شکل جدیدی که در دوران پساصدام به خود دید
نقش قومیت ها در عراق
نویسنده: پرهام پوررمضان، پژوهشگر اندیشکده روابط بین الملل
دیپلماسی ایرانی: شاید بتوان سال 2003 را برای کشور عراق یکی از مهم ترین سال ها در حیات سیاسی این کشور دانست و دلیل این امر هم این است که با فروپاشی حکومت صدام می توان بحران های داخلی، منطقه ای و فرامنطقه ای را برای این کشور و همسایگان اش در نظر بگیریم. پس از این برهه که به دوران پسا صدام در کشور عراق معروف است این کشور دچار یک ساختار اجتماعی تکثرگرا شد و وجود گروه ها و قومیت ها در این ساختار و نیز ارتباط یافتن ریشه این قومیت ها با کشورهای همسایه و بعضا سیاستگذاری های امنیتی همسایگان بر این ساختار اجتماعی باعث شد تا این بحران ها نمود بیشتری پیدا کند.
فروپاشی رژیم بعث صدام تنها یک فرو پاشی در ساختار قدرت سیاسی حاکم بر عراق نبود و این مسئله باعث شد چالش های قومیتی در عراق با روند فزاینده تری پا به عرصه بگذارند. ساختار اجتماعی عراق را می توان تقریبا شبیه سایر ساخت های خاورمیانه دانست که همان نوع معروف یعنی موزاییکی است.
جامعه عراق در درون خود با دو چالش عمده یعنی قومیت و مذهب رو بروست، شکاف قومیت این کشور را به دو عرصه کرد و عرب و شکاف مذهب این کشور را به دو گروه سنی و شیعه تبدیل می کند از این شکاف ما 3گروه قومی قبیله ای را می توانیم در عراق مشاهده کنیم که عبارتند از: اعراب شیعی، اعراب سنی و اکراد شیعی.
یک چالش مهم دیگر در جامعه عراق ساختار قبیله ای و روستایی آن است که هنوز نتوانسته است خود را در دو گانه سنت یا تجدد پیدا کند. مساله بعدی که در جامعه عراق خود را با یک چالش نشان می دهد نقشه راه روند ساخت دولت وملت در عراق با تکیه و تاکید بر یک قومیت بود که به دلیل اینکه نتوانست با روند توسعه در منطقه خاورمیانه خود را هماهنگ کند در ایدئولوژی رهبران عراق پسا صدام به یک الگوی ساخت دولت و ملت اما اینبار دموکراتیک تغییر موضع داد .
در اینجای یادداشت باید به رویکرد گروه های مختلف شیعه، کرد و سنی باید بپردازیم، گروه های شیعی در روند ساخت دولت ملت سازی در عراق نوین تهدید را به فرصت تبدیل کردند و همین امر باعث شد که بتوانند در انتخابات مجلس با ایجاد یک ائتلاف مشترک از 275 صندلی 128 صندلی را برای خود کنند.
کردها نوع دیگری از چالش را در فدرالیسم عراق تجربه کردند و در پسا صدام در شمال عراق دارای پارلمان، مناصب امنیتی و ارکان حکومتی شدند. در نهایت گروه های سنی با فدرالیسیم به شدت دچار چالش اند و این امر را در یکپارچگی عراق عرب اصلا مناسب نمی دانند و دلیل این امر عدم دسترسی این افراد به مناطق نفتی است.
در پایان این یادداشت در راستای آینده پژوهی این چالش باید بیان کرد جامعه عراق بالقوه در یک ژئوپلتیک تنش زاست و اگر نخبگان سیاسی حاکم در عراق نتوانند فکری برای این چالش ها کنند عراق دورنمای خوشی را نمی تواند تجربه کند.
نظر شما :