نقشه جنگ سوریه روی میز بندر

دیپلماسی ایرانی: کدام یک از توپ های چهارگانه امریکایی «رامیگ»، «ماهان»، «گرافیلی» یا «باری» دمشق را گلوله باران خواهد کرد، اگر واشنگتن تصمیم به جنگ علیه سوریه بگیرد؟پاسخ روشن است و نباید فقط منتظر سلسله اظهارات مقام های امریکایی باشیم، دلایل بسیاری امروزه وجود دارد که نشان می دهد وقوع سلسله حوادث در یک روز نشان می دهد واقعا تصمیمی برای حمله به سوریه گرفته شده است، برای همین گفته می شود متهم کردن دولت سوریه برای استفاده از سلاح های شیمیایی در غوطه دمشق تنها بهانه ای برای پوشش دادن به این عملیات نظامی امریکا است.

به گزارش روزنامه السفیر، چاپ لبنان، کاخ سفید اعلام کرده است که «سازمان های امنیتی امریکا توانایی لازم برای جمع آوری اسنادی که ثابت کند دلایلی برای استفاده از سلاح شیمایی وجود داشته، ندارد.» همین جمله به روشنی در تناقض با اظهارات مقام های امریکایی است که می گویند «دولت آنها کاملا اطمینان دارد که دولت سوریه علیه شهروندان این کشور سلاح شیمیایی استفاده کرده است.» حتی برخی مقام های امریکایی سنت شکنی کرده و اقدام به برقراری تماس مستقیم با حکومت سوریه کردند و جان کری، وزیر امور خارجه امریکا در تماس با همتای سوری خود ولید المعلم از او خواست تا «کار ورود کارشناسان سازمان ملل به سوریه را هموار کند اگر واقعا حکومت سوریه چیزی برای مخفی کردن ندارد.»

ظاهرا می توان گفت که امریکایی ها بخش مهمی از اهداف خود را که تلاش می کردند به آن برسند را از طریق تبلیغات شدید رسانه ای، با اعلام خبر نزدیک شدن ناوهای نظامی شان به آب های ساحلی سوریه بدون این که حتی یک موشک شلیک کنند، به دست آوردند.

اما چه شد که ناگهان بهانه استفاده از سلاح های شیمیایی به میان آمد؟ ظرف چند روز گذشته ارتش سوریه یکی از بزرگترین عملیات نظامی خود را متوقف کرد، عملیاتی که می رفت تا یکی از بزرگترین حلقه های محاصره علیه دمشق را که از یک سال و نیم پیش به وجود آمده بود، بشکند. عملیات «سپر پایتخت» که چهارشنبه هفته گذشته آغاز شد و توانسته بود که جنگجویان «جبهه فتح پایتخت» را که جبهه النصره آن را رهبری و هدایت می کند و در ورودی منطقه استراتژیک جوبر مستقر بود، به عقب براند. این محل دروازه ورودی برای رسیدن به قلب دمشق بود و کلید آخری بود که مخالفان در اختیار داشتند و از طریق آن می خواستند تهدیدی حیاتی برای نظام بشار اسد به وجود آورند و به موجب آن کانال ارتباطی مهمی را برای رساندن تجهیزات به قلب الغوطه و جبهه جنوبی که اکنون از طریق اردن باز شده، ایجاد کنند. جبهه جنوبی جبهه ای است که سازمان امنیت امریکا آموزش آن را بر عهده دارد و نیازهای مالی آن را امیر سلمان بن سلطان در اردن، با همکاری سرهنگ احمد النعمه، فرمانده «شورای نظامی منطقه جنوبی و حوران» تامین می کند. این جبهه تلاش دارد تا مقام های امریکایی را راضی کند تا منطقه ایمنی در جنوب برای آنها فراهم آورد و منطقه پرواز ممنوع اعمال کند که این مساله باعث ایجاد تغییرات اساسی در معادله درگیری ها خواهد شد. به رغم گذشت یک سال و نیم واحد های النعمه نتوانسته اند هیچ گونه شکافی در میان هنگ دفاعی ارتش سوریه ایجاد کنند و برای این که بتوانند تغییری در این جبهه به وجود آورند نیاز شدید به اعمال منطقه پرواز ممنوع احساس می کنند.

در الغوطه شرقی، عربستانی ها جریانی به اسم «پیروان اسلام» تشکیل داده اند که شامل 25 هزار نیروی جنگجو به رهبری زهران علوش است. اطلاعات شبه موثق نشان می دهد که این گروه دستورات خود را به طور مستقیم از رئیس سازمان امنیت عربستان، امیر بندر بن سلطان، دریافت می کند. علوش در مرحله درگیری عربستانی ها با قطری ها به آنها کمک کرد تا طرفداران جبهه قطر در منطقه تضعیف شوند، به گونه ای که «گروهان اول» و «گروهان ارتش مسلمین» در قابون در پی حمله ارتش سوریه که ماه پیش انجام شد، از هم فروپاشید که دلیل آن عدم کمک علوش به آنها بود.  

ارتش سوریه در روزهای اخیر موفق شده بود در برج های مشرف به عباسیین که شماری از افراد انتحاری وفادار به جبهه النصره در آن پناه گرفته بودند، به پیروزی برسد و در قصاع و باب توما و برج الروس به کمک توپ خانه و خمپاره اندازهای خود پیشرفت های در خور توجهی را علیه جبهه النصره به دست آورد. پیشروی ارتش سوریه به اندازه ای بود که باعث نگرانی عربستانی ها و امریکایی ها شد به ویژه که عملا دیدند که ارتش سوریه توانسته مخالفان را از حوض الدمشقی بیرون براند و خود را برای رسیدن به منطقه الزبدانی در مرزهای لبنان و القلمون و عرسال آماده کند. این منطقه، منطقه ای است که مجموعه ای از عناصر منطقه ای متحد سوریه حضور دارند و گفته می شود تحت کنترل حزب الله لبنان و گردان هایی از سپاه قدس است. امریکایی ها تلاش می کردند که برای جلوگیری از ایجاد خط ارتباطی ارتش سوریه با این مناطق امتیازهایی را به دولت سوریه به بهانه شرکت دادن آن در کنفرانس ژنو 2 بدهند که موفق نشدند.

در طول دو ماه گذشته تلاش های بسیاری برای بازسازی ارتش آزاد آغاز شد اما این تلاش ها به دلیل کارشکنی ها و مخالفت عربستان به نتیجه نرسید. عربستانی ها ترجیح می دهند که به جای کمک تسلیحاتی و مالی به ارتش آزاد این سلاح ها را در اختیار گروه های سلفی که بیش از ارتش آزاد در میدان فعالیت دارند قرار دهند که عملا نیز سازمان امنیت عربستان مسئولیت این کار را بر عهده گرفته است. تلاش های دیپلماتیک برای منصرف کردن عربستان از این کار نیز تا کنون راه به جایی نبرده است.

عربستانی ها در پیشبرد عملیات جنگی در ریف لاذقیه نیز کارشکنی کردند. آنها خواستار تغییر موازنه قوا در این منطقه شدند که به دلیل نگرانی های بسیار غربی ها تحقق نیافت، غربی ها اصرار دارند که کاری به سود ائتلاف ملی مخالفان اسد صورت بگیرد اما عربستانی ها می گویند موفقیتی که «دولت اسلامی عراق و شام» با به کارگیری گروه های جهادی به دست آورده است بسیار بیشتر از ارتش آزاد است و نیازی به همکاری با آنها احساس نمی شود. برای همین است که تلاش دارند به امریکایی ها بفهمانند که حتی اگر حمله نظامی امریکا علیه حکومت سوریه صورت بگیرد جریان مخالف اسد نمی تواند از آن برای رسیدن به پیروزی استفاده کند. کما این که کاملا اعتقاد دارند که حمله به ارکان های فرماندهی، مراکز ارتباطی، مکان تجمعات نیروهای نظامی و فرودگاه ها هیچ سودی جز طولانی کردن جنگ به دنبال ندارد. برای همین بسیاری از ناظران بر این اعتقادند که در حمله شیمیایی صورت گرفته و عربستان و شاخه بندر بن سلطان دست دارند که هدف از آن در حقیقت تلاشی برای کشاندن امریکا به میدان جنگ نه محدود به حملات موشکی بلکه پیاده کردن نیروی نظامی با هدف سرنگونی حکومت بشار اسد به قوه زور است. بسیاری نیز معتقدند که اتهام بستن استفاده از سلاح شیمیایی به حکومت بشار اسد در حقیقت تلاشی عربستانی است برای جلوگیری از رسیدن به دستاوردی میدانی توسط حکومت سوریه تا در کنفرانس ژنو 2 دست برتر را نداشته باشد. این در حالی است که امریکایی ها معتقدند که هر گونه پیشروی نظامی تنها به سود جهادی ها و عناصر وابسته به القاعده خواهد بود و باعث تهدید امنیت اسرائیل خواهد شد.