معاون رئیس جمهور در آغوش صهیونیست‌ها

نویسنده: فیلیپ گیلاردی

دیپلماسی ایرانی: زمانی که دونالد ترامپ به داووس سفر کرد، بنیامین نتانیاهو دومین مقام خارجی بود که با او دیدار کرد. ترامپ در این دیدار روی این جمله تاکید داشت: «من می توانم به شما بگویم که اسرائیل می خواهد صلح کند.» جمله ای که از کتاب بازی وزیر امورخارجه اسرائیل در دهان ترامپ قرار گرفته است. رئیس جمهور ترامپ هیچ سیاست منسجم و روشنی در قبال خاورمیانه ندارد و صرفا چنین صحبت هایی را به این علت انجام می دهد که از نظر ترامپ فلسطینی ها در ملاقات معاون رئیس جمهور، مایک پنس از منطقه به او بی احترامی کردند.

ترامپ در پاسخ به خواسته های فلسطینی ها، تهدید کرد که هر گونه کمک به رام الله را قطع می کند مگر اینکه رهبران فلسطینی در مذاکرات با میانجیگری آمریکا حضور پیدا کرده و با اسرائیلی ها برسر نظم جدید کرانه غربی پای میز مذاکره بنشینند. ترامپ گفت: «پول روی میز است اما این پول به آنها نمی رسد جز اینکه پای میز بنشیند و بر سر صلح مذاکره کنند.» ترامپ در حال حاضر هم نیمی از پولی که به سازمان ملل برای کمک به ماجران فلسطینی پرداخت می کرد را قطع کرده است و بسیاری از این افراد هنوز در کمپ زندگی می کنند درحالی که یهودی ها خانه های آنها را دزدیده اند. دونالد ترامپ البته که حق دارد. چرا باید پول را خرج افرادی فقیر کرد درحالی می توان با آن صاحبان قدرت و نتانیاهو را شاد کرد؟

در این میان، در داخل آمریکا تلاش هایی برای خلاص شدن از شر ترامپ انجام می شود. از اعلام عدم توانایی ذهنی تا تجدیدنظر درباره دروغ ها و شیوه رفتاری او. من بسیار علاقه دارم تا سقوط ترامپ را به همراه همه کسانی که می تواند با خودش ببرد، از جمله ماتیس، مک مستر، پومپئو، تلیرسون و هیلی، مشاهده کنم. اما نفر بعدی که می خواهد جای او پرواز کند که خواهد بود؟ جواب رئیس جمهور مایک پنس است.

مایک پنس توانست در دوران انتخابات ریاست جمهوری به دلیل برخی عقایدش، از جمله «هرگز تنها با یک زن جز هسرم غذا نخورده ام»، طرفدران زیادی پیدا کرد. هرچند در این اوضاع اتهامات جنسی سیاستمداران و هالیوودی ها مشخص نیست این ادعا هم درست باشد. آنچه درباره پنس زیاد گفته می شود این است که او یک بنیادگرای مسیحی است و چیزی که درباره افرادی مانند او گفته می شود این است که آنها بیشتر روی بخش های عذاب و گناه کتاب مقدس تکیه دارند تا قسمت های مربوط به رحم و شفقت. آنها از این منظر بسیار شبیه به یهودیان هستند. پنس و هم فکران او را مسیحیان یهودی می نامند. افرادی که به وعده خداوند درباره سرزمین مقدس اسرائیل باور دارند و اعتقاد دارند که جهان به این شکل به پایان می رسد. پنس از آن دسته افرادی است که به سرزمین یهود باورد دارد و می خواهد یهودی ها آنقدر قدرت داشته باشند تا گام هایی اساسی برای ساخت سرزمین یهود بردارند. از باور آنها مسیحیت ادامه حقیقی یهودیت است و اگر اعتقادی جز این وجود داشته باشد مستحق سوختن در آتش است. آنچه در مورد پنس نگران کننده است این قضیه است که با وجود جایگاه بالای پنس در دولت عقاید او دیگر به صورت شخصی باقی نمی ماند و دیگر یک مساله فردی نیست. باورهای او روی وضعیت سیاسی، اقتصادی و امنیت ملی ایالات متحده تاثیر گذار است. درحالی که مطابق آمار تنها 20 درصد آمریکایی ها به کلیسا می روند و از میان آنها درصدی بسیار پایین باورهایی شبیه به پنس دارند. به این ترتیب آنها اقلیتی بسیار کوچک را تشکیل می دهند.

دیدگاه های پنس درباره خاورمیانه به شدت تحت تاثیر باروهای مذهبی اوست؛ باورهایی که در سفر اخیرش به منطقه آنها را به نمایش گذاشت. او اغلب در سخنرانی هایش در برابر ایران قرار می گیرد و اظهاراتی انجام می دهد که همواره در روزنامه های اسرائیلی به تیتر اول تبدیل شده و بزرگ می شوند. سخنرانی اخیر او در منطقه خود نشان دهنده باورهای او نسبت به خاورمیانه است. او سخنرانی خود را این طور شروع می کند: «من اینجا با پیامی ساده از قلب مردم آمریکا آمده ام: آمریکا در کنار اسرائیل ایستاده است. ما در کنار اسرائیل ایستاده ایم چراکه دلایل شما دلایل ماست، ارزش های شما ارزش های ماست و مبارزه شما مبارزه ماست. ما در کنار اسرائیل ایستاده ایم چرا که بر پیروزی درستی بر نادرستی بارو داریم، به پیروزی خیر در برابر شر و به پیروزی آزادی بر ظلم. ما با در کنار اسرائیل ایستاده ایم و این کاری است که آمریکا همیشه انجام داده است.» بخش ترسناک قضیه این است که پنس واقعا به آنچه می گوید باور دارد. واقعا سخت است که باور کنیم کسی براساس این حجم از مزخرفاتی که در چند جمله گفته است عمل می کند اما اینها دقیقا باورهای پنس است بدون اینکه بخواهد دروغ بگوید و همه این جملات را یک نفس بدون اینکه به سختی بیفتد ادا می کند.

تنها در رد این حرف ها می توان گفت که مردم آمریکا هرگز چنین رابطه عاشقانه ای با اسرائیلی ها نداشته و به شکلی که پنس معتقد است در کنار اسرائیلی ها نایستاده اند. نظرسنجی های اخیر نشان می دهد که برخلاف بیش از 50 سال پمپاژ تبلیغاتی و پروپاگاندا تعداد اندکی در ایالات متحده معتقدند که «اسرائیل تنها دموکراسی خاورمیانه است». در حقیقت این رابطه ویژه که میان اسرائیل و آمریکا روی آن تکیه می شود شامل لابی صهیونیستی و فساد وسیعی است که لابی ها و بروکراسی ایالات متحده را دربرگرفته است. ارزش ها و دلایل مشترک اندکی میان آمریکایی ها و اسرائیلی ها وجود دارد و بیشتر مردم ایالات متحده همدردی بیشتری با فلسطینی ها دارند تا اسرائیلی ها. درست در برابر غلط؟ خیر در برابر شر؟ انتخابات مردم ایالات متحده بین اسرائیل و فلسطین در باره دو طرف این ماجرا با سردمداران این کشور متفاوت است. پنس درباره ظلم صحبت می کند؟ آنچه در کرانه غربی و غره روی می دهد ظلم چه کسی علیه چه کسی است؟ آیا کودکان فلسطینی معترض در کرانه غربی و غره ظالمان این داستان هستند؟

پنس در نهایت نتیجه می گیرد که «معجزه اسرائیل الهام بخش بسیاری در جهان بوده است. و ایالات متحده با افتخار در کنار اسرائیل و مردم اش ایستاده است به عنوان دوستان متحد و محبوب.» نگاه کنید که رژیم نژادپرست اسرائیل به سختی می تواند الهام بخش کسی باشد درحالی که رئیس جمهورش کارت قربانی بودن را بازی می کند درحالی که واشنگتن آنها را با پول، اسلحه و پوشش سیاسی حمایت می کند.

منبع: راشا اینسایدر/ مترجم: روزبه آرش