نگاهی به رئیس‌جمهور نظامی
ریاست جمهوری، نظامیان و توسعه
دیپلماسی ایرانی: ساختار قدرت در ایران در قانون اساسی کشور بهگونه ای است که هرم قدرت، روحانیت محور تعریف شده است. با این وجود این روزها با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۱۴۰۰ کاندیدا شدن نظامیان به محل بحث محافل سیاسی ایران تبدیل شده است.
به عنوان یک کارشناس و تحلیلگر سال هاست موافق ورود و قبضه قدرت توسط نظامیان بوده و هستم. این نگرش برخواسته از اندیشه توتالیتر نبوده و نیست بلکه بخاطر آن است که اینجانب ورود نظامیان به قدرت را مسیر هموار شدن راه توسعه در ایران می دانم. البته این سخن مطلق نیست و بعضاً نیز می تواند اثرات معکوس داشته باشد. تجربه ایران، ترکیه و ... در دوره آغازین قرن گذشته اثبات می کند که قرار گرفتن نظامیان در راس قدرت کشور را از ترتیبات ملوک الطوایفی، ایلاتی، خرافاتی و ... دور کرده و بسترساز توسعه زیربنایی می شود. اگرچه دنیای امروز دنیای اقتصاد است اما در کشورهای مختلف جهان، نظامی گری و نظامیان در کنار قشر دانشگاهی و روشنفکری مهمترین عامل ورود کشورها به عرصه توسعه و پیشرفت بوده اند. اگر نظامیان در ترکیه خود را وارث جمهوریت می دانند، طبیعی است که نظامیان در ایران خود را حافظ نظام بدانند. به هر حال با توجه به اینکه ابزار کار نظامیان ارتباطی مستقیم با توسعه و پیشرفت روز داشته و دارد، ارتباط تنگاتنگ نظامیان با ضرورت کسب علم و دانش روز سبب شده است که کمتر نگران حضور مستقیم نظامیان در قدرت باشم.
حال اگر این نظامیان در کنار امور نظامی به کار اقتصادی و. ... پرداخته باشند، به واسطه ارتباطات برقرار شده با واقعیت های حاکم بر اقتصاد، ابعاد این نگرانی کمتر نیز می شود.
توجه داشته باشیم شکست ها و پیروزی ها از زمان صفویه تا امروز نیز سبب شده است در توسعه ایران نظامیان و نظامی گری نقش بارز داشته باشد.
نظامیان چون روی زمین هستند با واقعیت حاکم بر نظامات قدرت بیشتر آشنایند. نظامیان در محاسبات خود در هنگام مواجهه با بحران ها، زمینی اندیشیده و کمتر به امداد غیبی و آسمانی اعتماد می کنند.
نگران روحیه و ادبیات سلحشوری نظامیان نباشید، این از ضروریات نظامی گری است. نظامیان با ورود به عرصه سیاست، روحیه و ادبیات خود را تنظیم خواهند کرد. اسماعیل خطایی هنگامی که ردای درویشی را از تن درآورد و تاج بر سر گذاشت، شاه اسماعیل شد و مادر خویش را فدای قدرت کرد. با توجه به ارتباطات نظامیان با علم و فناوری روز و روانشناسی کلی آنان، به نظر می رسد به قدرت رسیدن یک رئیس جمهوری که یونیفرم نظامی را در آورده و لباس سیاسی بر تن کرده است، شاید بتواند کشور را از چرخش بدور باطل دور کند، سبب شود چرخ کشور بر مبنای تعقل و واقعیات حاکم بر نظام بین‌الملل بچرخد.
نظامیان خودی اند و یک کاسه شدن قدرت، سبب خواهد شد پاسخگویی در قبال مسئولیت، به یک مطالبه عمومی تبدیل شود و راه فرار از مسئولیت مترتب بر قدرت بسته شود.
نه صاحب عبای شکلاتی و نه صاحب کلید، هیچ یک نتوانستند پاسخگوی آرای اتخاذ شده و اعتماد مردمی باشند که امید به آنها بسته بودند. در انتخابات پیش رو بگذارید و بگذاریم همانان که قبل از برجام در عمان مذاکره می کردند، این بار بر تمامی شئون حاکم شوند، شاید ایرانی دور از بحران و جنگ را به ارمغان آورند و توسعه و پیشرفت را لایق این مردم بدانند.
نظر شما :