جمهوری خواهان، سنا، مجلس نمایندگان و فرمانداری ها را فتح کردند

دیپلماسی ایرانی: همان گونه که انتظار می رفت حزب جمهوری خواه توانست در انتخابات میان دوره ای کنگره پیروز شود. جمهوری خواهان توانستند پس از 8 سال اکثریت مجلس سنا را کسب کنند و همچنین علاوه بر حفظ اکثریتشان در مجلس نمایندگان تعداد کرسی هایشان در این مجلس را هم افزایش دادند. علاوه بر این جمهوری خواهان انحصارشان در فرمانداری ها را هم مستحکم تر کردند.

تحلیل رای دهندگان

رای دهندگان از همه چیز عصبانی هستند، از رئیس جمهور ناراضی هستند، به دموکرات ها و جمهوری خواهان و کنگره بی اعتماد هستند. اما رای آنها به جمهوری خواهان نشانه ی حمایت آنها از این حزب و محافظه کاران نیست، چون آنها موافق برنامه های دموکرات ها هستند. 58 درصد از رای دهندگان از اعطای شهروندی به مهاجرین غیرقانونی حمایت می کنند. 53 درصد از آنها از قانونی شدن سقط جنین حمایت می کنند و اکثریت آنها از افزایش دستمزد کارگران حمایت می کنند.

45 درصد از رای دهندگان بزرگترین چالش کشور را اقتصاد، 25 درصد بیمه درمانی، 14 درصد مهاجرت غیرقانونی و 13 درصد سیاست خارجی می دانند. 45 درصد از رای دهندگان اوباما را عاملی در رای دادنشان ندانسته اند، 33 درصد رایشان را برای مخالفت با وی و 19 درصد برای حمایت از وی اعلام کردند.   

56 درصد از مردان، 53 درصد از افراد 45 تا 64 ساله، 57 درصد افراد 65 سال به بالا، 60 درصد از سفیدپوستان، 54 درصد از افراد دارای تحصیلات کالج، 53 درصد از افراد دارای تحصیلات دبیرستان، 61 درصد مردان متاهل، 54 درصد از زنان متاهل، 54 درصد از افراد طبقه متوسط، 57 درصد ثروتمندان، 53 درصد از کاتولیک ها، 60 درصد از پروتستان ها به جمهوری خواهان رای دادند.

52 درصد از زنان، 54 درصد از افراد 18 تا 29 ساله، 50 درصد از افراد 30 تا 44 ساله، 89 درصد از سیاهپوستان، 63 درصد از هیسپنیک ها (لاتین تبارها) 50 درصد از آسیایی تبارها، 53 درصد از افراد تحصیلکرده، 50 درصد از مردان مجرد، 60 درصد از زنان مجرد، 55 درصد از افراد فقیر، 65 درصد از یهودی ها، 69 درصد از دیگر ادیان هم به دموکرات ها رای دادند.

تبعات انتخابات

پیروزی جمهوری خواهان و تصاحب سنا توسط آنها موجب سخت تر شدن اوضاع برای باراک اوباما در دو سال پایانی ریاست جمهوری است. این مسئله می تواند منجر به فشار بیشتر جمهوری خواهان به دولت بر سر مسائل داخلی و خارجی شود. کنگره ی جدید منجر به ادامه ی بن بست سیاسی موجود در واشینگتن خواهد شد. اما نکته ای که وجود دارد این است که اگر آنها با هر اقدام دموکرات ها و دولت مخالفت کنند، این مسئله به ضرر خودشان در انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 خواهد شد و شانس کاندیدای آنها کاهش خواهد یافت.

نکته ی مهمی که باید به آن توجه داشت این است که سناتورهای دموکراتی که امسال شکست خوردند در انتخابات سال 2008 پیروز شده بودند (دوره ی سناتوری 6 سال است) یعنی سالی که باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرده بود و رای دهندگان از جورج دبلیو بوش و جمهوری خواهان منزجر بودند. به همین دلیل این کاندیداها توانستند در ایالت های جمهوری خواه پیروز شوند. پس این انتخابات بازگشت همان موج است.

این درحالی است که انتخابات سنای سال 2016 هم بازگشت موج برای جمهوری خواهان اتفاق خواهد افتاد و سناتورهای جمهوری خواهی که در ایالت های دموکرات هستند، همانند سناتور پت تومی در پنسیلوانیا باید در انتخابات مجدد شرکت کنند. همانند دموکرات ها در امسال، جمهوری خواهان در سال 2016 باید از کرسی های زیادی دفاع کنند، به همین دلیل امکان این که دموکرات ها بتوانند در 2016 مجدداً اکثریت سنا را کسب کنند، وجود دارد.

تغییر رهبر اکثریت سنا

سناتور هری رید (دموکرات) که از انتخابات سال 2006 تاکنون رهبر اکثریت سنا بوده است، با صدور بیانیه ای شکست حزبش را پذیرفت و به سناتور میچ مک کانل (جمهوری خواه) رهبر اکثریت جدید تبریک گفت و اعلام کرد «پیام این رای مشخص است، مردم خواهان همکاری ما با یکدیگر هستند. من به آینده و همکاری با سناتور مک کانل می نگرم»

انتخابات سنا

جمهوری خواهان با پیروزی در این انتخابات اکثریت مجلس سنا را از آن خود کردند. براساس پیش بینی ها و نظرسنجی ها انتظار می رفت که آنها در این انتخابات پیروز شوند، ولی عملکرد آنها در این انتخابات فراتر از انتظار بود و توانستند 8 کرسی به دست بیاورند (با احتساب کرسی لوئیزیانا که به دور دوم کشیده شده این میزان به 9 کرسی هم می تواند افزایش پیدا کند) جمهوری خواهان توانستند ایالت های آرکانزاس، کارولاینای شمالی، کلرادو، ویرجینیای غربی، داکوتای جنوبی، مونتانا، آیووا و آلاسکا را از دموکرات ها پس بگیرند. در لوئیزیانا هم انتخابات به دور دوم کشیده شد که در آن شانس جمهوری خواهان برای پیروزی بیشتر است.

پیروزی جمهوری خواهان در ایالت های قرمز (جمهوری خواه) همانند آرکانزاس، ویرجینیای غربی، داکوتای جنوبی، آلاسکا دور از انتظار نبود، اما پیروزی آنها در کلرادو، آیووا، کارولاینای شمالی که ایالت های رقابتی و نزدیکی بودند، شایان توجه است. این درحالی است که در ایالت ویرجینیا که کسی فکر نمی کرد جمهوری خواهان شانسی در آن داشته باشند، سناتور مارک وارنر (دموکرات) به سختی توانست با یک درصد اختلاف پیروز شود. همان طور که اوباما گفته بود این بدترین نقشه ی انتخاباتی پیش روی دموکرات ها از سال 1958 است، یعنی زمانی که جمهوری خواهان در دوران ریاست جمهوری دوایت آیزنهاور 13 کرسی سنا را از دست دادند.  

در ادامه ایالت های رقابتی را که سهم مهمی در این انتخابات داشتند را بررسی می کنیم.

کلرادو: سناتور مارک یودال (دموکرات) در ایالتی که باراک اوباما توانسته بود دو بار در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شود، شکست خورد. سناتور یودال رقابت را 44 به 49 درصد به کوری گاردنر واگذار کرد.

کارولاینای شمالی: سناتور کی هیگن (دموکرات) برخلاف بعضی از پیش بینی ها نتوانست از کرسی خودش دفاع کند و رقابت را به تام تیلیس واگذارکرد. تیلیس توانست 49 درصد آرا را کسب کند، این درحالی است که سناتور هیگن 47 درصد آرا را به دست آورد.

آرکانزاس: سناتور مارک پریور (دموکرات) در ایالت جمهوری خواه آرکانزاس نتوانست از کرسی اش دفاع کند. وی با فاصله ی زیادی رقابت را به تام کاتن واگذار کرد. کاتن 56 درصد و پریور 39 درصد آرا را به دست آورد.

لوئیزیانا: سناتور ماری لاندریو (دموکرات) در مقایسه با دیگر کاندیداهای دموکرات که با انتخابات سخت روبه رو بودند، عملکرد بهتری داشت. وی توانست با 42 درصد آرا پیروز شود و رقیب جمهوری خواهش هم 41 درصد آرا را به دست آورد، اما چون براساس قوانین ایالت، هیچ کدام از کاندیداها نتوانستند به بیش از 50 درصد آرا دست پیدا کنند، رقابت به دور دوم کشیده شد. انتخابات دور دوم 6 دسامبر برگزار خواهد شد و تکلیف نهایی کرسی های دو حزب در آن زمان مشخص خواهد شد. احتمال پیروزی بیل کاسیدی کاندیدای جمهوری خواه بیشتر است چون راب مانس، کاندیدای سوم که جمهوری خواه است توانست 13 درصد آرا را کسب کند، با ریخته شدن آرای مانس به نفع کاسیدی، شانس وی افزایش خواهد یافت.

آیووا: آیووا ایالتی است که جزء ایالت های متغیر و رقابتی محسوب می شود و شانس پیروزی هر دو حزب در آن وجود داشت، سناتور تام هارکین (دموکرات) اعلام بازنشستگی کرد. بروس بریلی کاندیدای دموکرات ها انتخاب شد اما نتوانست جانی ارنست کاندیدای جمهوری خواه را شکست دهد. ارنست توانست کمپین خوبی را راه اندازی کند و بریلی را با کسب 52 درصد در برابر 43 درصد آرا شکست دهد.

کانزاس: یکی از نتایج جالب این رقابت ها، پیروزی سناتور رابرت کانزاس (جمهوری خواه) در انتخابات مجدد است. در اکثر نظرسنجی ها و پیش بینی ها گرگ اورمن کاندیدای مستقل شانس پیروزی داشت، اما در نهایت رابرتز توانست در انتخابات پیروز شود و اورمن را با 53 درصد در برابر 42 درصد شکست دهد.

آلاسکا: سناتور مارک بگیچ (دموکرات) که در سال 2008 به این سمت انتخاب شده بود، نتوانست در این ایالت جمهوری خواه از کرسی اش حفاظت کند. وی رقابت را 45 درصد به 49 درصد به دن سالیوان کاندیدای جمهوری خواه واگذار کرد.

نیوهمشایر: سناتور جین شاهین (دموکرات) توانست از یک انتخابات بسیار فشرده نجات پیدا کند. شاهین توانست اسکات براون سناتور سابق ماساچوست را که پس از شکست در انتخابات 2012 به این ایالت نقل مکان کرده بود را شکست دهد. شاهین 51 درصد و براون 48 درصد آرا را به دست آورد. نتایج نیوهمشایر نجات داد که زمانی که یک سناتور دموکرات، کمپین خوبی را رهبری کرده باشد، می تواند پیروز شود.

کنتاکی: سناتور میچ مک کانل (جمهوری خواه) که رهبر اقلیت سنا بود توانست از انتخابات مجدد جان سالم به در ببرد و آلیسون لاندرگان گریمز رقیب دموکراتش شکست دهد. مک کانل 56 درصد و گریمز 40 درصد آرا را به دست آورد. مک کانل با پیروزی جمهوری خواهان در سنا، رهبر اکثریت سنا خواهد شد.

ویرجینیا: یکی از شگفتی های دیگر این انتخابات این بود که در ایالت ویرجینیا که کسی فکر نمی کرد برای دموکرات ها مشکل ساز شود، سناتور مارک وارنر (دموکرات) به سختی توانست پیروز شود. البته هنوز نتایج این حوزه تایید نشده است، اما تا این جا وارنر 49 درصد آرا و اد گیلسپای 48.5 درصد آرا را به دست آورده است.

جورجیا: با وجود این که جورجیا ایالتی جمهوری خواه است، اما پیش بینی می شد که انتخابات به دور دوم کشیده شود، ولی دیوید پردو توانست از کرسی جمهوری خواهان دفاع کند و میشل نان کاندیدای دموکرات را شکست داد. پردو 53 درصد آرا و نان 45 درصد آرا را به دست آورد.

ویرجینیای غربی: پس از بازنشستگی سناتور جی راکفلر (دموکرات) شلی مور کپیتو کاندیدای جمهوری خواه توانست با 62 درصد آرا ناتالی تننت را با 32 درصد شکست دهد.

علاوه بر این ایالات، دموکرات ها توانستند در ایالت های اورگن، نیومکزیکو، مینه سوتا، ایلینوی، میشیگان، دلور، نیوجرسی، رودآیلند، ماساچوست و هاوایی پیروز شوند و جمهوری خواهان هم در ایالت های آیداهو، وایومینگ، نبراسکا، اوکلاهما، تنسی، آلاباما، مین، کارولاینای جنوبی و تگزاس پیروز شدند.

انتخابات مجلس نمایندگان

از 435 کرسی مجلس نمایندگان تاکنون نتیجه ی 416 کرسی مشخص شده است و جمهوری خواهان کرسی هایشان را به 242 عدد رساندند و دموکرات ها هم به 174 کرسی رسیدند. از میان 19 کرسی ای که هنوز شمارش آرایشان تمام نشده است، 6 کرسی نزدیک به جمهوری خواهان و 13 کرسی نزدیک به دموکرات ها است. با احتساب این کرسی ها احتمالاً جمهوری خواهان به اکثریت 248 کرسی و دموکرات ها به 187 کرسی می رسند. جمهوری خواهان با این نتیجه 15 کرسی به کرسی های خود در مجلس نمایندگان اضافه کردند. این نتیجه بعد از انتخابات 1931 بهترین نتیجه ی آنها در مجلس نمایندگان است.

انتخابات فرمانداری

جمهوری خواهان توانستند در ایالت های مهمی همچون ویسکانسین، فلوریدا، ایلینوی، ماساچوست و مریلند پیروز شوند. ویسکانسین و فلوریدا بسیار رقابتی بودند اما ماساچوست و مریلند از ایالت های آبی (دموکرات) بودند که جمهوری خواهان توانستند در آنها پیروز شوند. جمهوری خواهان کنترل 31 ایالت و دموکرات ها – با احتساب ایالت هایی که هنوز نتایج نهایی شان اعلام نشده است – 18 ایالت و مستقل ها هم آلاسکا را تصاحب کردند. البته دموکرات ها توانستند در پنسیلوانیا پیروز شوند و فرماندار جمهوری خواه تام کوربت را شکست دادند.