باتلاقی برای سرمایه داری امریکایی

نویسنده: آرنود لوپارمانتیه

دیپلماسی ایرانی: در ایالات متحده امریکا، کشوری که سردمدار سرمایه داری محسوب می شود و در راس کشورهای نئولیبرالی است، شرکت هایی که متعهد شده اند مسائل اجتماعی را در سازمان خود بیشتر در نظر بگیرند، با واکنش محافظه کارانه به نفع بحران جهانی انرژی روبه رو هستند.

محافظه کاران حزب جمهوری خواه در نبرد سقط جنین در سطح قانونی پیروز شده اند. با قدرت این پیروزی، آنها مبارزه جدیدی را رهبری می کنند. مبارزه با «کاپیتالیسم بیدار» قرار است مسئولیت های اجتماعی شرکت را در مورد محیط زیست، برابری جنسیتی یا عدم تبعیض در نظر بگیرد.

میلتون فریدمن، پدر مانیتاریسم یا پول گرایی، در مقاله ای معروف در سال 1970 نوشت: «مسئولیت اجتماعی تجارت افزایش سود آن است.»

اندی پوزدر در مصاحبه ای با اندیشکده بنیاد هریتیج، معیارهای محیطی، اجتماعی و حاکمیتی شرکت را مورد انتقاد قرار می دهد و می گوید: «سرمایه گذاری معیارهای زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیتی برای سود منفی است، برای بازده سرمایه گذاران منفی است.»

اگر میلتون فریدمن پانزده سال در این نبرد شکست خورده بود، در وهله اول به علت پایان «جهانی‌سازی مسئولانه» و بحران اقتصادی سال 2008 بود: سرمایه‌داری شکست خورد و به تدریج مسائل سیاسی و اجتماعی وارد دنیای تجارت شده است.

در این صورت نظام لیبرالیسم جهانی چگونه می خواهد به حیات خود ادامه دهد. آیا آرمان های همیشگی لیبرالیسم که بیش از هر زمانی رنگ و بوی پول گرفته می تواند همچنان پابرجا باشد، ادعا کند و به ادعاهایش جامه عمل بپوشاند؟

منبع: لوموند / تحریریه دیپلماسی ایرانی