اردوغان را دوست مصر نمی دانیم

دیپلماسی ایرانی: قربانیان دروغی به اسم اردوغان، نخست وزیر شدیم، همان کسی که وجهه اش در برابر ما بازگوکننده روابط عالی میان دین و دنیای معاصر بود.او می گفت انسان می تواند هم زمان هم متدین باشد هم متمدن. تجربه ترکیه ای که او پرچم اسلام را در آن برافراشت و توانست جایگاهی رفیع در جهان اسلام برای آن به وجود بیاورد، تجربه ای بسیار گرانبها بود. این تجربه در دنیای اسلامی که از فقر و استبداد و حکومت های سرکوبگر رنج می برد، بدیع بود. نظام هایی که بیش از هر چیز تصویری از تروریسم دینی را ترسیم می کردند که باعث شده بود تا سال ها مسلمانان در حالتی از ترس و نگرانی از روی کار آمدن اسلام گرایان به قدرت به سر برند. اما اردوغان همه این نگرانی ها را از بین برد و تجربه اسلامی ای را به دنیا عرضه کرد که متفاوت از آن چیزی بود که ما از تاریخ استبداد در جهان اسلام می شناختیم. اردوغان معادله ای منحصر به فرد برای دین و سیاست و فقر و توسعه و دموکراسی و مسئولیت عرضه کرد. همه می دانستیم که آقای اردوغان از لحاظ عقیده وابسته به جماعت اخوان المسلمین بوده است اما او در عین حال اصرار هم داشته است که از خود تصویر سکولار متدین به جهان نشان دهد.

اما تصویر او بعد از حوادث اخیر مصر متحول شد، تصویری که تاکید می کرد که اسطوره اردوغان در خود ترکیبی از انسانیت غامضی دارد که کشور را در شخص می بیند، او در حالی به اسلام پایبند است که نمی داند لازم است مصر و مصری ها را همه را با هم دوست داشته باشد، او مصر را غیر از اخوان المسلمین که خودش از میان آنها است، نمی بیند.

چنین تناقضی در شخصیت چنین مردی و وجود چنین تفکری نزد او بود که باعث شد تا مخالفان ترکیه با شدیدترین شکل ممکن از قلع و قمعی که برخواسته از ذات استبداد بود، سرکوب شوند. طبیعی است که چنین فردی با چنین ویژگی هایی خواستار حمایت غرب و اتخاذ مواضعی تند علیه مصر بدون رعایت حق میلیون ها نفر شود و نظر آنها را ناچیز بداند. چهره اردوغان چهره حاکم مستبدی است که ما را در طول این مدت فریب داد. او در حالی تظاهر به اعتقاد و پایبندی به دموکراسی و آزادی می کرد که نشان داد در ضمیر حقیقی خود طرفدار استبداد است و دائما سرپوشی بر آن می گذارد.

نکته عجیب در نمود تناقضی دیگر در شخصیت اردوغان بود. او در حالی می خواهد نماینده ترکیه تاریخی قدیم باشد که در خود شخصیتی دو گانه دارد، در عین تلاش برای حفظ بی طرفی طرفدار جریان یا شخصی خاص می شود. به رغم این که ترکیه تجربه سازنده ای داشته اما این مرد در بازسازی فکری اش شکست خورده است. پس از گذشت این همه سال که از حکومت او می گذرد، همچنان عصای استبداد را بر داشته و تلاش دارد تا با همه ابزارهای سرکوب با حفظ ظاهر شعارهای دموکراتیک که اکنون مشخص شده خود آن را زیر پا گذاشته، ارکان قدرت خود را حفظ کند. اکنون برای ملت ترکیه روشن شده که دولت به ظاهر دموکراتیک ترکیه به اسم دموکراسی چه جنایت هایی را در حق مردم مرتکب می شود. می توانیم بگوییم اکنون اردوغان به چهره ای تبدیل شده که به اسم دموکراسی حقوق ملت را زیر پا می گذارد و نه تنها به سرکوب ملت خود با برافراشتن شعارهای زیبای دموکراسی خواهانه می پردازد بلکه از استبداد و مظاهر دیکتاتوری در دیگر کشورهای جهان نیز حمایت می کند. اردوغان دیگر نمی تواند چهره حقیقی خود را مخفی کند، همه دست او را خوانده اند. مصر با چنین ترکیه ای نمی تواند طرح دوستی بریزد.

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11