از قضاوت زودهنگام روحانی پرهیز کنیم

دیپلماسی ایرانی: تا امروز صبح ( شنبه)، 131 عضو کنگره آمریکا نامه ای را امضاء کرده اند که از اوباما می خواهد دیپلماسی را با جدیت بیشتری در مورد ایران دنبال کند، چرا که دولت حسن روحانی می تواند فرصت هایی را برای  توافق هسته ای ایجاد کند. یکی از پیشنهاد دهندگان طرح این نامه، دیوید پرایس ، نماینده جمهوریخواه از ایالت کارولینای شمالی است. آنچه در زیر می خوانید مصاحبه رادیو آزاد اروپا با وی در مورد انتظارهای امضاء کنندگان این نامه  است:

شما در این نامه اشاره کرده اید که ایرانیان رئیس جمهوری میانه رو را انتخاب کرده اند و تجربه تاریخی نشان می دهد که این روند می تواند به تغییراتی منجر شود. آیا می تواند منظور خود را از تغییرات معنی دار، بیان کنید و اینکه چگونه این تغییرات می توانند به روابطی جدید با ایران منجر شوند؟

تغییری که ما به دنبال آن هستیم ، تغییر موضع مذاکره ای ایران است که به تهران و جامعه بین المللی اجازه می دهد به سوی یک توافق بر سر مجادله هسته ای جمهوری اسلامی، گام بردارند. البته ایران نیز منافعی را از عادی سازی روابط با دیگر کشورهای جهان کسب می کند. اما تولید سلاح هسته ای به هیچ وجه قابل قبول نیست. این در حالی است که دولت حسن روحانی تا کمتر از یک ماه دیگر روی کار می آید و وی نسبت به پیشرفت دیپلماسی ابراز امیدوار کرده است. بنابراین هدف از این نامه، ترغیب اوباما و دیگر مذاکره کنندگان به محک زدن این موقعیت است.

شما همچنین در این نامه اشاره کرده اید که نباید با اقدامات تحریم کننده، شانس پیشرفت را از بین برد. می توانید در این مورد توضیح بیشتری بدهید، آیا مقصود شما تحریم ها یا تهدید نظامی است؟

خیر، تحریم ها بخشی از تلاش ها برای اعمال فشار بین المللی علیه ایران به شمار می روند و به خودی خود یک راهکار دیپلماتیک محسوب نمی شوند. تحریم ابزاری است که باتوجه به واکنش ایران از آن استفاده می شود. اما معنی اقدامات تحریک کننده برای ما، قضاوت و پیش داوری در مورد رئیس جمهور جدید ایران است که شانس تلاش های دیپلماتیک سازنده را از بین می برد. ما باید تمامی فرصت ها را در بوته آزمون قرار دهیم.

احتمالا ایالات متحده انتظار دارد که مذاکرات هسته ای با ایران در پاییز از سر گرفته شود، گمان می کنید که این رویکرد آمریکا بتواند در ترغیب تهران برای تعلیق غنی سازی اورانیوم، موفق شود؟

من پاسخ این پرسش را نمی دانم و احتمالا دیگران نیز نمی توانند با قاطعیت به آن جواب دهند. باید گفت که این ایران است که پاسخ این پرسش را می داند. ما باید دیپلماسی را دنبال کنیم و از فرصت ناشی از تغییرات احتمالی در ایران بهبره ببریم. این نوع و ماهیت تغییرات است که به ما نشان می دهد می توانیم چه پیشرفت هایی داشته باشیم. نامه ما برای اوباما نیز نشان می دهد که حمایتی گسترده از حرکت وی در جهت آزمودن دولت جدید ایران، وجود دارد.

آیا از مذاکره مستقیم ایران و آمریکا به عنوان بهترین روش برای حل مشکلات دوجانبه ، حمایت می کنید؟

من در این مورد قضاوتی ندارم. به عقیده من ما باید در هر حالتی برای مذاکره آماده باشیم و اگر مذاکره به معنی گفت و گوی مستقیم با ایران است، در این جهت گام برداریم. البته باید در دو طرف حسن نیت وجود داشته باشد و نوعی جدیت که به پیشرفت کمک می کند. ما باید نگاه خود را به ایران معطوف کنیم تا ببینیم چه موقعیت هایی وجود دارد. همانگونه که در نامه اخیر نیز خاطرنشان کرده ایم، تضمینی برای ناامید نشدن وجود ندارد. ما شاهد بروز نشانه هایی از میانه روی در ایران هستیم اما می دانیم که برخی نشانه های مشابه در گذشته کارآمد نبودند. از سوی دیگر رئیس جمهور جدید ایران نیز علائم پیچیده ای را ارسال می کند. اما آنچه که ما به دنبال آن هستیم این است که اطمینان یابیم از تمامی فرصت ها به طور کامل استفاده شده است.

تحریریه دیپلماسی ایرانی / 10

انتشار اولیه : شنبه ۲۹ تیر ۱۳۹۲& بازانتشار: چهارشنبه ۲ مرداد ۱۳۹۲