ذره‌بین اسرائیل برای یافتن متحد در خاورمیانه

علی شمس اردکانی*

دیپلماسی ایرانی: ذهنیت تاریخی قابل زدودن نیست، اگر وارد مصادیق شویم به معیار نمی رسیم. یکی از موارد و معیارهای مطرح شده این است که خود را با دشمن اندازه گیری کنیم. در این شکی نیست که صهیونیسم بین الملل هیچ کدام ما را زنده روی زمین نمی خواهد و با ایادی اش به دنبال این است که بگوید مسلمان ها عقب افتاده و وحشی هستند. اما باید دید چه مکاتبی آن شیوه عملی کردن نفرت را نشان دادند؟ من شاهد سرمایه گذاری آنها در مکاتب، مساجد و حتی مدارس خاص در کشورهای مختلف دنیا بوده ام که چگونه نفرت آفرینی می کنند.

نزدیک به 50 سال قبل در آمریکا انجمن دانشجویان مسلمان با اعضای ایرانی، عراقی، ترکی و … تشکیل شد. هفت نفر به عنوان هیات رییسه انتخاب شدند. رای اول را یک عراقی به نام حسین شهرستانی، رای دوم را یک ایرانی به نام ابراهیم یزدی، رای سوم را یک ایرانی به نام مصطفی چمران، رای چهارم را یک ایرانی اهل تسنن به نام دکتر مظفر پرتوماه، رای پنجم را احمد توتونچی از عراق، بعد مصطفی تاج السر از سودان آوردند. این نمونه کاملی از تفاهم بود و در آنجا یکی از اصول این بود که بحث مذهبی و فرقه ای نکنیم و واقعا نمی شد. ما می توانیم این تمدن را نشان بدهیم و داده ایم.

اسرائیل به دنبال این است که نشان دهد در منطقه رفقایی هم دارد اما آیا این رفقا از دوستان ایران هستند؟ صهیونیست ها به دنبال این هستند که کشورهای مستقل و نیمه مستقل منطقه را بر هم بزنند.

درباره موضوع حوثی ها و نفوذ ایران که مطرح می شود هر کسی با تاریخ اسلام آشنا باشد، می داند که زیدی ها در طول تاریخ متحد اثنی عشری ها نبوده اند. اما باید کاری کنیم که خون مسلمان ها ریخته نشود، آبروی مسلمان ها برده نشود و امکانات ملی مسلمان ها صرف برنامه های صهیونیست ها نشود.

*سفیر سابق در کویت، نماینده سابق ایران در دبیرخانه اوپک، متن سخنرانی در نشست دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت خارجه، درباره «روابط ایران و اعراب»

انتشار اولیه: یکشنبه 9 اسفند 1394 / انتشار مجدد: شنبه 15 اسفند 1394