ترامپ باید به بن سلمان هشدار دهد برای او با ایران نمی جنگد!

نویسنده: آرون داوید میلر، استیون سیمون و ریچارد سوکولسکی

دیپلماسی ایرانی: ایالات متحده همواره تلاش کرده تا با سر سختی، اعتبارش را حفظ کند. در شرایط فعلی اگر ایالات متحده و ایران از خر شیطان پایین نیایند و تنش ها کاهش پیدا نکند، وضعیت بد فعلی به وضعیتی افتضاح تبدیل می شود.

آن افرادی که تلافی نظامی ایالات متحده علیه ایران را توجیه می کنند دو دلیل دارند: اول، عدم تلافی خطر یک حمله نظامی در جای دیگر را افزایش می دهد. دلیل دیگر اینکه از سال 1979 تا به حال، تمام روسای جمهوری ایالات متحده جریان آزاد نفت از خاورمیانه را در راستای منافع این کشور می دانسته اند.

درست است که ایران مخالف سرسخت حضور ایالات متحده در خاورمیانه است، اما درصدد گسترش هژمونی اش در این منطقه نیست. حمله به تاسیسات نفتی تنها اعتراضی بر موانع پیش روی فروش نفت بود. ایران توانایی سیاسی، نظامی و اقتصادی اینکه بتواند هژمونی اش را بر منطقه حاکم کند، ندارد.

همراهی با کویت در جنگ صدام بسیار متفاوت از همراهی با عربستان در حمله اخیر ایران است. عراق حدود 100 هزار نیرو را به کویت فرستاد و آنها به غارت این کشور و تخریب زیر ساخت های نفتی پرداختند و یک فاجعه ی زیست محیطی را رقم زدند. جورح بوش نیز بر خلاف ترامپ از حمایت بین المللی برخوردار بود. از سوی دیگر، این جنگ ایالات متحده را به جنگی سی ساله با عراق برد که در نهایت به کشته شدن هزاران آمریکایی و عراقی و صرف تریلیون ها دلار منجر شد.

برخلاف عراق، ایران قدرت پاسخگویی دارد. این را جیمز متیس، وزیر دفاع پیشین ایالات متحده می گوید. در این صورت باید منتظر تنش های بیشتری بود و نمی توان گفت که چه وقت و چه طور جنگ پایان خواهد یافت.

ایالات متحده دو گزینه دارد: می تواند بجنگد و از اعتبارش دفاع کند، در حالی که منافعش را به خطر اندازد، یا می تواند اعتبارش را با تصمیم گیری منطقی بازگرداند و از منافعش با نفت فراوان و مقرون به صرفه محافظت کند.

ترامپ ممکن است مایل به گفت وگو باشد، اما تهران مسیر متفاوتی دارد. ترامپ ممکن است پاسخ نظامی به حمله آرامکو را نادیده بگیرد، اما بسیاری از کارشناسان بر این باورند که تهران پایش روی پدال گاز است. احتمال حملات بیشتر از سوی ایران را نمی توان دست کم گرفت. تحریم های جدید بر ایران پویایش های روابط تهران – واشنگتن را تغییر نخواهد داد. احتمال ملاقات بین ترامپ و روحانی در مجمع سازمان ملل صفر است.

آنچه لازم است اینکه دولت از ابتدا فاقد آن بود: راهبردی برای آزمایش این امکان که ایران مایل و قادر به مذاکره است یا نه، و دارای اراده و مهارت لازم برای کنار آمدن با توافق هست یا نه. هر چند دورنمای یک توافق جامع با وجود اختلافات بین ایران و ایالات متحده، بسیار پایین است.
ترامپ باید پیام خصوصی محکمی به محمد بن سلمان بفرستد که رقابت ایران و عربستان بیش از حد پیش رفته و دو کشور سریعا باید برای یک راه حل دیپلماتیک آماده شوند. روزهای ایالات متحده برای نوشتن یک چک سفید برای عربستان تمام شده و آمریکا دیگر به عربستان اجازه نمی دهد تا ایالات متحده را به باتلاق جنگ ایران بکشد.

رئیس جمهور باید با محمد بن سلمان کاملا شفاف صحبت کند که هرچند ایالات متحده آمادگی کمک به سعودی ها را دارد تا آسیب پذیری های سیستم پدافند هوایی خود را برطرف کنند، پادشاهی را در حملات سایبری ایران کمک کند و از منابع راهبردی نفت عربستان حفاظت کند، اما ایالات متحده مستقیما به ایران حمله نمی کند مگر اینکه نیروی نظامی ایران پرسنل آمریکایی را بکشد، دارایی نظامی آمریکا را تخریب یا مصرانه در حمل و نقل دریایی خلیج فارس مداخله کند.

آمریکا باید در پیام خصوصی به تهران اعلام کند که به نفع حفظ صلح خاورمیانه در پاسخ به حمله ایران خویشتنداری می کند، اما اگر لازم باشد از حمله نظامی دریغ نخواهد کرد. آمریکا همچنین باید اعلام کند که دنبال تغییر رژیم ایران نیست و آماده است تا تحریم ها را لغو کند، مشروط بر اینکه ایران هم به شرایط پایبندی کامل به برجام برگردد.

منبع: پولتیکو مگزین/ تحریریه دیپلماسی ایرانی