زمان کوتاه مهار بحران کرونا

کووید – 19 و مساله زمان

نویسنده: اریک برگلف، گوردون براون و جرمی فرار

دیپلماسی ایرانی: این هفته، مدیران بخش های پزشکی، اقتصادی، سیاسی و جامعه مدنی برای اقدام بین المللی هماهنگ و فوری برای بسیج منابع مورد نیاز در حل بحران کرونا و جلوگیری از تبدیل آن به فاجعه ای تاریخی و جلوگیری از رکود بین المللی هم صدا شدند.

در نامه این مدیران آمده کرونا موجب از دست رفتن زندگی های زیادی و نیز نادیده گرفته شدن سایر مسائل حوزه سلامت و ویرانی اقتصاد و جوامع شده است.

همچون اتفاقات قبلی، از جمله بحران اقتصادی سال 2008، سونامی، جنگ های داخلی و شیوع بیماری ها، اکنون هم به تشریک مساعی کشورها در گروه هایی مانند گروه 20 برای هماهنگ سازی حمایت بین المللی نیاز است و هم به نشستی خیرخواهانه برای موثرسازی این حمایت.

این بار، بحران اقتصادی تا رفع وضعیت اضطراری کنونی در حوزه سلامت، حل نخواهد شد و این وضعیت با مبارزه با این بیماری در فقط یک کشور به تنهایی پایان نخواهد یافت و باید همه کشورها از کرونا پاک شوند.

ویروس جدید همه جوامع و نظام های سلامت، حتی در پیشرفته ترین و ثروتمندترین کشورهای جهان را تحت فشار قرار داده است. اما اگر در زمینه مقابله با انتشار آن  در کشورهای فقیرتر آفریقایی، آسیایی و آمریکای لاتین کاری انجام نشود، این ویروس همچنان باقی خواهد ماند و فاجعه به بار خواهد آورد.

تنها راه پایان این بحران حمایت مالی و هزینه در زمینه سلامت عمومی، سازمانی های علمی و اقتصادی است که میان ما و فاجعه جهانی قرار می گیرند.

رهبران جهان باید با تعهد 8 میلیون تا 1 میلیارد دلاری به سازمان  جهانی بهداشت توافق کنند. ادامه فعالیت های این سازمان در مبارزه با این ویروس بسیار مهم و ضروری است.

از این بودجه باید برای تأمین نیاز جهان به دستگاه های کمک تنفسی و یا تجهیزات حفاظت فردی استفاده کرد. ما باید ظرفیت ها را در این زمینه با هماهنگ سازی تولید جهانی و خرید کالاها و تجهیزات درمانی به شدت افزایش دهیم. در صورت تولید واکسن، باید بودجه ای برای تحویل آن به فقیرترین کشورها از طریق سازمان های بین المللی در نظر گرفته شود.

بر اساس خوش بینانه ترین برآوردها 900 هزار نفر در آسیا و 300 هزار نفر در آفریقا در اثر کرونا از دنیا خواهند رفت. کشورهای در حل توسعه علاوه بر کمبود نظام های درمانی پیشرفته، از شبکه های امنیت اجتماعی کافی نیز برخوردار نیستند و دست کم 35 میلیارد دلار برای کمک به این کشورها در زمینه کالا، تجهیزات و کادر پزشکی نیاز است.

اکنون 30 درصد کشورها فاقد برنامه های ملی برای آمادگی و مقابله با کرونا هستند و نیمی از کشورها نیز برنامه ملی برای کنترل و پیشگیری از ابتلا به این ویروس ندارند. در صورت بحرانی شدن اوضاع، کشورهای ثروتمند تنها قادر به تأمین یک هفتم نیاز خود در زمینه تخت بیمارستانی هستند.

حتی در زمینه اقتصادی نیز نیاز است به سرعت اقدامات مالی، ولی و تجاری هماهنگی برای جلوگیری از فروپاشی اقتصاد انجام شود. فقیرترین کشورها به کمک اقتصادی ویژه ای نیاز دارند. جامعه بین المللی باید دریافت بدهی های کشورهای در حال توسعه را به تعویق اندازند. بانک جهانی باید مانند زمان بحران اقتصادی 2009، بر کمک ها و حمایت های خود بیافزاید و صندوق بین المللی پول اعلام کرده است منابع موجود خود را بسیج خواهد کرد.

زمان کوتاه است. در بهترین حالت، این توافق باید همین هفته انجام و اعلام شود و صندوق بین المللی پول و بانک جهانی آن را تأیید کنند. این بهترین راه برون رفت از این بحران برای جهان است. اگر هزینه آن بالا به نظر می رسد، پیامدهای پرداخت نشدن این هزینه فاجعه بار خواهد بود.

منبع: ژاپن تایمز / تحریریه دیپلماسی ایرانی