انقلاب مشروطه

نگاهی تاریخی به یک واقعه

مشروطیت: تقابل اندیشه "قانونِ حاکمیت" و اندیشه "حاکمیتِ قانون"

عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: مراد از "تفکیک قوا" Separation of Powers در قانون اساسی مشروطه نیز همین بود که بر طبق آن، پادشاه فقط سلطنت می کرد و نه حکومت. چرا که حکومت از آن ملت است. لذا پس از امضای فرمان مشروطیت توسط شاه قاجار، یک مجلس موقت که از آن با عنوان اولین مجلس مؤسسان نیز نام برده شده است؛ به جهت تدوین نظامنامه انتخابات مجلس ملی در تهران گشایش یافت. نمایندگان این مجلس عمدتاً تجار، روحانیون، و رؤسای اصناف بازار تهران بودند.

ادامه مطلب

شباهت و تفاوت های حکومت های عثمانی و صفوی

اندیشه مشروطیت ایران در کشاکش سنت و مدرنیته و تأثیرپذیری آن از جنبش تنظیمات عثمانی

عباس ترابی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: ی توان چنین نتیجه گیری کرد که میان مشروطه خواهی در ایران به عنوان یک جنبش توده ای و از پایین که بدون همکاری فقها هرگز میسر نمی شد، با جنبش تنظیمات خیریه در عثمانی که با ابتکار شخص سلطان و دربار برای رهایی از خطر شورش نظامیان و مفتی اعظم و همچنین گسترش جنبش ملی گرایی، از بالا و به عنوان یک اصلاحات حکومتی انجام شد، تفاوت ماهوی و معناداری وجود دارد.

ادامه مطلب

در حالی که بر اهمیت آزادی افزوده شده است

به حاشیه رفتن بحث استقلال

کوروش احمدی در یادداشتی می نویسد: پیش‌شرط اصلی موفقیت در این میدان برقراری حکمرانی خوب در داخل، بارورسازی ساختارهای داخلی و تعامل سازنده و سودآورد با جهان است. با کاسته‌شدن از اهمیت استقلال سیاسی، یک عامل مهم تنش‌زا در سیاست داخلی کشورها که اغلب موجب دسته‌بندی‌های له و علیه می‌شد و مخل تمرکز بر اولویت‌های مهم‌ تر بود، به حاشیه رفته و راه برای تمرکز بر ستون دیگر یعنی آزادی و توسعه سیاسی هموارتر شده است.

ادامه مطلب

مشروطه؛ انقلابی که به همه آرمان هایش رسید

گفت‌وگو با خالق «اعترافات یک آنارشیست»

به مناسبت یکصدو پانزدهمین سالگرد انقلاب مشروطه در چهاردهم مرداد ۱۲۸۵، ماندانا تیشه یار گفت وگویی را با «پریسا رضا»، نویسنده کتاب «اعترافات یک آنارشیست» انجام داده و در اختیار دیپلماسی ایرانی قرار داده است که در ادامه می خوانید.

ادامه مطلب

انقلاب مشروطه، لائیک، سکولار و تئوکراتیک نبود

حقوق ملت قابل واگذاری و اسقاط نیست

داود فیرحی در یادداشتی می نویسد: در حقوق ملی، کسی نمی‌تواند از این حقوق به کسی ببخشد، چون حقوق ملت، امانت ملی است. دارایی‌های ملی، دارایی نسل‌ها هست و ما حق نداریم آن را هر طور که خواستیم مصرف کنیم، زیرا این دارایی‌ها متعلق به آیندگان است. حقوق ملت، قابل واگذاری و اسقاط نیست.

ادامه مطلب