دهمین بخش از سلسله یادداشت های سرکیس نعوم در سال یازدهم
عقب نشینی امریکا از افغانستان برای تمرکز بر جنگ اوکراین بود
دیپلماسی ایرانی: پس از وقفه ای یک ساله، امسال با تماس هایی که با سرکیس نعوم، روزنامه نگار مشهور لبنانی داشتیم مجددا توانستیم یادداشت های او را دریافت کنیم. به دلیل پاندمی کرونا، وی سال گذشته به ایالات متحده سفر نکرد و برای همین سلسله یادداشت هایش در دیدار از امریکا را نیز منتشر نکرد. او گفت بعد از بیست سال سفر مداوم به امریکا برای نخستین بار وقفه ای در این سفر ایجاد شد که مسببش کرونا بود. وی در پیامی که سال گذشته به سردبیر دیپلماسی ایرانی داد گفت که کرونا به قدری دست و پا گیر بود که حتی امکان سفرهای بین ایالتی نیز وجود نداشت برای همین هیچ کدام از برنامه هایش برای این سفر تحقق نیافت و برای همین از اساس سفر را لغو کرد. اما امسال با فروکش کردن کرونا، او به ایالات متحده رفت و توانست با مقامات سابق و فعلی امریکایی گفت وگو کند. قبل و بعد از سفر با او در تماس بودیم و با توافقی که با هم داشتیم سلسله یادداشت های مربوط به ایالات متحده اش را در اختیار ما قرار داد.
به این ترتیب این یازدهمین سال است که دیپلماسی ایرانی سلسله یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. در ادامه بخش دهم آن را می خوانید:
یکی از مسئولان مهم سابق در یکی از وزارتخانه های مهم امریکایی که به دلایل متعدد قبل از سن بازنشستگی از دولت امریکا کناره گیری کرد، بعد از این که درباره احتمال ابتلای ولادیمیر پوتین به سرطان ریه صحبت کرد، گفت: «او از میهمانان خارحی عالی رتبه حتی روس که می خواهد با آنها مذاکره کند، پشت یک میز بلند که طولش به حدود سه متر می رسد استقبال می کند تا از آنها دور باشد. از رئیس جمهوری فرانسه، امانوئل مکرون، در سفرش به مسکو بعد از حمله روسیه به اوکراین، پشت همین میز استقبال کرد. به وقتش نشستن او این قدر دور از رئیس جمهوری فرانسه را به نوعی توهین به مکرون قلمداد کردند. اما واقعیت این نیست. به هر حال، چنین شایعاتی وجود دارد که او مریض است اما هیچ منبعی آن را تایید یا رد نکرده است. البته پوتین اصرار دارد که ماسک نزند تا هاله ای از ابهام برای دوستدارانش و مخالفانش، هر دو، در داخل و خارج از کشور به وجود نیاورد.»
پرسیدم: آیا ممکن است رئیس جمهوری روسیه در صورتی که در تنگنا قرار بگیرد از سلاح هسته ای در جنگ با اوکراین استفاده کند؟
جواب داد: «استفاده از این سلاح اگر تنگنا قرار بگیرد ممکن است یعنی در صورتی که ببیند می رود خسارت های سنگین وجهه او و کشور و رهبری او را در جهان تهدید کند. و این چیزی است که جامعه جهانی نمی خواهد. استفاده از سلاح هسته ای یعنی این که پوتین در کسب پیروزی ناتوان است و احتمال شکستش وجود دارد، و از حامیان اوکراین یعنی ایالات متحده و اتحادیه اروپا و ناتو می خواهد که مذاکره کنند. اما موضع اوکراین پافشاری بر مقاومت و تمایل به پیروزی بر روسیه و کسب توانایی برای تحقق آن است.»
نظرم دادم: «این صحیح است، اما رئیس جمهور بایدن و اروپا و ناتو گفت و گو را از قبل آغاز کردند، چند ماه قبل از جنگ هم این گفت وگوها برقرار بود، در حالی که آن موقع صحبت از این بود که او در جنگ علیه اوکراین شکست خواهد خورد. بازتاب آن تندروی رئیس جمهور زلنسکی است که در بیشتر صحبت های رسانه ای اش از پیروزی صحبت می کند و در سخنرانی ویدئوکنفرانسش در برابر نمایندگان کشورهای متحد با کشورش نیز دائما بر آن تاکید می کند. حتی رئیس جمهوری کشور شما، بایدن، هم شروع کرده است از پیروزی صحبت کردن. این یعنی این که تصمیمی وجود دارد تا شکست سنگینی را بر پوتین و کشورش، روسیه، مثل رهبری جهان در سال 1945 یا حتی 1990 بر اتحاد جماهیر شوروی، یا کشورهای بزرگ هسته ای در جهان که در شماری از آنها دخالت کرده بود، تحمیل کنند.»
پاسخ داد: «بایدن کارهای بسیاری کرده اما هنوز اعتباری Credit به دلیل این کارها به دست نیاورده است. مثلا ترامپ، رئیس جمهوری سابق، هم صحبت هایی کرد که بعد از مذاکره تیمش با "جنبش طالبان" افغانستان نیروهای نظامی کشورش را از افغانستان خارج کند. اما آن کسی که تصمیم ترامپ را برای عقب نشینی عملی کرد، بایدن بود. لازم بود برای این کار آماده سازی می شد. تصور می رفت که چند هزار نفر از سربازان امریکایی در خاک این کشور باقی بمانند. اما آیا اگر باقی می ماندند نیروهای طالبان می گذاشتند آنها سالم بمانند و عملیات نظامی علیهشان انجام نمی دادند؟ قطعا نه، اگر می ماندند هر روز به آنها حمله می کردند. انتقادهایی که به بایدن از جانب امریکایی ها و غیرامریکایی ها به دلیل خروج نیروهای امریکایی از این کشور انجام می شود، به جاست اما این عقب نشینی هزینه بسیاری کمتری نسبت به ماندن نیروهای امریکایی در افغانستان یا بخش مهمی از آن داشته است. تصمیم بایدن در حقیقت برای رویارویی با پوتین در جنگ اوکراین بود. او فکر می کرد برای این جنگ باید جبهه افغانستان را آرام کند. این نتیجه 17 سال تجربه کار او در کنگره و تعاملاتش در سیاست خارجی است که به این تصمیم رسید.»
وی در ادامه افزود: «امریکا توانایی لازم نظامی برای رویارویی کامل و همه جانبه برای رویارویی نظامی و گسترده با روسیه را دارد و می تواند با وجود سلاح هایی که ارتش پوتین در اختیار دارد ظرف دو روز روسیه را شکست دهد. مثلا اگر پهپاد یا موشک روسی به ناو جنگی امریکایی نزدیک شود ناو امریکایی به دلیل تکنولوژی پیشرفته ای که در اختیار دارد می تواند فورا به آن حمله کند و مانع از رسیدن آن به دستاوردی بشود. مثل حمله موفقیت آمیزی که اوکراینی ها علیه ناو روسی در اودیسه کردند و آن را در دریای سیاه غرق کردند، دلیل آن وجود همین تکنولوژی پیشرفته ای بود که ایالات متحده در اختیار داشت. برای همین به راحتی آن را بمباران کردند و وقتی موشک اوکراینی به طرف آن شلیک شد ناو روسی نتوانست کاری انجام دهد. در این زمینه بخش اطلاعات ارتش امریکا اطلاعات لازم را درباره اهداف روسیه در اختیار اوکراینی ها می گذارد تا آنها بتوانند با سلاح مناسبی که در اختیار دارند و موشک هایشان به آن حمله کنند. البته این کار درست نیست. اوکراینی ها از امریکایی ها می پرسند آیا این هدف برای شماست یا برای دشمن؟ و جواب این است که "این کار برای ما نیست برای دشمن است." برای همین به آن حمله می شود و هدف قرار می گیرد، اتفاقی که برای ناو روسی در دریای سیاه در اودیسه اتفاق افتاد. چنین سوال هایی ضروری است برای این که در دریا کشتی های متحد اوکراین نیز هستند که حضور نظامی دارند و فقط محدود به روسیه نیست.»
ادامه دارد..
نظر شما :