سلطانیه: حرف و عمل آمریکا یکی نیست

به گزارش خبرگزاری مهر، متن بیانیه علی اصغر سلطانیه نماینده دایم جمهوری اسلامی ایران در وین ارایه شده به دومین نشست کمیته مقدماتی کنفرانس بازنگری 2015 ان پی تی در خصوص موضوع خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای به این شرح است:

تقریبا چهار دهه از طرح ایده ایجاد خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای در سال 1974 توسط ایران گذشته است. قطعنامه تاسیس منطقه خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای، که از سال 1980 بطور مستمر بدون رای گیری در سازمان ملل به تصویب رسیده است، بیانگر اهمیت تحقق این ایده در منطقه متلاطم خاورمیانه است.

جمهوری اسلامی ایران با قرار دادن تاسیسات خود تحت پادمان های آژانس تصمیم قاطع خود برای دست یابی به امحای کامل سلاح های هسته ای را نشان داده است. همانگونه که رهبر معظم مان در سخنرانی تاریخی خود در شانزدهمین اجلاس سران در تهران در تاریخ 30 اوت 2012 اعلام کرده است: "سلاح های هسته ای نه امنیت را تضمین می کند و نه قدرت می آورند بلکه آنها تهدیدی هم برای قدرت سیاسی و هم امنیت هستند… جمهوری اسلامی ایران استفاده از سلاح های هسته ای، شیمیایی و سلاح های مشابه را یک گناه بزرگ و نابخشودنی می داند. ما ایده ایجاد خاورمیانه عاری از سلاح های هسته ای را پیشنهاد کردیم و به آن پای بندیم…. تاکید می کنم که جمهوری اسلامی ایران هرگز بدنبال سلاح هسته ای نبوده است و هرگز از حق مردم خود برای استفاده از انرژی هسته ای برای مقاصد صلح آمیز چشم پوشی نخواهد کرد."

این فرمان حمایت بی دریغ برای ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته ای در خاورمیانه با هدف نهایی امن ساختن دنیایی بدون سلاح هسته ای را برجسته می سازد.

بررسی دقیق دهه گذشته روشن میکند این حقیقت را که ما در یک دور باطل قرار داریم چرا که با دلایل ریشه ای مشکل در خاورمیانه برخورد نمی کنیم. راه حل واقع بینانه همانی است که رهبر معظم جمهوری اسلامی ایران در سخنرانی افتتاحیه شانزدهمین اجلاس سران عدم تعهد در اوت 2012 در تهران بیان کردند:«  ما یک را حل عادلانه و کاملا دموکراتیک پیشنهاد کردیم. همه فلسطینی ها هم شهروندان کنونی فلسطین و هم آنهایی که مجبور به مهاجرت به سایر کشورها شده اند و هنوز هویت فلسطینی خود را حفظ کرده اند شامل مسلمان، مسیحی و یهودی باید در یک رفراندوم با یک نظارت قوی و اعتماد ساز شرکت و نظام سیاسی کشور خود را تعیین کنند. همه فلسطینی هایی که سال ها از تبعید رنج برده اند باید به کشور برگردند و در این رفراندوم شرکت کنند و یک قانون اساسی تنظیم و انتخابات را برگزار کنند. بعد صلح برقرار خواهد شد. »

علی رغم تلاش های جهانی برای ایجاد خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای باعث تاسف است که پس از دهه ها از تصویب قطعنامه مجمع عمومی که ابتدا توسط ایران پیشنهاد شد در خصوص تاسیس خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای، پیشرفتی برای تحقق آن به دلیل سیاست سخت گیرانه رژیم صهیونیستی بدست نیامده است.

با توجه به عدم پیوستن این رژیم به ان پی تی و مهمتر امتناع این رژیم از قرار دادن تاسیسات خود تحت نظام راستی ازمایی آژانس، تحقق چنین هدف عالیه ای برای سال های مدید در منطقه هنوز امکان پذیر نشده است. رفتار غیر مسئولانه این رژیم در این رابطه ایجاد چنی منطقه ای را برای سال های دور در شک و تردید جدی قرار داده است.

در حال حاضر رژیم اسرائیل تنها رژیم در منطقه است که عضو ان پی تی نیست. علی رغم درخواست های جامعه بین المللی، منعکس شده در قطعنامه خاورمیانه، که در کنفرانس بازنگری و تمدید ان پی تی در سال 1995 تصویب شد، مرتبط با قطعنامه های مجمع عمومی، آژانس و سازمان کنفرانس اسلامی، این رژیم مطمئن از حمایت سیاسی و نظامی هواداران پر و پا قرص خود، نه به ان پی تی پیوسته است و نه تاسیسات خود را تحت نظام پادمان های آژانس قرار داده است. مدیر کل آژانس در گزارش خود د تاریخ 27 اوت 2012 اعلام کرده است :« همه دولت های منطقه به جز اسرائیل عضو ان پی تی هستند و تعهد کرده اند که پادمان های جامع آژانس را بپذیرند. » مایه تاسف است که این رژیم که برنامه هسته ای غیر قانونی اش تحت هیچ نظام پادمانی نیست و توسط آمریکا و اتحادیه اروپا حمایت می شود، حتی قصد خود برای پیوستن به معاهده را اعلام نکرده است. فعالیت های غیر قانونی این رژیم بصورت جدی تهدیدی علیه صلح و امنیت منطقه است و رژیم عدم اشاعه را به مخاطره می اندازد.

متاسفانه عدم اقدام شورای امنیت در دهه های گذشته در رسیدگی به برنامه هسته ای مستند رژیم صهیونیستی به آن رژیم جسارت بخشیده تا آشکارا و در تناقض با ایده ایجاد منطقه خاورمیانه عاری از سلاح به داشتن سلاح هسته ای اذعان کند. بعلاوه این سیاست رژیم صهیونیستی به وضوح درخواست ها و نگرانی های اکثریت قاطع جامعه بین المللی دولت های عضو سازمان ملل را نادیده انگاشته که بطور مستمر از آن خواسته است تا سلاح های هسته ای خود را امحا کرده و به ان پی تی بپیوندد.

با توجه به دلایل فوق، شورا ی امنیت بجای آنکه بر علیه اعضای ان پی تی قطعنامه صادر کند باید به مسئولیت خود تحت منشور در خصوص چنین موارد آشکار و جدی تهدی علیه صلح و امنیت بین المللی عمل کند و اقدامات فوری و مقتضی اتخاذ نماید.  رژیم اسرائیل تنها مانع ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته ای در خاورمیانه است . صلح و ثبات نمی تواند در خاورمیانه بدست آید تا زمانی که زرادخانه عظیم هسته ای این رژیم همچنان تهدیدی برای منطقه و ماورای آن باشد.

جمهوری اسلامی ایران با تصویب همه معاهدات سلاح های کشتار جمعی و عضویت در ان پی تی، کاملا به تعهدات بین المللی خود پایبند است و معتقد است که این سند بین المللی سنگ بنای خلع سلاح و عدم اشاعه است. عضویت جهانی به معاهده، بویژه در منطقه خاورمیانه باید بطور موثر ایجاد منطقه عاری از سلاح در خاورمیانه را تضمین نماید.

هیات من معتقد است که تا زمان تحقق این منطقه، هیچ کشوری در منطقه نباید سلاح هسته ای کسب کند یا اجازه دهد این سلاح ها در سرزمین آن کشور مستقر شود و باید  از اقداماتی که متعارض با روح و مفاد ان پی تی و سایر اسناد و قطعنامه های بین المللی مربوط به ایجاد این منطقه است خودداری ورزد.  

جمهوری اسلامی ایران قویا معتقد است که یک برنامه اقدام و برنامه زمانی برای جهانشمولی ان پی تی بخصوص در منطقه خاورمیانه باید اولویت اول دستور کار همه دولت های عضو معاهده بخصوص دولت های هسته ای باشد. رژیم اسرائیل همواره تعهدات خود را نسبت به نوع بشر و همچنین تعهدات بین المللی خود را با تاخیر در عضویت در ان پی تی و سایر سلاح های کشتار جمعی به بهانه ایجاد صلحی پایدار و همه جانبه در منطقه نادیده انگاشته است که دوری باطل است چرا که این رژیم خود مانعی عمده در برابر ایجاد صلح و امنیت بین المللی است. باید فشاری مضاعف بر رزیم اسرائیل برای امحای سلاح های هسته ای اش، عضویت در ان پی تی و قرار دادن همه تاسیسات هسته ای اش  تحت پادمان های جامع آژانس برای هموار کردن هدف دیرینه ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته ای درخاورمیانه و همچنین برقراری صلح و امنیت در جان وارد آید.

برای نیم قرن، سانسورچی های نظامی تلاش کرده اند تا از بدترین راز اسرائیل یعنی برخورداری سلاح های هسته ای توسط اسرائیل دفاع کنند.

حتی همانگونه که تاریخ هسته ای این رژیم به اسناد، مقالات و کتاب های محرمانه  درز کرده است یک سیاست رسمی ابهام دنبال شده است: با امتناع از تصدیق یا تکذیب داشتن بمب، و حتی با تکذیب انجام آزمایش با رژیم آپارتاید، اسرائیل با همراهی خاموش آمریکا در خصوص چنین سایستی زیسته است.

حال چرا نخست وزیر پیشین اهود اولمرت سرانجام در تاریخ 11 دسامبر 2006 بذرها را پاشید؟

در یک مصاحبه با تلویزیون آلمان ، رهبر اسرائیل این رژیم را در فهرست کلوب دارندگان هسته ای قرار داد که سبب بالا رفتن صداهای اعتراضی طیف های مختلف سیاسی در داخل اسرائیل و طرح این پرسش شد که آیا سیاست دراز مدت کنار گذاشته شده است.

روز بعد از آن روزنامه های اسرائیل در تیترهای صفحه اول خود اظهارات اولمرت را خطای لفظی خواندند.

با قراردادی مخفی با فرانسه در اواسط دهه 1950 اسرائیل شروع به ساختن بمب هسته ای و عرضه پلوتونیوم برای رآکتور هسته ای در صحرای نغو کرد.

از 1960 آمریکا موقعیت اسرائیل به عنوان یک قدرت هسته ای را پذیرفت و فشاری بر آن برای امضای ان پی تی نیاورد که تعلقات هسته ای آن رژیم را تحت بازرسی ها و مجازات ها برای توقف گسترش سلاح های هسته ای قرار می داد.  بنابراین اولمرت سیاست هسته ای ریاکارانه مشترک آمریکا –اسرائیل در طول دهه ها را که به منظور کشاندن کشورهای عربی به میز مذاکره برای قرادادهای تحمیلی صلح بود بر ملا کرد.     
تحلیل های اطلاعاتی و متخصصان مستقل مدت هاست که می دانند که اسرائیل 100 تا 200 کلاهک پیچیده هسته ای دارد که آن را تبدیل به تنها قدرت هسته ای در منطقه کرده است.

اما حداقل برای یک روز سرپوش سانسور پیش از چاپ که بر روزنامه نگاران اسرائیلی و دانشگاهیان تحمیل شده بود برداشته شد. همه از این واقعیت آگاهند که اولمرت سانسور نظامی را به تمسخر گرفت به نحوی که او رسانه ها را تهدید به محاکمه و جریمه کرد صرفا برای اشاره آنها به آنچه که او گفته بود.

بعد از سیل عظیم محکومیت ها توسط دولت های عضو آژانس بر علیه رژیم اسرائیل، سفیر و نماینده آن رژیم در آژانس آنچه را توسط نخست وزیر آن رژیم اعلام شده تکذیب کرد. در جریان شورای حکام آژانس، من از مدیرکل خواستم تا هیاتی حقیقت یاب برای روشن ساختن بیانیه های رسمی متعارض اعزام کند. مدتی بعد در جریان کنفرانس عمومی اطلاع دادم که اگر دلیل عدم اقدام توسط آژانس مضیقه های مالی است، دولت ایران حاضر است هزینه های بازرسی و راستی آزمایی در اسرائیل را به منظور نشان دادن حقایق به جامعه بین المللی تقبل نماید. تاکنون هیچ اقدامی در رابطه با خودداری رژیم اسرائیل و جلوگیری حامیان غربی آن بعمل نیامده است. این نمونه دیگری از دلایل ریشه ای بی اعتمادی و نا امنی برای کشورهای خاورمیانه در برای رژیم اسرائیل است. در رابطه با این تخلف و چالش ها، سکوت کشورهای غربی و همکاری محرمانه آنها بخصوص آمریکا، اتحادیه اروپا و کانادا سابقه ای شرم آور در تاریخ ان پی تی محسوب می شود.

اجازه دهید به تهدید دیگری علیه صلح و امنیت خاورمیانه و جهان بپردازم:
تابوی حمله به تاسیسات هسته ای توسط رژیم اسرائیل با حمله به رآکتور ساخت فرانسه در عراق در سال 1981 شکسته شد. این امر باعث محکومیت بین المللی و قطعنامه کنفرانس عمومی آژانس با تعلیق حقوق و مزایای این رژیم برای دهه ها علی رغم تهدید خروج از عضویت توسط آمریکا در صورت تصویب این قطعنامه گردید. پس از بیانیه شدید و غلیظ آمریکا مبنی بر تهدید به خروج از عضویت در آژانس در کنفرانس عمومی در سال 1982 در صورت تصویب قطعنامه محکومیت اسرائیل، اینجانب به نمایندگی از دولت ایران اعلام کردم که در صورت خروج آمریکا از آژانس ایران آماده جبران هزینه های مالی (حدود 25 درصد ) بودجه عادی سازمان خواهد بود. لازم به گفتن نیست که آمریکا کنفرانس عمومی را به عنوان اعتراض به تصویب قطعنامه ترک کرد اما دوباره برگشت. بعدا مشخص شد که این تهدید بلوف بوده است.

به هر حال با توجه به عدم اتخاذ اقدامات جدی شامل مجازات متخلف، رژیم صدام حسین با حمایت کامل آمریکا و تعدادی از کشورهای غربی چندین بار به نیروگاه اتمی بوشهر حمله کرد.

در سال 1990 به نمایندگی از دولت ایران، پیش نویس قطعنامه ای را به کنفرانس عمومی آژانس پیشنهاد کردم که با شماره 533 تصویب شد. طبق این قطعنامه هر گونه حمله بر علیه تاسیسات هسته ای در زمان ساخت یا فعالیت، تخلف از منشور سازمان ملل ، اساسنامه آژانس و حقوق بین الملل خواهد بود و شورای امنیت باید فورا در خصوص آن اقدام کند.

رژیم اسرائیل ادعا کرده است که به تاسیسات الزور سوریه حمله کرده است چون سایتی بود برای ساخت رآکتور تحقیقاتی. سوای اینکه هر حمله علیه هر دولت عضوی نقض منشور ملل متحد است، بر اساس ادعای این رژیم و تایید آمریکا و اسرائیل، رژیم اسرادیل منشور ملل متحد و اساسنامه آژانس و حقوق بین الملل را طبق قطعنامه 533 نقض کرده است و لذا باید با اقدام سریع شورای امنیت سازمان ملل مواجه شود.
شرم آور نیست که برخی از کشورهای غربی با فقط 17 رای از 150 دولت عضو مورد سوریه را به شورای امنیت ارجاع می دهند. در حالیکه باید پرونده تخلف اسرائیل به عنوان یک دولت غیر عضو ان پی تی که به سوریه به عنوان یک دولت عضو ان پی تی حمله کرده است به شورا ارجاع شود.

با تمرکز بر روی تصمیمات گذشته ان پی تی و اقدامات لازم برای آینده ، اجازه دهید بگویم که تصمیم یکجانبه آمریکا برای به تعویق انداختن کنفرانس ایجاد خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای و سایر تسلیحات کشتار جمعی که برای سال 2012 پیش بینی شده بود که به منظور حفاظت از اسرائیل از محکومیت جامعه بین المللی انجام شد تخطی از تصمیم اجماعی کنفرانس بازنگری 2010 ان پی تی است. مطمئنا این قبیل اقدامات اعتبار ان پی تی و تصمیم اجماعی کنفرانس بازنگری را تضعیف می کند. آمریکا که همیشه و به هر قیمتی از اسرائیل حمایت کرده است تنفر و عدم اعتماد مردم خاورمیانه را برانگیخته و سبب انزوای جهانی خود شده است.  در این کنفرانس هیات آمریکا از منطقه خاورمیانه عاری از سلاح کشتار جمعی حمایت کرد. حرف و عمل دولت آمریکا یکی نیست. سیاست های این کشور ثابت میکند که هیچ اراده خاص سیاسی برای ایجاد چنین منطقه ای وجود ندارد.

تا جلسه بعدی مقدماتی، همه اعضا باید تصمیم بگیرند در خصوص اقدامات آینده قبل از آنکه خیلی دیر شود. شاید لازم باشد "بسته ی تصمیمی 1995 برای تمدید نامحدود معاهده عدم اشاعه هسته ای در مقابل تاسیس منطقه خاورمیانه عاری از سلاح هسته ای مورد بازنگری" قرار گیرد.