مسیر واشنگتن پس از خروج بنن

نویسنده: ری استف

دیپلماسی ایرانی: استیو بنن مشکلات خودش را دارد. او نگاهی بدبینانه به ایران دارد. مشکلات دیگری نیز با سوریه، افغانستان، کره و سایر کشورهای این چنینی دارد. طرز تفکر او اگر چه همیشه موثر نبوده اما در بین اتاق فکرهای موثر واشنگتن طرفدرانی دارد. او چند روز پیش درباره کره شمالی گفت: «هیچ راه حل نظامی ای در این باره وجود ندارد. راه حل نظامی را فراموش کنید. تا زمانی که کسی این بخش از معادله را که ده ها میلیون نفر در سئول در 30 دقیقه اول شروع حمله نظامی ممکن است بمیرند، حل نکند به نظر من نمی توانیم درباره حمله نظامی حرف بزنیم. راه حل نظامی وجود دارد. آنها مچ ما را گرفته اند.»

بهای یکی از معدود صحبت عاقلانه بنن، بسیار گران بود و ترامپ دستور اخراج او را صادر کرد تا فرصتی برای لذت بردن از موشک های کروز خود را داشته باشد. حالا ژنرال مک مستر فرصت مناسبی برای جشن گرفتن دارد به این دلیل که سیاست های دولت ترامپ روز به روز بیشتر به سیاست های متداول محافظه کاران نزدیک خواهد شد. پولتیکو در این باره می نویسد:

استیو بنن مشاور سیاسی ترامپ بود اما اخراج او تاثیر زیادی بر سیاست های خارجی ترامپ در قبال اروپا، خاورمیانه و آسیا خواهد داشت. خروج بنن حمایت از سیاست های خارجی فعلی ایالات متحده را کمتر خواهد کرد و یک پیروزی قابل توجه برای رقیبان داخلی بنن و مشاور امنیت ملی، ژنرال مک مستر خواهد بود. بنن به طور منظم در مباحثات امنیت ملی شرکت می کرد و اغلب مخالف اقدامات نظامی بود. او منتقد شدید سازمان های بین المللی مانند سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا به حساب می آمد. بنن مخالف جهانی شدن بود و قضاوت بدی نسبت به قضیه داشت و او همچنین منتقدی بود که متخصصان دیپلماتیک، نظامی و اطلاعاتی را محکوم می کرد. مجموع این مسائل او را در مقابل وزیر دفاع، جیمز ماتیس و وزیر امور خارجه امریکا، رکس تیلرسون و مک مستر قرار می داد.

دانیل پلتکا، معاون ارشد سیاست خارجی و سیاست های دفاعی در انستیتو اینترپرایز آمریکا معتقد است: «اگر هم اکنون به توازن قدرت بین انزواطلبان در مقابل طرفدران بین المللی گرایی در کاخ سفید نگاه کنید به نظر می رسد بتوان به راحتی گفت که کفه ترازو به سمت طرفداران بین المللی بودن، سنگین شده باشد.» اگرچه بنن خود را یک انزواطلب معرفی نمی کند اما با افتخار از شعار «اول آمریکا» صحبت می کند و معتقد است که حیاتی ترین سود برای آمریکا این است که سرمایه و انرژی کمتری را صرف خارج از مرزهای خود کند. بنن همچنین به رهبران اروپایی هشدار می داد که طرفداران اتحادیه به مرور به سمت جنبش های ملی گرایی روی آورده اند. بنن به طور فعال از برگزیت حمایت می کرد و ترامپ را با سیاستمدار پوپولیست بریتانیایی، نایگل فالاژ آشنا کرد.

جرج بنیتز، معاون ارشد سابق شورای آتلانتیک در این باره گفت: «متحدان اروپایی ما حالا از خروج بنن خوشحال هستند.»

در کوتاه مدت، خروج بنن شانس افزایش نیروهای نظامی در افغانستان را افزایش خواهد داد. طرحی که مک مستر داشت و به شدت از سوی بنن با آن مخالفت می شد. به طور کلی بنن، مخالف دخالت های نظامی بیشتر در عراق و سوریه بود و جزء معدود مقامات رسمی کاخ سفید به حساب می آمد که از حمله موشکی دونالد ترامپ در اوایل آوریل به سوریه، انتقاد کرد.

بنن همچنین خواستار این بود که ایالات متحده موضع بالادستی و قوی تری نسبت به چین اتخاذ کند و هشدار داده بود که جنگ با پکن می تواند اجتناب ناپذیر باشد. اما او به ترامپ توصیه می کد که فشارهای اقتصادی به جای اقدامات نظامی را علیه پکن اعمال کند.

بسیاری از طرفداران دخالت نکردن ایالات متحده در خارج از مرزها، سعی دارند چهره ای شجاعانه از بنن ترسیم کنند و ادعا دارند که او آزاد است تا مجددا به اداره سایت بریت بارت بپردازد. او در آنجا قادر خواهد بود تا به راحتی فلسفه و تفکرات خود را ارائه دهد. خود بنن معتقد است که: «ریاست جمهوری ای که ما برای آن جنگیدیم به پایان رسیده است. جنبش ما ادامه دارد و می توانیم چیزی از ترامپ دربیاوریم اما این ریاست جمهوری به پایان رسیده است. این چیز دیگری خواهد بود. جنگ های زیادی در کار خواهد بود و روزهای بد و خوبی در راه است اما این ریاست جمهوری به پایان رسیده است.»

منبع: راشا اینسایدر/ مترجم: روزبه آرش