دشمنی اروپا با سوریه

دیپلماسی ایرانی: موضع خصومت آمیز کشورهای اتحادیه اروپا در قبال سوریه را تنها می‌توان در چارچوب سیاست اعلام شده ایالات متحده آمریکا در قبال دمشق از سال 2011 به بعد توجیه کرد. سیاستی که در مجموعه‌‌ای از تصمیمات برای محاصره اقتصادی و سیاسی نمود یافت و «قانون سزار» که در سال 2019 اعمال شد اوج تصمیمات برای مجازات مردم سوریه بود. به این ترتیب که پیامدهای فاجعه باری برای اوضاع معیشتی و اقتصادی آنها داشت.

قانون سزار و قوانین مشابهی که بر سوریه و سایر کشورها تحمیل می‌شود در واقع اقدامات تنبیهی برای عدم تبعیت از سیاست‌های آمریکاست و نه برای هر چیز دیگری که به حقوق بشر، دموکراسی و دیگر کلیشه‌های بشردوستانه مربوط است؛ زیرا آمریکا آخرین کشوری است که حق دارد در مورد چنین ارزش‌هایی صحبت کند؛ چرا که رفتار این کشور در طول تاریخ معاصر علیه سایر ملت‌ها نقطه‌ی سیاهی در نردبان ارزش‌ها، اخلاق و انسانیت است.

مسئله اما درخصوص کشورهای اتحادیه اروپا که شریک آمریکا در جنگ علیه سوریه بودند و حمایت مادی، رسانه‌ای و لجستیکی به گروه‌های مسلح ارائه دادند و هزاران نفر از آن‌ها را به سوریه فرستادند؛ متفاوت است. آن‌ها تسلیم حرف‌های دیکته شده آمریکایی هستند که سوریه را دشمنی منطقه‌ای می داند؛ چرا که این کشور روابط خاص و ویژه‌ای با روسیه یعنی دشمن سرسخت کشورهای غربی دارد.

جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در جریان هفتمین کنفرانس کمک به مردم سوریه که دیروز به میزبانی بروکسل برگزار شد و متعهد شد کمک بیشتری به ارزش 10.3 میلیارد دلار برای کمک به آوارگان سوری اعطا کند، سیاست خارجی اتحادیه اروپا را افشا کرد. سیاستی که در برخورد با اوضاع در سوریه از واقعیت فاصله دارد و تحولات مثبت در داخل سوریه و روابط این کشور با کشورهای عربی و منطقه‌ای را مد نظر قرار نمی‌دهد.

بورل باور دارد که روند رفتن به سوی راه حل مسالمت آمیز و دائمی در سوریه «به بن بست رسیده است». او همچنین به بازگشت سوریه به اتحادیه عرب، عادی سازی روابط میان سوریه و کشورهای عربی و همچنین ابتکارعمل‌های میان دمشق و آنکارا اعتراض کرد و گفت: «این راهی نیست که اتحادیه اروپا انتخاب خواهد کرد». علاوه بر این، بورل بر اساس دیدگاه غرب و اروپا اتفاقاتی را که در موضوع سوریه مثبت است، نمی‌بیند؛ بنابراین گفت: «شرایطی که مستلزم تغییر در سیاست اتحادیه اروپا در قبال سوریه باشد، وجود ندارد» بلکه فراتر رفت و افزود: «ما به اعمال تحریم‌ها علیه رژیم سوریه ادامه خواهیم داد.»

چنین موضع‌گیری‌هایی که در آن شرایط بشردوستانه ملت سوریه از یک سو و تصمیمات حاکمیتی کشورهای دیگر در برقراری روابط با دمشق و نیز حق سوریه برای بازگشت به اتحادیه عرب را که خانه‌ای برای کشورهای عربی و ستونی برای حکومت‌های عربی است، از سوی دیگر مد نظر قرار نمی‌دهد، نادیده گرفتن واقعیت محسوب می‌شود و سرپیچی کردن از ساده‌ترین اصول روابط بین الملل است که در آن حق دیگران درخصوص تصمیم ‌گیری‌های سیاسی‌شان به رسمیت شناخته شده است. به علاوه این‌که زیاده روی در تقلید از سیاست آمریکاست؛ یعنی همان سیاستی که طی آن اصل «هدف وسیله را توجیه می‌کند» در همه اشکال آن بدون قید و بندهای اخلاقی یا شرایط انسانی اجرا می‌شود.

منبع: الخلیج / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11