لی جیانان در یادداشتی می نویسد: مردم چین همانند مردم ایران بهار را آغاز زایش حیات می بینند و فرصتی برای بپایی جشن ها و مراسم های سنتی که قدمت آن ها به چهار هزار سال پیش باز می گردد زمانی که کشاورزان چینی تعطیلات خود را هم زمان با این جشن آغاز کرده و به اعتقادشان این مراسم نشان دهنده ی آخر زمستان و آغاز بهار بوده است.
ادامه مطلب
علیرضان سهرابی نور و سمانه مدحی در یادداشت مشترکی برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: دموکراسی مؤلفه های بسیاری دارد که می توان با آنها سنجید که یک حاکمیت یا نظام تا چه اندازه در تحقق این پدیده موفق بوده اند؛ امروزه اهمیت پدیده دموکراسی به حدی فزونی یافته است که بسیاری از نظام های غیر دموکراتیک نیز برای مشروعیت دادن به خود از این واژه استفاده می کنند که البته با خوانش ها و تعابیر مختلفی که از آن دارند.
ادامه مطلب
نوید کمالی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: این جشن باستانی که سبقه تاریخی آن به سه هزار سال قبل باز می‌گردد ریشه در تاریخ و فرهنگ ملل مختلفی دارد که همه آنها زمانی ذیل یک حکومت واحد، به شکلی متحد و با حداکثر همزیستی، مترقی ترین تمدن بشری زمانه خود را شکل داده بودند، به همین دلیل در بطن نوروز و تمام آیین‌های مربوط به آن می‌توان نمادهایی از همبستگی، صلح و امید به آینده‌ای روشن را مشاهده کرد.
ادامه مطلب
شیما بهاری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: تلاش شده است تا نوروز به ما برسد و این تلاش ادامه دارد زیرا که مخالفت با نوروز حذف و دست درازی و سرقت نوروز کماکان ادامه دارد. نمونه بارز آن رفتار طالبان در مواجه با نوروز است، تغییر مبدا سال از شمسی به قمری کار را برای حراست از نوروز در یکی از بخش های حوزه نوروزی سخت تر می کند و مردم افغانستان خود باید مشعل دار این سنت دیرینه باشند. و یا کشورهایی که نوروز در بافت فرهنگی شان جای نداشته اما تلاش می کنند تا نوروز را برای خود بردارند. دلیل این همه جدال با نوروز ایرانی چیست؟
ادامه مطلب
محمدجواد غلامرضا کاشی در یادداشتی می نویسد: میان اقشار سنتی و مدرن، گروه‌ها و طبقات میانجی فراوان بودند. همین میانجی‌ها استوانه وطن بودند. آنها خیمه‌ای برقرار می‌کردند که اکثر مردم امکان زندگی در آن داشتند. نظام پهلوی برای هر دو قشر یک نظام زائد قلمداد شد. چرا که این چتر فراگیر را با نظام تبلیغاتی و مظاهر فرهنگی خود می‌درید. آن روزها هم مهاجرت بود، اما آنها که مهاجرت می‌کردند جسم و روح‌شان را با هم از این دیار می‌بردند. آنها که مانده بودند، با جسم و روح یکدیگر در نسبت و گفت وگو بودند.
ادامه مطلب
مرتضی سلطانپور ابیانیه در یادداشتی می نویسد: در تقویم مشرق زمین (چینی) تقویم خورشیدی و یا سال خورشیدی به ۲۴ قسمت برابر بر اساس کیفیت رنگ زرد نور خورشید تقسیم می شود که به آن ده یانگ نیون می گویند. طبق این سال خورشیدی قسمت بیست ودوم رنگ خورشید حالتی است که روز آن کوچکترین و شب آن طولانی ترین شب است و آن روز بیست و یکم و یا بیست دوم دسامبر برابر با اول دی است.
ادامه مطلب