ماه طول میکشد تا به کلاهک هسته‌ای تبدیل شود اگر آمریکا به برجام برگردد ما اورانیوم ۲۰ درصدی رو از دست دادیم یعنی هم اقتصاد هم دوباره انرژی هسته ای به باد فنا رفت در این اوضاع آشفته حال و سرگردان دولت باید سیاست خود را در قبال هسته‌ای تغییر دهد فعلا بهانه خوبی داریم برای خارج شدن کامل از برجام و آنروزی که انرژی هسته‌ای حق مسلم ایران بود از دستمان گرفتن ما باید دنبال انرژی دفاعی باشیم که خطر حمله غرب و صهیونیست به منطقه و کشورمان از بین میبرد انشالله به امیدی دستیابی به بمب اتم

ali ۲۱ بهمن ۱۳۹۹ | ۲۳:۳۶

اگر بمب هسته ای خوشبختی و پیشرفت می اورد مردم کره شمالی در بدختی نبودند یا اصلا چرا راه دور بریم ایا مردم پاکستان با داشتن بمب اتمی در رفاه و اسایش هستند؟! چرا رهبران کشورمان بعد از 40 سال کره جنوبی یا سنگاپور یا همین ترکیه اردوغانی را الگو قرار ندهند تا اینجور عمر و سرمایه مردم تلف نشود.

محمد ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۰۰:۲۷

در دنیای زوگوهای پست فطرتی مثل آمریکا و دول اروپایی ضعیف پایمال است. مذاکره و گدایی امنیت و اقتصاد. بیشتر امنیت و اقتصاد رو مورد تهدید قرار می ده. باید قدرت با تمام ابزارها و ابعادش رو کسب کنیم حتی اگر هزینه داشته باشه.

شهروند ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۰۱:۵۳

برنامه هسته‌ای ایران یک بازی باخته است که حاکمیت حاضر به پذیرش باخت در آن نیست و هزینه‌های چشمگیری را که مردم بابت هیچ می‌پردازند را هم مثبت می‌داند، زیرا می‌تواند پوششی برای ناکارآمدی و ناتوانی مدیریتی داخلی باشد، در واقع تحریمها باعث می‌شود که بتوان فروپاشی ناگزیر اقتصاد را به گردن آمریکا انداخت و فرافکنی کرد. دستیابی به بمب اتمی هم در صورت وقوع، بیشتر از کل جهان، برای مردم ایران تهدید محسوب می‌شود، زیرا اگر حاکمیت ایران از عدم امکان حمله نظامی با اجماع جهانی، اطمینان حاصل کند، در قدم اول مردم ایران تحت فشارهای مهلک داخلی و همچنین تحریمهای بین الملی قطعی قرار خواهند گرفت.

پارسا ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۰۲:۱۷

اگر کشور به بمب اتم دست پیدا کنه ما به سمت کره شمالی شدن واقعی میریم

Salar ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۰۷:۵۸

روسیه اجازه نمیده ایران بمب اتمی بسازه

حرف ملتو گوش کنین ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۰۹:۱۹

نظام باید کشور را از بلاتکلیفی در بیاورد، یا بمب اتم یا تعطیلش کنید ، آقازاده ها که فکر نون و روغن ندارن ، شکم خودشون سیره ، لباسشون تنشون ، ملتی هم که بخاطر شعار پوچ انرژی اتمی بدون سلاح نابود شدن ، هیچی

لغو فتوای تنباکو ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۰۹:۲۳

فتوای عدم ساخت سلاح بازدارنده ی اتمی ، با یک فتوای دوم مانند لغو فتوای موقتی تحریم تنباکو لغو شود ، ملت رها شوند از تحقیر و فقر ، بلاتکلیفی

احمد محمود ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۰۹:۴۴

اگر رهبران کشور داشتن تسلیحات اتمی را برای کشور لازم می دانند این تصمیم را اتخاذ کنند و با همکاری مردم یک دوره دیگر از فشار را تحمل و به این هدف نائل شوند.نویسنده از خودش مایه بگذارد

هموطن ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۴:۲۴

داشتن سلاح هسته ای حق ماست . دوستانی که مخالفت میکنن لطفا برن و فیلم parmanu محصول ۲۰۱۸ هندوستان رو ببینند . مرگ یک بار شیون هم یکبار . بمب اتم رو بسازید تا دیگه کسی فکر حمله به ایران رو حتی تو خواب هم نتونه داشته باشه . اما فقط برای دفاع و بازدارندگی . تا وقتی که حتی یک کلاهک هسته ای در کره زمین وجود داره ، داشتنش برای ما هم مجاز هست . اما همونطور که عرض کردم ، فقط برای بازدارندگی نه خدای نکرده نابودی کشوری خاص که همه میدونیم کدوم کشور منظورمه . داشتن ایران قدرتمند ، آرزوی هر ایرانی وطن پرستی از هر نگرش سیاسی هست . چه انقلابی ، چه سلطنت طلب ، چه ...

امیر ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۸:۴۲

برای من به شدت عجیبه است که هنوز عده زیادی از مردم ایران و حتی مقامات حکومتی که ظاهرا دارای تحصیلات عالیه در رشته های مرتبط با مملکت داری هستند، هنوز به جواب این موضوع نرسیده اند که سلاح اتمی نه تنها در شرایط فعلی یک اتلاف هزینه مشخص و مسبب بسیاری از اخلافات سیاسی در سطح جهانی و مشکلات اقتصادی حاصله از آنها می باشد؛ بلکه اخلاقا هم یک سلاح شنیع و غیر انسانی و همینطور مخرب برای محیط زیست می باشد که از تمامی سلاح های دیگری که تا به امروز توسط انسان ساخته شده مخرب تر است. و نکته بسیار مشخص دیگر که تنها یک فرد کور از دیدن آن ناتوان است، مسئله کره شمالی می باشد که نه تنها آن دولت با وجود داشتن بمب اتم، بلکه دستیابی به بمب هیدروژنی نیز نتوانسته از زیر بار تحریم ها خلاصی یابد. چرا؟ بسیار ساده است، خود بزرگ بینی و جنگ طلبی. و یک نکته دیگر اینکه در علم سیاست امروزی، ایدئولوژی ها از هر قسمی، بنا بر جمیع آرای دانشمندان علم سیاست، باید دربرابر مفهوم دولت رفاه سر خم کنند. اگر کسی درباره دولت رفاه آگاهی ندارد می تواند به آرای دکتر قوام و دکتر عالم رجوع کند که به قولی وطنی هستند و دیگر بهانه ابلهانه آرای غربی ها نیز مطرح نیست. حال یک سوال می خواهم از کسانی که نظر می دهند بپرسم: اول در یک جواب سریع، دولت و حکومت را برای خود معنی کنید و سپس بروید جواب آن را در یک کتاب سیاست شماسی جستجو کنید. قول می دهم که ۹۰ درصد شما عزیزان حتی نمی توانید جوابی درست به این موضوع بدهید، چه برسد به نظر دادن درباره موضوع نامتعارفی همچون مالکیت بمب اتم؛ که البته گویا اکثریت مقامات حکومتی هم خواه با داشتن دانش در علم سیاست یا بدون آن، از پاسخ به سوال مسئله اتمی ناتوان هستند.

سورنا تبریزی ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۹:۱۵

ما چاره ای نداریم جز داشتن سلاح اتمی . این یک انتخاب نیست یک ضرورت است . با رسیدن به سلاح اتمی روابطمان با غرب فوق العاده گرم خواهد شد و از هر نظر به نفع ایران و ایرانی است.

ناراضی وضع موجود ۲۳ بهمن ۱۳۹۹ | ۰۱:۲۳

اگرچه در بدنه مقاله اطلاعات متناقض و شاید غلط وجود دارد و من با پیکره بندی کلی مقاله مشکل دارم اما انصافا در نتیجه گیری به مطلب واقعا صحیحی اشاره شده است: اولا ما اجماع نخبگانی نداریم و بنیان مرصوص تصمیم گیری جایش خالی است و دوما استراتژی ابهام استراتژیک برای ایران بهترین سیاست میباشد

مهندس مهراب لاهیجانی ۲۳ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۴:۱۰

ایران سال ها است ، در بازی انتظار قرار گرفته و این سبب تحلیل توان اقتصادی کشور و محاصره ما با دشمنان متعدد شده که مبین بازی درست غرب با ما است. هدف امریکا تجزیه ایران است و کاری به حاکم مستقر ندارد. برای تغییر ساحت بازی باید قواعد ان عوض شود و این کار فقط و فقط با ازمایش بمب هسته ای میسر است. رهبری نیز در راستای تکلیف قانونی خویش ، برای حفظ مصالح عالی و رفع تهدید از کیان کشور با عدول از فتوا راه ان را باز کنند.

انقلابی ۲۳ بهمن ۱۳۹۹ | ۲۳:۰۸

موضوع ما با جهان سلطه بسیار پیچیده تر از آنست که براحتی بتوانیم آنرا براحتی تصویر کنیم نظام سلطه تمام قد در مقابل ما ایستاده ، چون کاری از دستش بر نیومده ، حرکتمون را کند کرده . انشاالله در مطلبی مفصل این را توضیح خواهم داد

و ۲۵ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۷:۳۴

بمب اتم فقط دشمن را نابود نمی کند تمام زمین را نابود می کند! دوستانی که علاقه به بمب اتم دارند و اینجا نظر دادن اول برن یه سفینه فضایی درست کنند بعد نظر بدن...

پارسی ۳۰ بهمن ۱۳۹۹ | ۱۸:۴۵

پیشنهاد می کنم به این موش و گربه بازی خاتمه داده و بجای توجه به اقتصاد و رفاه و آسایش مردم به غنی کردن اورانیم در سطح بالا و ساخت بمب اتم پرداخته وبه هر خانواده مقداری اورانیم غنی شده با خلوص بالا و یا یک بمب اتم ضعیف بدهید !!!! اقتصاد را که نمی توانید سامان بدهید حد اقل این کار را بکنید .

هادی ۰۳ اسفند ۱۳۹۹ | ۱۲:۲۶

اگر فکر می کنید با ساختن بمب اتم به پایان نقطه ای که شروع کرده ایم خواهیم رسید کاملا اشتباه است و ما وارد مرحله جدیدی می شویم که نتیجه ان تحریمهای خرد کننده بیشتر برای سالهای نامتناهی، بی ثبات کردن خاورمیانه و مسلح کردن کشورهای همجوار ایران به سلاح اتمی خواهد شد.

طرح یک نظر که میتواند درست باشد یا نباشد ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ | ۲۲:۱۸

ایران یک اقتصاددر حدودشاید 400 میلیارد دلاری است و حدودا با 15 کشور مرز دارد و هم چنین یک قدرت منطقه ای است و میتواند هر وقت بخواهد معادلات قدرت درمنطقه را تغییر بدهد پس ما هیچ وقت نباید فکر کنیم که ممکن است شبیه کره شمالی<شاید با 40میلیارد دلار تولید ناخالص ملی> بشویم و این گونه تصور کردن به نظر من اشتباه است اما از طرف دیگر ساخت سلاح هسته ای هزینه بر است همچنین صرفا برای کشور هایی ایجاد بازدارندگی میکند که ممکن باشد بخواهند از ان استفاده کنند خودمان را گول نزنیم کشوری که زمان صدام با سلاح شیمیایی مقابله به مثل نکرد<با وجود این که تواناییش را داشت> از تسلیحات هسته ای که معادل کشتن مردم عادی است استفاده خواهد کرد؟!!!! ساده لوحی است که فکر کنیم دشمن این را نمیداند<با این همه سیستم اطلاعاتی و کارگروه های کارشناسی>!!!!! باید بپذیریم که در حوزه اقتصاد ضعف هایی داریم اما راه حل ان عصبانیت نیست باید ضعف را بر طرف کرد و این یعنی کار کردن روی اقتصاد و قوی تر کردن اقتصاد و تولیدمان نه ساخت سلاح هسته ای!!!!! «سُبْحانَ مَنْ لا یعْتَدی عَلی اَهلَ مَمْلَکَتِةِ، سُبْحانَ مَنْ لا یاْخُذُ اَهْلَ الْاَرضِ بِاَلْوانِ الْعَذابِ، سُبْحانَ الرَّؤُفِ الرَّحیمِ، اللهُمَّ اجْعَلْ لی فی قَلبی نُوراً و بَصَرَاً و فَهْماً و عِلْماً، اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیئٍ قَدیرٌ»

عقل و منطق ۰۵ مرداد ۱۴۰۰ | ۱۹:۵۰

منطق دوستانی که صحبت از کره شمالی و پاکستان می کنند ناقص است لذا با همین درجه از منطق می توانید از کشورهای پیشرفته دارنده سلاح هسته ای به عنوان مثال نقص یاد کنید! حال سوال اینجاست: آیا ساخت سلاح هسته ای لزوما باعث پیشرفت اقتصادی می‌شود؟ به طور قطع خیر.بدون هیچ شکی. آیا باعث افزایش امنیت و کاهش خطر جنگ خواهد شد؟ قطعا بله. توجه کنید که در منطقه ما علاوه بر رقابت تسلیحاتی، رقابت بسیاری از منظر اقتصادی، قومی، سرزمینی، آبی، ایدئولوژی و حتی تاریخی وجود دارد. کشورهای که نسبتا دوست ما مانند ترکیه معلوم نیست آیا فردا نگاه چپ به سرمین ما داشته باشند یا خیر. درگیری بین ترکیه و آذربایجان با ارمنسان می تواند زنگ خطری برای ما هم باشد.

Xv ۲۴ فروردین ۱۴۰۳ | ۲۲:۰۱

آری