ترامپ و تلاش برای بازگردندن ثقل قدرت

نویسنده: نادیا شدلو Nadia Schadlow

دیپلماسی ایرانی: دونالد ترامپ از آغاز دوره ریاست جمهوری خود به عنوان رئیس جمهوری ایالات متحده زنگ خطر بازگشت رقابت قدرت های بزرگ را به صدا در آورد. اولین استراتژی امنیت ملی دولت وی تأکید کرد که دشمنان ایالات متحده به دنبال تضعیف موقعیت این کشور در نظم بین المللی هستند. این چشم انداز در آن زمان نسبتاً جدید بود، اما امروز، بسیاری از جامعه سیاست خارجی ایالات متحده در ارزیابی اولیه ترامپ سهیم هستند. این رقابت تنها در سال های پس از آن تشدید شده است. رقبا و دشمنان ایالات متحده – به ویژه چین، روسیه، ایران و کره شمالی – به طور فزاینده ای با یکدیگر همکاری و تهاجمی تر عمل می کنند. از اروپا تا خاورمیانه، آنها در حال ایجاد دوراهی های سیاسی هستند و خطراتی را برای واشینگتن ایجاد می کنند.

اگر ترامپ به کاخ سفید بازگردد، به عرصه ژئوپلیتیکی خطرناک تری نسبت به عرصه ژئوپلیتیکی وارد خواهد شد که چهار سال پیش از آن خارج شد. صرفاً از سرگیری سیاست خارجی دوره اول او برای عبور از محیط پیچیده ای که در آن رقبای آمریکایی با سرعتی سریع در حال تسلیح و در مورد روسیه و ایران درگیر جنگ های منطقه ای هستند، کافی نخواهد بود. این دیگر فقط یک رقابت نیست. درگیری های امروز می تواند مقدمه ای برای یک جنگ گسترده‌تر باشد.

دولت دوم ترامپ باید طرز فکر خود را تنظیم کند تا اطمینان حاصل شود که ایالات متحده می تواند از خود محافظت کند و بازدارندگی را در دنیایی که به طور فزاینده خطرناک‌تر است، بازگرداند. باید یک استراتژی overmatch را اتخاذ کند، یک مفهوم نظامی که به ترکیب قابلیت ها در مقیاس کافی برای اطمینان از پیروزی های یک طرفه بر دشمن در نبرد اشاره دارد. برای دستیابی به تطابق بیش از حد، نیروهای ایالات متحده باید بتوانند ابتکار عمل را به دست بگیرند، آزادی عمل خود را حفظ کنند و راه هایی برای محدود کردن دشمنان کشور به اقدامات واکنشی بیابند. با به‌کارگیری گسترده‌تر این رویکرد، ایالات متحده اکنون باید به دنبال حفظ یا توسعه مزیت‌های قابل توجهی در قدرت نظامی، نفوذ سیاسی و قدرت اقتصادی بر دشمنان خود باشد.

به طور واقع بینانه، ایالات متحده برای دستیابی به چنین توانایی های طاقت فرسایی در هر صحنه رقابت ژئوپلیتیک امروزی مبارزه خواهد کرد. دایره بوروکراتیک، برای یک چیز، یک کشش مداوم بر هر استراتژی فراگیر خواهد بود. اما ترامپ با غرایز رقابتی، تمایل به برهم زدن وضعیت موجود و احساس اضطرار، می تواند رهبری باشد که ایالات متحده را به جایی که باید بسیار نزدیکتر کند. به عنوان رئیس جمهور، او باید توانایی های نظامی کشور را تقویت کند، پایگاه صنعتی داخلی را تقویت کند و وابستگی های اقتصادی خارجی را کاهش دهد، و اتحادهای سیاسی کلیدی را تحکیم کند تا همگی در خدمت تقویت دست ایالات متحده در مواجهه با خطرات ژئوپلیتیک فزاینده باشند. ترامپ یک بار به بازنشانی ذهنیت استراتژیک ایالات متحده کمک کرد. اکنون نیز شرایط جدید ایجاب می کند که دوباره این کار را انجام دهد.

منبع: فارن افرز/تحریریه دیپلماسی ایرانی/۱۱

ادامه دارد...