جهان امن اوباما دروغ از کار در آمد

دیپلماسی ایرانی: چهار فروند بمب افکن پهن پیکر سنگین در فرودگاهی واقع در جنوب غربی روسیه به حرکت در می آیند. هر هواپیما از چهار موتور قدرتمند ملخ دار برخوردار است. این هواپیماها در صورت وقوع جنگ باید بمب های اتمی را به آن سوی مناطق دشمن انتقال دهند اما یک سال پیش و در زمان صلح بود که این هواپیماها به سوی غرب پرواز کردند. این پرنده های از نوع توپولف 95H در آغاز پرواز به سمت اقیانوس منجمد شمالی می روند و در آن جا بر فراز آسمان سوخت گیری می کنند. سپس دو فروند از بمب افکن ها راه خود را به سوی جنوب غربی کج کرده و بر فراز دریای شمال که در محدوده نیروهای دفاع هوایی ناتو است پرواز می کنند. بعدها نمایندگان ناتو از یک "نشانه تهدید اتمی" می گویند. اعضای این پیمان نظامی یک نشست بحران تشکیل می دهند و موضوع نشست نه تنها در مورد رفتار تحریک کننده روس ها بلکه در مورد آزمایش یک موشک جدید روسی با قابلیت حمل کلاهک های هسته ای است.

آیا ناتو نگران سلاح های اتمی روسیه است؟ این مساله می تواند نشانه ای از آغاز یک جنگ سرد جدید باشد. اما کارشناسان برجسته امور صلح در مورد یک تسلیح هسته ای نیز هشدار می دهند. در گزارش جدید انستیتوی سوئدی سیپری که مقر آن در استکهلم قرار دارد آمده است که تنها ایالات متحده آمریکا در سی سال آینده نزدیک به یک بیلیون دلار برای زرادخانه هسته ای خود هزینه خواهد کرد. اما کمتر از هفت سال پیش بود که باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا در پراگ از جهان عاری از سلاح های اتمی صحبت کرد. او در آوریل 2009 سخنرانی بزرگی ایراد کرد و گفت: "وجود هزاران سلاح اتمی خطرناک ترین میراث جنگ سرد است". و سپس ادامه داد: "و هزاران قبضه از این سلاح ها همچنان وجود دارد. اما تاریخ چرخشی عجیب را شاهد است زیرا خطر یک جنگ اتمی جهانی کاهش یافته و احتمال یک حمله اتمی به حداقل رسیده است. ملت های زیادی چنین سلاح هایی تولید و آزمایش می کنند و بازار سیاه این مواد داغ است. تکنولوژی ساخت یک بمب گسترش یافته است".

اوباما قول داد که کشورش برای کاهش شمار سلاح های اتمی گام هایی مشخص بردارد. اما از آن زمان تا به امروز چه گامی برداشته شده است؟ طرفداران اوباما در پاسخ به این پرسش می گویند: "بسیار اندک". و مخالفان و منتقدان این رهبر دنیای غرب او را یکی از افرادی می دانند که مسئولیت بالایی در به وجود آمدن وضعیت فعلی داشته است: "مطلقا هیچ گامی برداشته نشده است".

با توجه با آمار و ارقام موجود در گزارش جدید سیپری چنین بر می آید که شمار سلاح های اتمی کاهش بسیار اندکی داشته و برخی از کشورهای هسته ای همچنان به تولید آن بمب های مرگ بار ادامه داده و ابرقدرت ها به نوسازی و مدرن سازی زرادخانه های خود مشغولند. در آغاز سال جاری نه کشور جهان سلاح های اتمی در اختیار داشتند یعنی کشورهای آمریکا، روسیه، بریتانیا، فرانسه، چین، هند، پاکستان، اسرائیل و کره شمالی. مجموع سلاح های اتمی در اختیار این کشورها در سال جاری 15395 و در سال گذشته 15850 بوده است. اگرچه که این رقم در مقایسه با 70 هزار سلاح اتمی دوران جنگ سرد کاهشی محسوس را نشان می دهد اما همین زرادخانه های فعلی نیز برای نابود کردن جهان کفایت می کند. از سوی دیگر برخی از کشورهای جهان تلاش دارند که از فن آوری هسته ای یک دانش مخرب و مرگبار بسازند و متاسفانه هیچ یک از کشورهای دارنده سلاح اتمی حاضر به چشم پوشی از این ابزارهای کشتار جمعی نیست حتی آمریکای به رهبری اوباما. به هر صورت نه تنها چنین اتفاقی نیفتاده است بلکه برعکس، در آسیا نیز کشورهای زیادی خود را به سلاح های اتمی مجهز می کنند.

برنامه هسته ای کره شمالی نگرانی سراسر جهان را بر می انگیزد. و چین نیز که از سال 1964 سلاح های هسته ای در اختیار دارد در حال نوسازی زراد خانه هایش است. از آن جایی که آمریکا اعلام کرد شمار بالایی سلاح اتمی جدید تولید کرده و کلاهک های اتمی قدیمی را نوسازی کرده است، دولت پکن نیز خود را محق می داند که بودجه های نظامی اش را افزایش قابل ملاحظه ای بدهد. افزون بر آن چین از هند نیز به عنوان رقیب و چالش منطقه ای خود یاد می کند، همان کشوری که از سال 1974 تعداد زیادی سلاح اتمی در اختیار دارد. دولت دهلی نو نیز نه تنها چین را خطر و تهدیدی احتمالی برای امنیت خود تلقی می کند بلکه بیش از همه پاکستان را تهدیدی جدی می داند و این دو کشور تا به امروز چهار بار علیه یکدیگر وارد جنگ شده اند. هند و پاکستان در سال 1988 اقدام به یک آزمایش اتمی کردند و بدین صورت آخرین تردیدها در مورد قدرت اتمی خود را از بین بردند. و هر دو کشور از آن زمان علیه یکدیگر به سلاح های تازه رو می آورند.

با وجود رشد زرادخانه های اتمی در آسیا اما آمریکا و روسیه همواره بر 93 درصد از کل این سلاح ها نظارت و کنترل دارند. این دو کشور شش سال پیش بر روی طرحی برای نظارت های تازه بر سلاح های اتمی به توافق رسیدند و بر اساس همان قرارداد نیز باید شمار کلاهک های استراتژیک همچنان کاهش پیدا می کرد اما بر اساس گزارش جدید سیپری نه واشنگتن و نه مسکو هیچ گام محسوسی در جهت امحای سلاح های هسته ای برنداشته اند و در عوض هر دو کشور این سلاح ها را گسترش داده و برنامه های نوسازی پرهزینه ای را برای تاسیسات تولید موشک ها و کلاهک های هسته ای تدارک دیده اند. از قرار معلوم آمریکا تا سال 2024 نزدیک به 350 میلیارد دلار در زمینه سلاح های هسته ای هزینه خواهد کرد.

"هانس کریستنسن" یکی از تدوین کنندگان گزارش سیپری می گوید:" برنامه جاه طلبانه دولت اوباما برای نوسازی این زرادخانه ها در تضاد کامل با سخنان رئیس جمهوری این کشور در مورد کاهش سلاح های اتمی و نقش آن در استراتژی امنیت ملی آمریکا است." به باور کارشناسان مستقل، در حال حاضر آن دنیای عاری از سلاح های اتمی به همان اندازه دوره پایان جنگ سرد از واقعیت فاصله دارد. امروزه روسیه نه تنها از برنامه های اتمی آمریکا احساس غبن می کند بلکه استقرار سپر دفاع موشکی ناتو در شرق اروپا و اخیرا در رومانی و در آینده در لهستان نیز از نظر کرملین عملی تحریک کننده است. و بدین ترتیب دولت مسکو در حال حاضر بار دیگر با به اصطلاح کارت هسته ای بازی می کند. "کارل هاینتز کامپ"، رئیس آکادمی دولتی سیاست امنیتی آلمان به تازگی در روزنامه فرانکفورترآلگماینه طی مقاله ای نوشت: "روسیه با به پرواز درآوردن بمب افکن های هسته ای و مانورهای شبیه سازی شده سلاح های هسته ای خود علیه سوئد و لهستان بار دیگر بر حوزه احتمالی تحت نفوذ خود تاکید کرد و به این صورت آشکارا ناتو را مورد تهدید قرار داده است". این کارشناس ارشد سیاست های امنیتی از یک عصر سوم هسته ای سخن به میان می آورد، عصری که با تنش های جدید میان شرق و غرب آغاز شده است. بدین ترتیب باید گفت که همه آن وعده های باراک اوباما برای امن تر شدن جهان و کاهش شمار سلاح های اتمی ، شعارهایی توخالی و پوچ بود که تا به امروز امیدی به تحقق آن نمی رود.

منبع: دی تسایت / ترجمه:محمدعلی فیروزآبادی