کرملین به فکر برد نهایی قمار سوریه است

نویسنده: جلبیر الاشقر

دیپلماسی ایرانی: در خصوص حمله ترکیه به شمال سوریه به دو نتیجه مهم دست می یابیم: نخست این که کسی حق ملامت طرف های کرد را به خاطر کمک گرفتن از روس ها و نظام اسد ندارد زیرا حمله ترکیه با کمک برخی مزدوران عرب برای حزب دموکرات گزینه دیگری به جز آرمیدن در آغوش پوتین باقی نگذاشت. دوم این که اردوغان با وارد کردن فشار ادامه دار بر ترامپ برای گشودن مجال به منظور حمله به شمال سوریه اشتباه راهبردی خطرناکی را مرتکب شد.

آنکارا با آغاز عقب گرد کشورهای عربی به علت مداخله ایران و دنباله روهایش در سوریه و کودتای عبدالفتاح السیسی علیه مرسی در مصر در حال شکست در قمارهایش بود. سپس با مشکلات داخلی بزرگی روبه رو شد که در راس آنها کودتای نافرجام سال 2016 قرار داشت. از این رو تلاش کرد شکست های خود را در سوریه از طریق انعطاف در قبال قیمومت روسیه [بر سوریه] و پذیرش میانجیگری مسکو در رابطه با تهران جبران کند و با این اقدامات چراغ سبز مسکو را برای اشغال منطقه عفرین به دست آورد.

اما هدف رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه از حمله به مناطق تحت سیطره کردهای مسلح در سوریه در درجه نخست کاملا سیاسی و نه امنیتی است. چرا که این مناطق به هیچ عنوان تهدیدی برای امنیت ترکیه ندارند. به ویژه در شمال شرق که نیروهای آمریکا تضمین کردند برای حمله به خاک ترکیه از آنها استفاده نشود. بارها گفته ایم که چگونه اردوغان از زمانی که نفوذ انتخاباتی خود را از دست داد آتش دشمنی ملی با کردها را شعله ور می کند و ائتلافی انتخاباتی با احزاب راست ملی گرای ترک تشکیل می دهد تا جایی که اخیرا دشمنی با حضور پناهندگان سوری در ترکیه را آغاز کرده است.

اردوغان در دام پوتین افتاد زمانی که به وی تاکید کرد با حمله نیروهای ترکیه به مناطق حضور نیروهای مسلح کرد در شمال شرق سوریه مخالفت نمی کند، اما هدف پوتین تشویق اردوغان به پافشاری برای خروج نیروهای آمریکا نزد ترامپ بود که تنها مانع پیش روی مسکو برای به دست گرفتن سرنوشت سوریه به تنهایی بود. به محض این که اردوغان این هدف بزرگ راهبردی را برای پوتین محقق کرد، پوتین متحد سوری خود را برای به دست گرفتن بیشترین مساحت ممکن از نوار مرزی در رقابت با ترکیه سوق داد.

آنچه باقی می ماند این است که ببینیم چگونه نیروهای ایران و دنباله روهایش رفتار خواهند کرد که بدون هیچ تردیدی برای استقرار در مناطق وسیعی که تحت سیطره نیروهای دموکرات سوریه بوده تمایل دارند.

در هر صورت نقش مسکو در میانجیگری میان تهران و آنکارا و برقراری توازن میان این دو با هدف بازپسگیری سیطره حکومت خاندان اسد بر تمامی خاک سوریه تحت قیمومت روسیه تقویت شده است.

مسکو بارها اعلام کرده است که قصد بیرون راندن تمامی نیروهای خارجی از سوریه یعنی نیروهای ایران و ترکیه را پس از آمریکا دارد، تا به این ترتیب برگ سوریه را بدون هیچ شریکی در دست بگیرد. پوتین در این راستا روی این مسئله حساب می کند که با خاموش کردن آتش جنگ سوریه و بازگردادن پناهدگان سوری به کشورشان با غرب معامله کند و آنها در مقابل، تحریم هایی را که از سال 2014 علیه این کشور به علت بحران اوکراین اعمال کرده اند، لغو کنند و این هدف اصلی است که روس ها به خاطر آن نیروهای خود را در پاییز سال 2015 درگیر جنگ سوریه کردند.

منبع: القدس العربی / تحریریه دیپلماسی ایرانی