چرا ناگهان عملیات آزادسازی تکریت متوقف شد؟

دیپلماسی ایرانی: ناگهان عملیات آزادسازی دیگر مناطق تکریت متوقف شد و روز شنبه در حالی که همه منتظر اعلام پایان عملیات آزادسازی تکریت بودند و ارتش عراق و نیروهای مردمی مشارکت کننده در این عملیات انتظار رسیدن نیروهای کمکی و ادوات نظامی برای پایان دادن به این مسئولیت مهم بودند، ناگهان اعلام شد که باید عملیات متوقف شد. در حالی که پیش روی های نیروهای عراقی مسجل بود و چیزی باقی نمانده بود تا یک اتفاق بزرگ در روند مبارزه با داعش رقم بخورد، ناگهان عملیات متوقف شد.

منابع آگاه می گویند که این اتفاق به دلیل دخالت امریکایی ها رخ داده است. کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و برخی طرف های سنی در حکومت عراق خواستار توقف عملیات نظامی شدند و گفتند که نباید بیش از این در تکریت و مناطق پیرامون آن پیشروی شود.

در همین رابطه معاون وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا به بغداد رسید تا به دولت عراق فشار بیاورد تا عملیات آزادسازی تکریت و پیشروی نیروهای نظامی در همه محورها متوقف شود. در پشت پرده نیز گویا خیانت تازه ای رقم خورد. نیروهای لشگر 26 مستقر در اردوگاه راه سامرا به فلوجه اقدام به عقب نشینی کردند و تمامی مهمات نظامی خود را بر زمین گذاشتند تا به این ترتیت داعش بر این مرکز مسلط شود و همه ادوات نظامی موجود در آن را در اختیار بگیرد. در نتیجه داعش اعلام کرد در برابر شکست در برابر ارتش عراق در تکریت در این جا توانسته است آن اقدام را تلافی کند.

از سوی دیگر دولت ابوظبی با اخراج 90 شیعی لبنانی از خاک امارات عربی و تهدید به اخراج صدها نفر دیگر در صورت ورود نیروهای داوطلب مردمی به شهر تکریت اقدام ایذایی دیگری را در قبال ارتش و حکومت عراق مرتکب شد.

در اقدامی مشابه و تامل برانگیز الازهر مصر با صدور بیانیه ای آزادسازی تکریت با حضور نیروهای داوطلب مردمی و ارتش عراق را به مثابه پاکسازی اهل تسنن و انجام جنایت علیه آنان دانست گویی که داعش سنی مذهب است و الازهر با آن مشکلی ندارد و اهالی تکریت از وجود آنها راضی هستند.

در همین رابطه ایاد علاوی، معاون رئیس جمهوری عراق در مصاحبه با یک شبکه عربی به وجود مستشاران نظامی ایرانی در عراق در جریان عملیات آزادسازی تکریت اعتراض کرد و به بهانه واهی تاثیرات طایفه ای خواستار اخراج آنها از عراق شد.

احمد الجبوری، نماینده سنی مجلس عراق نیز به دلیل استقبال از عملکرد نیروهای داوطلب مردمی و توصیف آنها به نیروهای ملی و استقبال از انضمام 250 نفر از طایفه سنی الجبور به جمع نیروهای داوطلب مردمی توبیخ شد تا به این ترتیب ثابت شود، اهل تسنن و کشورهای عربی برای تخریب و تضعیف و اتهام بستن به شیعیان حتی حاضرند از داعش پشتیبانی کنند.

در همین رابطه گفته شد که کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و اردن و مصر از ایالات متحده خواستند موضوع آزادسازی تکریت و الانبار را در مذاکرات هسته ای با ایران وارد کند و از تهران بخواهد که مستشاران نظامی خود را فورا از عراق خارج کند.

عربستان سعودی نیز اعلام کرد که تکریت یکی از شهرهای سمبلیک اهل تسنن است و نیروهای داوطلب مردمی شیعی حق ورود به آن یا هر شهر سنی دیگر را ندارند.

این در حالی است که رسیدن مهمات نظامی به داعش به بهانه ارسال اشتباهی این مهمات همچنان ادامه دارد. ارتش و نیروهای داوطلب مردمی نیز از سوی نیروی خودی مورد حمله غیر عمد (یعنی مثلا غیر عمد) قرار گرفتند که شماری از آنها شهید و تعدادی دیگر زخمی شدند.  

تازه این همه چیز نیست، روزنامه های بریتانیایی نیز پر از مقالاتی هستند که نسبت به انتقام گرفتن شیعیان از سنی ها در جریان آزادسازی تکریت هشدار می دهند و اخبار سراسر دروغی را مبنی بر آتش زدن خانه های اهل تسنن در آل بو عجیل منتشر کرده اند.

در عین حال فرماندهی نیروهای نظامی امریکا تقاضای وزارت دفاع عراق برای پوشش دادن هوایی در جریان عملیات آزادسازی تکریت را رد کرد که فرمانده عملیات تکریت هدف از این کار را سیاسی و نه نظامی دانست.

رهبران سیاسی اهل تسنن نیز سیاستمداران شیعی را به باد انتقاد گرفته اند و خواستار دور کردن کارشناسان ایرانی از خود شده اند. هم زمان از امریکایی ها خواسته اند که سلاح های سنگین در اختیار عشایر سنی عراق قرار دهند.  

تماس های دولت های عربی با دولت عراق نیز تمامی ندارد. آنها در تماس های مکرری خود تکریت را شهر سمبلیک اهل تسنن دانسته اند و از دولت عراق خواسته اند که از ورود نیروهای نظامی و داوطلب مردمی به این شهر جلوگیری کند.

در همین رابطه دولت اردن به دولت عراق پیام داده است در صورت ادامه عملیات آزادسازی تکریت نیروهای نظامی اردنی بنا به تقاضای عشایر الانبار وارد خاک عراق خواهند شد.

در پی این فشارهای مضاعف و بی امان دولت عراق مجبور به توقف عملیات آزادسازی تکریت شد تا به این ترتیب چالشی تازه در عرصه سیاسی عراق رقم بخورد.

منبع: دیلی ایراک / ترجمه: سید علی موسوی خلخالی

انتشار اولیه: شنبه 1 فروردین 1394 / انتشار مجدد: سه شنبه 11 فروردین 1394