دومینیک دو ویلپن در یادداشتی می نویسد: جنگ سراسری، توانائی نابود کردن بالقوه نامحدودی را داراست. خطر درگیری هسته ای که هرگز صفر نیست، اختلال در مسیرهای تجاری که موجب کمبود و تورم می شود، تهدید گسترش جنگ به فضا، همه اینها را باید به کسانی یادآوری کرد که با سبک سری فکر می کنند جنگ کوتاه ترین راه برای رسیدن به صلح است. این جنگ تنها به صلح در گورستان ها منجر می شود.
ادامه مطلب
استراتژی روسیه برای جهانی کردن جنگ جنبه های گوناگونی دارد. در روابط اقتصادی، مسکو بر روی فرصت جویی کشورهای بی‌تفاوت نسبت به جنگ، حساب باز کرده است: کرملین در نظر دارد روسیه را با شبکه‌های غیرغربی تجارت و دفاع یکپارچه کند. از نگاه ایدئولوژیک، روسیه جنگ را به عدم صداقت غربی‌ها و خیانت اوکراینی‌ها نسبت می‌دهد و آمریکا و متحدانش را متهم به دورویی می کند. در عرصه دیپلماتیک، روسیه و غرب این کشمکش را به صحن نهادهای بین‌المللی کشانده‌اند. چه در شورای امنیت سازمان ملل متحد یا در سازمان بین‌المللی انرژی اتمی، هر نوع توافقی که قبلاً بین روسیه و غرب وجود داشته، ناکار شده است. مسکو با تزریق بی‌تفاوتی و نومیدی نسبت به سرنوشت این جنگ در پایتخت‌های غیرغربی، امیدوار است که کشورهای دیگر در کنار کرملین قرار گرفته یا دست کم از غرب فاصله بگیرند.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: حذف عضویت اوکراین در ناتو می تواند برای روسیه دلیل مناسبی جهت ادامه جنگ ارائه دهد تا به هدف خود در کنترل سیاست خارجی کشور همسایه دست یابد. روسیه وارد مرحله‌ای شده که تا زمان حصول نوعی توافق سیاسی و یا پیشرفت قابل توجهی در این زمینه به جنگ با اوکراین ادامه دهد. پوتین با طرح اعطای عضویت به اوکراین به این دلیل مخالف است که چنین اقدامی تهدیدی مستقیم برای امنیت روسیه خواهد بود.
ادامه مطلب
حقیقت این است که اکثر پایتخت‌های غربی از جمله پنتاگون انتظار موفقیت ضدحمله اوکراین را نداشتند؛ اما کسانی هستند که هنوز روی ادامه جنگ حساب می کنند تا روسیه را مجبور به مذاکره کنند. حتی سرویس‌های امنیتی انگلیس نیز اکثرا سعی می‌کنند عقب‌نشینی اوکراین را همچون پیشروی نشان دهند برخلاف آنچه خود زلنسکی معتقد است حتی اگر سعی کند با تکرار دروغ‌ها مانند شخصیت گوبلس، بلندگوی تبلیغاتی هیتلر، آنها را باورپذیر کند.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به نظر می رسد بر خلاف کشورهای اروپایی و آمریکا، منافع جمهوری اسلامی ایران در پایان جنگ اوکراین و خروج آبرومندانه روسیه از این مهلکه است. در این راستا، در شرایط کنونی که جمهوری اسلامی ایران به دلیل مشکلات داخلی و بین المللی، بصورت مستقل از امکان میانجیگری برای پایان دادن به این جنگ برخوردار نیست، می تواند با جلب نظر مقامات کرملین و در همراهی با چین و بلاروس ائتلافی برای پایان دادن به جنگ اوکراین تشکیل دهد و کشورهای اروپایی و آمریکا را از تلاش برای تداوم این جنگ بازدارد.
ادامه مطلب
سید محمد عیسی‌نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر مسکو این جنگ را ببازد، زلزله‌ای سهمگین‌تر از فروپاشی شوروی را تجربه خواهد کرد و اگر کی‌یف ببرد، ممکن است با حمله‌ای هسته‌ای مواجه شود. پس شاید عاقلانه‌ترین کار آمادگی دو طرف برای مذاکره و گفت وگو باشد.
ادامه مطلب
استفاده از نیروی نظامی بدون بکار بردن دیپلماسی نمی تواند نتایج پایداری داشته باشد و می تواند منجر به فاجعه ای بی نظیر با عواقب دردناکتر شود.
ادامه مطلب
اثرگذاری تحریم ها علیه روسیه کلید اصلی نتیجه جنگ در اوکراین خواهد بود. گفته می شود دوره نظام تک قطبی خیلی وقت است که طی شده لذا قرار است از طریق اعمال تحریم ها علیه روسیه به ادعای تضعیف جایگاه جهانی غرب پاسخ داده شود. تحریم ها علیه روسیه تاکنون آنگونه که انتظار می رفت نتیجه بخش نبوده است. تحریم ها نقشی حیاتی ایفا می کنند ولی غرب نباید اجازه دهد، تحریم ها گسترش یابند. موضوع مهمتر، کشورهایی هستند که از تکرار اِعمال تحریم‌های غرب علیه خودشان برای فردا نگران هستند لذا این کشورها امروزه تمایل کمی برای مشارکت در اعمال تحریم ها علیه دیگران دارند. اوکراین تبدیل به نشانه ای از دوره نوینی در منازعات قرن ۲۱ شده است. منازعاتی که عناصر مالی، فنآوری و نظامی در آنها درهم تنیده شده است. با این حال هنوز نمی توان برتری غرب در این دوره نوین را مُسلّم دانست.
ادامه مطلب
محمود سریع القلم در یادداشتی می نویسد: برجام یک ایستگاه بین راهی است و نمی تواند مقصد باشد. برجام راه حل نیست و نوعی آرام بخش موقت است. جدی گرفتن معادله امنیت – اقتصاد و فهم علمی – عینی – آماریِ نظمِ جدیدِ جهانیِ نشأت گرفته از جنگ اوکراین، می تواند آینده‌ای مطمئن‌تر از توافق احتمالی برجام۲ به ارمغان آورد زیرا که اساسِ حکمرانی در نگاه‌های دراز مدت است.
ادامه مطلب
بری آیچنگرین و سید رحمان موسوی در یادداشتی مشترک برای دیپلماسی ایرانی می نویسند: هزینه های بازسازی نامشخص است زیرا روند جنگ نامشخص است؛ تولید ناخالص داخلی اوکراین قبل از جنگ حدود ۱۵۰ میلیارد دلار بود. با توجه به نسبت سرمایه به تولید و با فرض اینکه یک سوم از موجودی سرمایه از بین می رود، ما دوباره در مورد ۱۵۰ میلیارد دلار صحبت می کنیم. مثل همیشه، مفروضات جایگزین سناریوهای جایگزینی را ارائه می دهند، اما به نظر می رسد ۱۵۰ میلیارد دلار نقطه شروع معقولی است.
ادامه مطلب