خطر خلاصه سازی اطلاعات در دوران ترامپ

نویسنده: پل پیلار

دیپلماسی ایرانی: رئیس جمهوری منتخب، دونالد ترامپ تیم امنیتی خود را مشخص کرده و آنها را به کنکاش در مورد مسائل عمده سیاست خارجی گماشته است. روشن است که ترامپ با نمایشی کم فروغ از اطلاعاتی که می تواند ارائه دهد، کار خود را آغاز می کند. ترامپ مانند بسیاری از روسای جمهور بدون تجربه قبلی در سطوح ملی، نمی داند که چه چیزی در زمینه اطلاعاتی در انتظار او است.

ترامپ و نزدیک ترین مشاوران او از هم اکنون عدم علاقه خود به اطلاعات معمول آماده شده برای مراسم تحلیف را نشان داده و تحقیر آشکاری به یافته های اطلاعاتی نشان می دهند. ترامپ با مدیر فعلی سازمان اطلاعات ملی ملاقات نکرده و کسی را نیز از جانب خود برای چنین ملاقاتی مامور نکرده است. او مایکل فلین را در سمت مشاور امنیت ملی برگزیده کسی که به اختلاف عقیده گسترده با آژانس اطلاعات دفاعی مشهور است و از موقعیت خود به عنوان مدیر این آژانس به دلیل مشکلات مدیریتی برکنار شد. فلین گرایش خود را برای تحمیل عقاید بدون پشتوانه واقعی، در مورد مسائلی مانند اسلام سیاسی نشان داده است. بنا به گزارش ها، هنگامی که فلین مدیر آژانس اطلاعات دفاعی بود، تحلیلگران را تحت فشار قرار می داد تا شواهدی را بیابند که ایران در حمله به دیپلماتیک های ایالات متحده در بنغازی لیبی، دست داشته است.

ترامپ همچنین با انتخاب مایک پومپئو در سمت مدیر سازمان سیا به یک گزینه قاطع حزبی از کمیته اطلاعات مجلس رسیده است. این انتصاب ممکن است بازگشت سازمان سیا را به دوران برگزیدن دیدگاهی قوی، که قضاوت تحلیلگران در مورد مسائل مهم امور خارجه را رد می کنند، رقم بزند. برخی از مدیران قبلی ـ از جمله جان مک کان در زمان جان اف کندی و ویلیام کیسی در دوره رونالد ریگان ـ در مورد بیان دیدگاه های شخصی خود در تقابل با قضاوت تحلیلگران، هیچ ابایی نداشتند. این حق آنهاست اما وجود یک دیدگاه سیاسی خاص در دفتر مدیر، می تواند اثرات مخربی در اطلاعات ارائه شده به رئیس جمهور و دیگر مقامات ارشد داشته باشد.

رئیس جمهور منتخب تاکنون مایل به در نظرگرفتن حقایقی که توسط تیم های حرفه ای امنیت ملی درک شده، نبوده است. همچنین او لزوما نظریات افراد خبره و کارشناس را مهم نمی داند. همه اینها نشان می دهد که تحلیلگران اطلاعاتی با دوران سختی برای یافتن راه تعامل با رئیس جمهور در جهت ایجاد گفت وگویی مفید و آگاهانه درباره چالش های کلیدی سیاست خارجی روبرو هستند. اظهارات مشاوران دوران انتقالی نشان می هد که رئیس جمهور منتخب علاقه ای به جلسات روزانه در دفترش نشان نمی دهد. این مساله می تواند در دراز مدت باعث شود که جامعه اطلاعاتی نیازهای اطلاعاتی دولت جدید را درک نکند. این مساله شرایط «شگفتی مکرر» را در اوقاتی که حوادث روی می دهد ایجاد می کند چرا که دفتر ریاست جمهوری در جریان اطلاعات قرار نخواهد داشت.

عدم پذیرش این مساله توسط ترامپ که دولت روسیه قصد نفوذ در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده را داشت، به نگرانی های بیشتر انجامید. این مساله نشان می دهد که او به کارشناسان اطلاعاتی به عنوان افرادی بی کفایت و حزبی نگاه می کند. این نگاهی ساده لوحانه است که ترامپ در برابر ولادیمیر پوتین قرار دارد، فردی که رئیس جمهور منتخب او را تحسین می کند. اما چشم پوشی از رفتارهای تهاجمی روسیه از جمله نقض پیمان های هسته ای، شکستن حریم هوایی ناتو و نصب و راه اندازی موشک ها ضد متحدان اروپایی ایالات متحده، کار عاقلانه ای نیست. رفتارهایی که به خوبی توسط منابع اطلاعاتی ایالات متحده ثبت شده و یک الگوی طراحی شده برای تضعیف عزم و اعتماد متحدان آمریکا در آنها دیده می شود. اگر ثابت شود که ترامپ اخبار یا اطلاعات بدی را که در تقابل با برداشت خود هستند کنار می گذارد و حاضر به پذیرش آنها نیست، مطمئنا بدترین شیوه را که می شود در قبال جامعه اطلاعاتی رفتار کرد، برگزیده است.

طبیعی است که رئیس جمهور در ابتدا، ارزش واقعی تجزیه وتحلیل های جامعه اطلاعاتی را نپذیرد. رئیس جمهورها درباره پایه و اساس این تجزیه وتحلیل ها پرس وجو می کنند. از لحاظ تاریخی این جامعه اطلاعاتی است که باید اعتماد هر رئیس جمهور تازه واردی را به دست آورد. اما این مساله در برابر ترامپ مشکل است، به خصوص اگر او نمایندگی سروکار داشتن با جامعه اطلاعاتی را به فلین، مشاور امنیت ملی خود، بسپارد. این برای اولین بار نخواهد بود که با اجازه رئیس جمهور، مشاور شورای امنیت ملی به عنوان یک فیلتر برای «متناسب کردن اطلاعات» عمل می کند.

هنری کیسینجر به طور مداوم مقامات کاخ سفید که ارزیابی های سیا را دریافت می کردند چک می کرد و اطلاعاتی را که باید در اختیار رئیس جمهور نیکسون قرار می گرفت، تعیین می کرد. نیکسون به مانند ترامپ، کاملا نسبت به سازمان سیا و وزارت امور خارجه بی توجه بود و به قضاوت آنها اعتمادی نداشت. بنابراین حالا همه چیز به مشاور امنیت ملی بستگی دارد که چه اطلاعاتی را مناسب جهان بینی رئیس جمهور تشخیص دهد.

اولین خط دفاعی در برابر سوءاستفاده از اطلاعات در داخل خود سازمان نهفته است. سازمان سیا بازرسی ویژه برای مسائل سیاسی دارد که مسئول گزارش موارد سیاسی به کنگره است. او فردی است با درجه بالای استقلال که باید موارد اتهام سیاسی در بخش هایی از دولت را کشف کند. همچنین نقش مهمی به عنوان بازرس کل سازمان های اطلاعاتی برای ایجاد یک خط از گزارش های مستقل برای کنگره ایفا می کند.

سد دفاعی بعدی، کمیته اطلاعات مجلس نمایندگان و سنا است که نقشی حیاتی به عنوان جانشین مردم آمریکا در نظارت بر کارهای اطلاعاتی ایفا می کند؛ نقشی که باید در پشت درهای بسته ایفا شود. کمیته های کنگره در درجه اول این تعهد را دارند که به نامزدهایی با مواضع ارشد اطلاعاتی، فشار وارد کنند تا دریابند چه نوع اطلاعاتی به رئیس جمهور داده می شود و چه اقداماتی برای جلوگیری از ارسال نوع خاص سیاسی از اطلاعاتی که در گذشته دیده شده، صورت می گیرد. سپس کمیته این وظیفه را برعهده دارد که نظارتی جدی انجام دهد تا این اطمینان حاصل شود که حقایق و نه داستان ها، پایه و اساس تصمیم گیری های مهم سیاست خارجی را تشکیل می دهند.

منبع: لوب لاگ/ مترجم: روزبه آرش