بازگشت جنگ طلبان دوره بوش این بار با حربه اقتصادی

دیپلماسی ایرانی: با پیگیری خبرها از طریق خبرگزاری ها و روزنامه های جهانی کشف می کنیم که فاصله کوتاهی میان دو جریان مخالف هم وجود دارد: اولی روشن است، جریانی است که دولت های تاریخیِ دوست امریکا به مخالفت با آن برخواسته اند، یا بعد از عقب نشینی یک جانبه ترامپ از توافق هسته ای با ایران و تحریم آن و قطع تمامی روابط با آن در حالی که به توافق و تعهداتش پایبند بود و با امریکا و جامعه جهانی همکاری می کرد، با محافظه کاری و تحفظ با واشنگتن برخورد می کنند. جریان دوم، که روز به روز بیشتر نمایان می شود و بیش از پیش خود را نشان می دهد، اطمینان بسیاری از شرکت های چند ملیتی بزرگ از تصمیمات ترامپ است به این معنا که تلاش می کنند خود را از مواضع دولت های مخالف ترامپ حتی دولت های کشورهای خودشان مجازا کنند و خود را از معرکه های دولت ها با دولت ترامپ کنار بکشند، و حتی ممکن است اگر ترامپ بر اجرای تصمیماتش پافشاری کند و حتی آنها را بازخواست کند باز هم سکوت اختیار کنند! چرا که نمی خواهند عواقب تصمیم های بحث برانگیز ترامپ دامنگیر آنها شود.

رسانه ها تلاش دارند واقعیت اشتباهی را القا کنند، آنها می گویند که ترامپ از زمانی که تصمیم را می گیرد تا زمانی که آن تصمیم را ترویج می کند تنها خودش به تنهایی تصمیم گیر است و چون فقط خودش آن تصمیم را گرفته در آخر از اجرای آن تصمیم ناتوان می ماند! آنها می گویند ترامپ آشپز خوبی است که سیاست هایش دست پخت خود اوست و می خواهد با تک روی و فی البداهه رفتار کردن و لحظه ای و بی هدف برخورد کردن و ایجاد بلوا در سایه نبود تجربه سیاسی کار خود را پیش ببرد؛ در حالی که آنها توجه نمی کنند او نمی تواند به تنهایی تصمیمی را بگیرد بدون این که کسی از اطرافیانش آن تصمیم را تایید نکرده باشد، پس قطعا در پشت هر تصمیمی مشورت با مشاورانی در کار است!

بعضی از این مشاوران مردان جورج دبلیو بوش هستند، اما به نظر می رسد الآن تجربه بیشتری کسب کرده اند و در رسیدن به اهدافشان اعتماد به نفس و ثابت قدمی بیشتری دارند. نشانه ها حاکی از آن است که این افراد می خواهند دوباره افتضاحی مثل جنایت ویران کردن عراق را به شیوه ای ترسناک تکرار کنند، و تصمیم گرفته اند الآن ویران کردن کشورهای هدف را با ابزارهای دیگر از جمله اقتصادی پیش ببرند. مساله ای که کارشناسان بر آن تاکید دارند و می گویند با بررسی رفتارهای این افراد دریافته اند این است که آنها شیوه قطع رابطه و اعمال تحریم ها را با چنان دقتی پیش می برند که تاثیرات دردناکی بر اقتصاد کشورهای هدفی که طرف ضرباتشان است، بگذارد، از جمله تلاش می کنند که جلوی تولید بعضی اشیای به شدت حیاتی را برای آن کشورها، حال چه در زمینه های نظامی چه در زمینه نیازهای روزمره عموم شهروندان بگیرند یا نگذارند آنها کشورها کالاهای اساسی و حیاتی خود را وارد کنند. آنها همچنین از وضعیت بعضی شرکت های چند ملیتی سوء استفاده کرده و با دخالت شدید خود یا طرف هایشان، آن شرکت ها یا بانک های ثروتمند را وادار می کنند که تصمیم هایی را بگیرند که باب میل امریکا باشد حتی اگر آن تصمیم به ضرر تصمیم های کلان خود آن شرکت باشد، مساله ای که سبب شده است تا خود این شرکت ها در تنگنایی گریزناپذیر گرفتار شوند.

منبع: الاهرام / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11