در عین نارضایتی غرب

نزدیکی بیش از پیش ایران و چین

۰۱ اسفند ۱۴۰۱ | ۱۸:۰۰ کد : ۲۰۱۷۸۵۱ اخبار اصلی آسیا و آفریقا
مطبوعات چینی می نویسند که تقویت روابط ایران و چین، علیه سرکردگی و ارعاب امریکاست و یک مثلث آهنی را تشکیل می دهد: پکن – تهران – مسکو.
نزدیکی بیش از پیش ایران و چین

دیپلماسی ایرانی: افزایش همکاری های فنی در مواجهه با تحریکات نه فقط نظامی، بلکه دیپلماتیک امریکا و ناتو و رشد مبادلات تجاری از موضوعات اصلی در دستور کار مذاکرات سطح عالی چین و ایران است. شی جین پینگ در دیدار با ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری ایران، یادآور شد که چین اولین وارد کننده کالاهای ایرانی است. 

پیش از این یک قرارداد جدید مشارکت استراتژیک به مدت 25 سال میان دو طرف امضا شده بود و دو طرف منتظرند که وارد فاز اجرایی شود.

یکی از برنامه ها، برنامه هسته ای ایران است. چین آماده است تا برای تمدید توافق هسته ای با ایران وارد مذاکره شود. این حمایت به ویژه، برای تهران در مواجهه با تحریم های غرب اهمیت دارد. به همین دلیل است که ایران سیاست جدید نگاه به شرق را در پیش گرفته است. رهبر ایران در ین اباره گفت: اجماع امروز میان ما و توسعه روابط دوجانبه به صلح، امنیت و ثبات منطقه و جهان کمک خواهد کرد.

مطبوعات چینی می نویسند که تقویت روابط ایران و چین، علیه سرکردگی و ارعاب امریکاست و یک مثلث آهنی را تشکیل می دهد: پکن – تهران – مسکو. قرارداد تاریخی امضا شده در زمینه همکاری های سیاسی، راهبردی و اقتصادی که 400 میلیارد دلار تزریق چین به اقتصاد ایران در 25 سال آینده را فراهم می کند، بسیار سودمند است. ایران به سرمایه گذاری نیاز دارد، چینی ها به نفت نیاز دارند.

تحلیلگران چینی تاکید می کنند که زمان آن فرا رسیده است که تعامل فشرده میان چین، روسیه و ایران شدت یابد تا به تسریع سقوط دلار در سطح جهانی کمک کند. مقامات ایرانی در پکن بار دیگر درباره استفاده بیشتر از یوان و ریال در تجارت دوجانبه به جای دلار صحبت کردند. افزون بر آن، معیار ارزهای ملی به عنوان ابزار پرداخت در نشست اخیر سازمان همکاری شانگهای که ایران اکنون عضو کامل آن است، نیز تعیین شد. رئیسی یک هفته پیش قرارداد عضویت را امضا کرد و ایران رسما به عضویت شانگهای درآمده است.

برای ایران عضویت در سازمان همکاری شانگهای راهی برای افزایش نفوذ این کشور در سطح منطقه ای و بین المللی است. از سوی دیگر، پیوستن تهران به سازمان همکاری شانگهای نشان دهنده تقویت و فراگیر بودن این سازمان است و به آن اجازه می دهد تا نقش بیشتری در منطقه اوراسیا ایفا کند. 

ایران همچنین همچنان توجه به برجام را در نظر دارد. تهران همراه با مسکو و پکن قصد دارد، نقش فعال تری در حل مشکل افغانستان ایفا کند.

منبع: ایی نیوز (روسیه) / تحریریه دیپلماسی ایرانی

کلید واژه ها: ایران چین روسیه شانگهای سازمان همکاری های شانگهای ایران و چین ایران و روسیه ایران و روسیه و چین سفر رئیسی به چین


( ۴ )

نظر شما :

رضا میرزائی ۰۱ اسفند ۱۴۰۱ | ۲۰:۵۷
قدرت مولفه مرکزی سیاست است. شناخت ابعاد قدرتی توافق هسته ای مهم است. در اصل ذاتا دارای قدرت است. این قدرت در بستر تغییرات نظم بین المللی شناور است و بر این اساس امکان بازیگری ممکن بوده است. بطور اعم در کنار آن تحریم ها مطرح است و دارای کارکرد. شاخص های مرتبط نیز قابل رد یابی است. پیامدهای تحریم قابل مشاهده است. در مجموع فراز و نشیب بازیگری در این دو میدانِ کارزاری به انتها در حرکت است. شاید خوشبینانه ترین حالت مکانیسم ماشه باشد. حال سوال این است که آیا می توان مکانیسم ماشه را دور زد؟ یا کل فرایندهای مرتبط را از هم گسیخت؟ این بستگی دارد و ریسک بالا هم دارد... یه راهکار تولید برجام جدید شرقی تر است که بتواند با کلیات برجام قدیم مقابله نماید و ابعاد قدرتی و ارتباطی آن را بگسلد... این بستگی به هم پیمانان شرقی دارد! که تا چه حد می خواهند در این راه هزینه نمایند. به نظر می رسد تعیین گلدن تایم یک راهکار است، که اگر برجام قدیم تا زمان مشخص به نتیجه نرسد برجام جدید شرقی به میدان خواهد آمد. این برای جستجوگران قدرت در دوره گذار نظم بین المللی پیشنهاد خوبی می تواند باشد. نوعی بازیگری سطح بالا که پیشنهاد دهنده مدلی هژمونیک است. خلاصه اش این می شود: اگر در نهاد سازی و قواعد نگاری خود در تامین امنیت دیگر کشورها جایگاهی قائل نیستید، کشورهایی هستند که تمایل نقش قاعده نگاری دارند و ما می توانیم در این زمینه دارای کارکرد باشیم! البته بازیگری در میان قدرت های بزرگ خطرات احتمالی خود را دارد. دنیای جدید نیز احتمالا دنیایی دوقطبیِ دو ماهیتی خواهد بود!؟
محمد ۰۱ اسفند ۱۴۰۱ | ۲۱:۰۲
چیزی به عنوان چین، روسیه و ایران وجود ندارد . هرکس باید به اندازه کوپن خود بازی کند. ما شاید بتوانیم که وارد بلوک شرق بشویم و چین و روسیه را به عنوان برادر بزرگتر بپذیریم اما این خیال خام را از سر بیرون کنید که آنها جایگاهی هم اندازه خود به ما می دهند. تاریخ کشورهایی که دنباله روی کمونیست ها بودند نشان می دهد که چه سرنوشتی در انتظارمان خواهد بود . تفاوت کره جنوبی و کره شمالی قطب نمای انتخاب بین چین و امریکاست