اسرائیلی ها با روحانی موافق هستند

دیپلماسی ایرانی: حسن روحانی روز سه شنبه خواستار این شد که اسرائیل به پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای بپیوندد گامی که اسرائیل را ملزم می کند تا تسلیحات هسته ای خود را که هیچ گاه علنا به در اختیار داشتن آنها اقرار نکرده است را امحا کند.این سخن قابل احترامی از سوی رهبران ایران است که مدت زیادی است از سوی آنها بیان می شود. اما این مساله با پیچ و خم های مضحکی همراه بوده است. تعداد قابل ملاحظه ای از اسرائیلی ها با این درخواست روحانی موافق هستند یا حداقل آن قسمتی که اسرائیل به در اختیار داشتن زرادخانه هسته ای خود اعتراف کند.

تلاویو برای چندین دهه است که تعمدا سیاست ابهام درباره ذخایر هسته ای خود که به نظر می رسد یکی از بزرگترین آنها در جهان است را اعمال کرده است. اوایل این ماه، متخصصان منع گسترش در بولتن "دانشمندان هسته ای" تخمین زده اند که اسرائیل 80 کلاهک هسته ای و سوخت لازم برای ساخت 190 تای دیگر را در اختیار دارد.

همه رهبران اسرائیل تا به امروز از افشای اطلاعات درباره این تسلیحات خودداری کرده اند و متخصص هسته ای اسرائیلی که جزئیاتی درباره این برنامه را در دهه 1980 افشا کرد قبل از اینکه بتواند فرار کند توسط ماموران موساد دستگیر و به اسرائیل بازگردانده شد و در نهایت هم به 20 سال زندان محکوم گردید. هر چند امروزه بحث کمتر مورد توجه قرار گرفته ای در داخل شکل گرفته است درباره اینکه آیا زمان آن نرسیده که به قدرت هسته ای بودن خود اعتراف کنیم.

آونر کوهن، متخصص برنامه هسته ای اسرائیلی معتقد است که سیاست "ابهام"، سیاست کهنه و خطرناکی است. وی می گوید این سکوت رسمی موجب شده است که بحث درباره محاسن برنامه هسته ای اسرائیل یا فراهم آوردن نظارت کافی بر زرادخانه برای رهبران منتتخب اسرائیلی غیرممکن باشد. مسئولان هسته ای اسرائیل فقط به خودشان پاسخگو هستند

کوهن در کتابش می نویسد: "پافشاری اسرائیلی ها بر تعهدشان عدم اطلاع رسانی مطلق در این باره بیشترین ناسازگاری را با ارزش های دموکراتیک در خانه و نرم های شفافیت در جامعه بین المللی دارد."

کوهن در گفتگویی می گوید که طفره رفتن اسرائیلی ها درباره برنامه هسته ای آنها زمانی که جهان برای چندین دهه است که از وجود زرداخانه آنها اطلاع دارد بی معناست. وی ادامه می دهد اسرائیل باید برای وقوع اتفاق مهمی سیاسی صبر کند – مانند به رسمیت شناختن حق موجودیت آن از سوی ایران یا توافقنامه صلح با فسطینیان- و سپس اطلاعات بیشتری را درباره زرادخانه خود افشا کند.

کوهن متعتقد است: "بازی کردن چنین بازی هایی زمانی که همه حقیقت را می دانند بچه گانه و احقانه است. تعداد روزافزونی روزنامه نگار و تحلیلگر در اسرائیل وجود دارند که معتقدند زمان برای حرکت فرای این سیاست ها فرا رسیده است."

در حقیقت کوهن تنها متفکر اسرائیلی است که احساس می کند زمان ان رسیده که این رژیم سیاست "نپرس، نگو" را رها کرده و درباره برنامه تسلیحاتی خود بازتر برخورد کند.

ریوون پذازور، تحلیلگر روزنامه هاارتص، به طور مداوم از اسرائیل درخواست می کند که آنچه را که وی "افسانه ابهام هسته ای" می خواند را رها کند. امیر اورن دیگر ستون نویس این روزنامه در مقاله ای ماه گذشته خود نوشت که در صورتی که اسرائیل به در اختیار داشتن تسلیحات هسته ای خود اعتراف کند دولت اوباما و کنگره راهی قانونی برای دور زدن قانون اعمال مجازات های اتمی بر اسرائیل پیدا خواهند کرد.

وی می نویسد: " اگر رئیس جمهور و رئیس مجلس نمایندگان بخواهند این خلاءهای قانونی مشخص می شوند. سیاست ابهام وظایف خودش را با افتخار به اتمام رسانده و الان زمان آن رسیده که بازنشسته شود."

لوئیس رنه برس، دیگر کارشناس منع گسترش در دانشگاه پوردیو معتقد است که ارائه ارائه اطلاعاتی درباره زرادخانه هسته ای اسرائیل می تواند به امنیت این رژیم را تقویت کند. برس در کنفرانسی با حضور مقامات ارشد امریکایی – اسرائیلی به این نکته اشاره کرد که بگذاریم ایران بداند که تسلیحات هسته ای اسرائیل در هر لحظه ای آماده استفاده است و تصمیم سازان اسرائیل در صورتی که شهرهایشان مورد حمله قرار بگیرد از آنها برای حملات تلافی جویانه استفاده خواهند کرد و اینکه این تسلیحات قابلیت این را دارد که به اکثر سیستم های دفاعی تهران نفوذ کند. انجام این کار باعث می  شود تهران برای استفاده از تسلیحات خودش! یا انتقال آنها به گروه های مانند حزب الله بازنگری کند.

البته اکثر اسرائیلی ها مایل هستند که این سیاست ابهام را تا زمانی که ممکن است ادامه دهند. افرایم آکولای، یکی از مقامات سابق کمیسیون انرژی اتمی اسرائیل می گوید نا آرامی ها در سوریه و مصر و ادامه پیشرفت ایران به سوی ساخت سلاح هسته ای دقیقا نشان می دهد که الان بدترین زمان برای رها کردن سیاستی است که برای دهه ها به خوبی پاسخ داده است.

وی به فارن پالیسی می گوید: "این مثل علم فیزیک است، اگر وضعیت با ثباتی داشته باشی چرا باید عنصری را معرفی کنی آن را بی ثبات کند. اگر اسرائیل با همسایگانش در صلح باشد، این سیاست به طور طبیعی کارکرد خود را از دست می دهد. با این حال مسئله ابهام با مسئله امنیت گره خورده است و اکنون زمان بسیار خطرناکی است."

ابهام هسته ای ممکن است به دلیل چند اشتباه کلامی رهبران اسرائیلی از بین برود. در سال 1995، شیمون پرز، نخست وزیر وقت اسرائیل گفت: "به من صلح بدهید، ما توانمندی هسته ای خود را رها خواهیم کرد." یک سال بعد، ایهود اولمرت، جانشین پرز گفت برنامه هسته ای ایران خطر بی همتایی را به همراه دارد زیرا تهران " اسرائیل را آشکارا، به صراحت و علنا تهدید به محو از روی نقشه است."

وی سپس گفت: "آیا زمانی که آنها مشتاق هستند که مانند امریکا، فرانسه، اسرائیل و روسیه به سلاح هسته ای دست پیدا کنند می توانی بگویی این در همان مرحله است؟"

مقامات امریکا هم گاف های مشابهی داده اند. در همان سال رابرت گیس در مراسم رای اعتماد خود برای وزارت دفاع گفت که بخشی از تمایل ایران برای دستیابی به بمب هسته ای ریشه در این دارد که برخی از همسایگان این کشور در حال حاضر این سلاح را در اختیار دارند.

گیتس گفت: "آنها توسط قدرت هایی که تسلیحات هسته ای دارند احاطه شده اند. پاکستان در شرق، روس ها در شمال ، اسرائیلی ها در غرب و ما [ایالات متحده] در خلیج فارس."

گیتس هم مانند اولرت سعی کرد که آب رفته را به جوی بازگرداند اما حرف وی رخنه دیگر در دیوار طویل سیاست ابهام هسته ای اسرائیلی ها بود. فروپاشی این دیوار در نهایت اجتناب ناپذیر است. و زمانی که این اتفاق رخ دهد روحانی تنها کسی نخواهد بود که جشن می گیرد.

منبع: فارن پالیسی/ ترجمه: تحریریه دیپلماس ایرانی