محمدرضا لشینی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: به زبان ساده موازنه ی منفی در سیاست خارجی بدین معناست که که شما به عنوان یک کشور مستقل تا جایی که ممکن است به هیچ ابرقدرتی امتیاز ندهید و در عوض تا جایی که ممکن است، با بازی درست و استفاده از اختلافات، از هر یک از ابرقدرت ها امتیاز بگیرید.
ادامه مطلب
کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: آرزوپروری و تبدیل آن به برنامه سیاسی بدون توجه به امکانات، عواقب وخیم و تالی فاسدهای خطرناک خود را همیشه در سیاست کشور داشته است؛ از‌جمله آنکه همیشه مخالفان آرزوپروری تحت عنوان «سازش‌کار» هدف قرار می‌گیرند و عملا به جای اینکه عرصه سیاست محل تبادل نظر درباره مسائل اصولی و عینی جامعه باشد، به محل نزاع بین «سازش‌ناپذیران» و «سازش‌کاران» تبدیل می‌شود و کسانی که ساده‌اندیشانه در پی آرزوها هستند، مخالفان را به «سازش‌کاری» متهم می‌کنند. در مقاطعی در تاریخ ۲۰۰ ساله کشورمان شاهد چنین نزاعی بوده‌ایم.
ادامه مطلب
اکثر آمریکایی ها به ایران به چشم یک کشور متعصب مسلمان می نگرند که به دنبال توسعه وحشت در سراسر خاورمیانه است و از ایالات متحده عمیقا نفرت دارد؛ اما حقیقت پیچیده تر است. با توجه به ادامه رابطه ناکارآمد بین دو کشوری که در شرایط دیگر احتمالا متحدان نزدیکی می شدند، نگاهی به تاریخ می تواند مهم باشد و راهی برای آنها برای یافتن نقاط مشترک نشان دهد.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باید امیدوار باشیم تا چرخه سیاستگذاری نمایشی و پرستیژگرایانه در ایران به‌خصوص سیاستگذاری خارجی مشابه با دوره محمد مصدق بار دیگر در ایران تکرار نشود و سیاستگذاران کنونی ایران نیز با درس گرفتن از سیاست‌ها و سرانجام دکتر مصدق، از سیاستگذاری نمایشی و سیاست‌های آرمانی دست بکشند و بازی قدرت را در دنیای واقعی و با رویکردی واقع‌گرایانه دنبال کنند.
ادامه مطلب
احسان شریعتی در یادداشتی می نویسد: دیپلماسی خارجی مستقل و مبتنی بر "حاکمیت یا سیادت ملی" (حقِ تعیینِ سرنوشت) و سیاست "موازنهٔ منفی" (میان ابرقدرت‌های غرب و شرق)، نیازی به شعر و شعارسرایی‌های صوری و بی‌محتوا ندارد.
ادامه مطلب
مصطفی قهرمانی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: دشمنی امریکا با مردم و میهن ما اصلاً و به‌هیچ‌وجه به خاطر نبود شفافیت و آزادی‌‌ها و وجود نارسایی‌های فراوان اجرایی در کشور ما نیست. آنها هنوز زخم‌خورده این واقعیت بزرگ، یعنی انقلاب ایران هستند. انقلابی که آنها با همه سعی و تلاش خود نتوانستند از وقوع و انجام آن جلوگیری کنند.
ادامه مطلب