شی جین پینگ، رئیس جمهوری چین هرگز اجازه ایجاد یک ارتش خصوصی مانند واگنر را نمی دهد. او این کار را ارتکاب اشتباهی عجیب توسط ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه می داند. اما شاید در خلوت از خود بپرسد که آیا واقعاً می تواند در صورت بروز شورش به همه سازمان های دولتی تکیه کند؟
ادامه مطلب
واشنگتن بر این باور است که در دهه کنونی با چالش‌های عظیمی روبه رو است، از این رو نباید ابتکار عمل و زمان را از دست بدهد؛ بنابراین برای ایجاد بحران در برابر چین تلاش می‌کند و در تایوان و دریای جنوبی چین علیه این کشور اقدامات تحریک آمیز انجام می‌دهد.
ادامه مطلب
رئیس جمهوری فلیپین با اشاره به اینکه: «در مواجهه با افزایش تنش ها در دریای چین جنوبی اقیانوس های هند و آرام طبیعی است که نقش ها و روابط را تقویت و باز تعریف کنیم» تمایل خود را به همکاری با آمریکا نشان داده است.
ادامه مطلب
سال ۲۰۲۳ با خطر یک سری از بدهی های دولتی به ویژه در آفریقا مواجه است، مگر اینکه یک تلاش هماهنگ و موثر برای بازسازی آغاز شود. درست قبل از پایان سال ۲۰۲۲، غنا در آخرین لحظه با عقد یک قرارداد با صندوق بین‌المللی پول از ورشکستگی نجات یافت. سایر کشورها هم احتمالاً در سال ۲۰۲۳ این رویه را دنبال خواهند کرد. علاوه بر این، سرمایه گذاران باید برای احتمال کاهش هزینه های مازاد خود اقدام کنند. در حوزه ژئوپلیتیک، واقعیت تاسف بار این است که بدترین اتفاقات در اوکراین در هفته ها و ماه های آینده رخ خواهند داد. به ویژه، روسیه پس از جذب بیش از ۲۰۰هزار نیروی نظامی جدید در ماه های قبل از پایان سال ۲۰۲۲، خود را برای یک حمله بزرگ در نیمه اول سال ۲۰۲۳ آماده می کند. هیچ آتش‌بسی در آینده قابل پیش‌بینی وجود ندارد، زیرا هیچ اعتماد، اراده یا انگیزه‌ای برای مذاکرات جدی در این مقطع زمانی وجود ندارد.
ادامه مطلب
مینسکین پی و سید رحمان موسوی در یادداشت مشترکی می نویسند: پیش بینی شکل یا زمان دقیق چنین رویارویی غیرممکن است اما می توان حدس زد که بسیار خطرناک است، زیرا چین معتقد است که فقط در حاشیه می تواند ذهن همه بازیکنان را متمرکز کند. مانند بحران موشکی کوبا در سال ۱۹۶۲، بحران جدید تنگه تایوان ممکن است به تثبیت وضعیت موجود ختم شود، البته پس از چند روز درگیری و این ممکن است طرح چین باشد اما چنین طرحی نیز می تواند به طرز وحشتناکی اشتباه پیش برود.
ادامه مطلب
علی موسوی خلخالی می نویسد: هم اروپا و هم روسیه و چین ترجیح می دهند پرونده هسته ای ایران در همین وضعیت فعلی خود باقی بماند، فقط به دنبال راهکاری باشند برنامه هسته ای ایران بیش از این توسعه نیابد، به ایران بیش از حد و توانایی اش فشار نیاید تا دیگر تاب و توان تحمل تحریم ها را نداشته باشد، ایالات متحده نیز به مرحله ای نرسد که بخواهد پرونده هسته ای ایران را مسکوت بگذارد. یعنی به قول معروف استخوان لای زخم بماند. چرا که نمی خواهند به این زودی ها وارد اولویت ایالات متحده یعنی تقابل واشنگتن با مسکو و پکن بشوند.
ادامه مطلب