چه کسی فرصت مذاکرات صلح در سوریه را کشت؟

مذاکرات صلح در سوریه مرده است زیرا شورشیان تحت حمایت آمریکا که چیزی از آن عایدشان نمی شود و نتیجه اش برای آنها چیزی جز شکست نیست آن را تحریم و امیدها برای صلح را تخریب کرده اند.

به گزارش خبرگزاری فارس، پایگاه خبری-تحلیلی «گلوبال ریسرچ» در مطلبی با عنوان «چه کسی فرصت مذاکرات صلح در سوریه را نابود کرد؟» به قلم «شاموس کوک» می نویسد: زمان پیش بینی شده برای مذاکرات صلح در سوریه که قرار بود به تشویق قدرت های بانفوذی مانند روسیه و آمریکا برگزار شود، از بین رفت و این نشست در واقع مرده به دنیا آمد. مذاکرات صلح مرده است زیرا شورشیان تحت حمایت آمریکا آن را تحریم و امیدها برای صلح را تخریب کرده اند که این مسئله تهدید تبدیل شدن این مصیبت دردناک را به فاجعه ای همانند یوگوسلاوی یا بدتر از آن افزایش می دهد. شورشیان تحت حمایت آمریکا در این مذاکرات شرکت نمی کنند زیرا چیزی از آن عایدشان نمی شود و نتیجه اش برای آنها چیزی جز شکست نیست.

مذاکرات صلح به جنگ طبق میل دولت سوریه پایان می دهد

در وضعیت جنگ، هدف از مذاکرات صلح نسخه برداری از وضعیت میدان جنگ و آوردن آن بر روی صفحه یک قرارداد است: ارتشی که در حال برنده شدن در جنگ است از موضعی بالاتر وارد مذاکرات می شود زیرا موضع آن در زمین جنگ قابل اجراست. شورشیان تحت حمایت آمریکا به صورتی گسسته و شکست خورده و در حالی که در میدان نبرد تضعیف شده اند وارد مذاکرات صلح می شوند. ارتش سوریه پیروزی های متعددی به دست آورده و شورشیان را به سوی مرزهایی رانده است که در آن متحدان آمریکا مانند ترکیه، اردن و شمال لبنان از آنها حمایت می کنند. مذاکرات صلح تنها این حقیقت را عیان کرده و به جنگ طبق میل دولت سوریه پایان می دهد. یکی از رهبران شورشیان درباره هدف آنها از تحریم مذاکرات صلح به روزنامه نیویورک تایمز گفت: «هنگامی که ما بسیار ضعیف هستیم در ژنو چه درخواستی می توانیم بکنیم؟ روسها و ایرانیها و نمایندگان حکومت سوریه می گویند: شما هیچ قدرتی ندارید. ما کنترل همه نقاط را در دست داریم. شما برای درخواست چه چیزی آمده اید؟»

پایان جنگ به معنای حفظ قدرت از سوی اسد خواهد بود

این حقیقتی است که در سوریه وجود دارد و مذاکرات صلح واقع گرایانه وضعیت در سوریه را تشخیص داده و فورا به درگیری ها خاتمه می دهد. اما ابتدا حامیان شورشیان- آمریکا و نوکرانش شامل ترکیه، عربستان سعودی و قطر- باید به این حقیقت اذعان کرده و خواستار شرکت شورشیان در مذاکرات صلح شده و یا آنها را تهدید به قطع حمایت سیاسی، مالی و نظامی کنند. اگر چنین اتفاقی بیافتد، جنگ پایان می یابد. اما اگر جنگ فردا هم خاتمه یابد، بشار اسد، رئیس جمهور سوریه در قدرت باقی می ماند و اوباما، رئیس جمهور آمریکا به طور مکرر گفته است که «اسد باید برود». و اگر اوباما پس از یک سال پرداخت هزینه برای شناسایی گروهی از تبعیدی های سعودی ثروتمند به عنوان «دولت مشروع سوریه» و پس از آنکه دولتش به طور مکرر اعلام کرده که حکومت اسد یک سال پیش به پایان رسیده، بار دیگر اسد را به عنوان رئیس جمهور بپذیرد، سیاست هایش در سوریه بیش از پیش مورد تمسخر قرار می گیرد. مهمتر از آن اینکه، اگر اسد در قدرت باقی بماند، سیاست خارجی آمریکا در سطح جهان ضعیف به نظر می رسد و این یکی از دلایلی است که نظام سیاسی آمریکا خواستار تغییر حکومت در سوریه است: ابرقدرتها باید از تهدیدهایشان حمایت کنند زیرا در غیر این صورت ممکن است دیگر کشورها بخواهند آمریکا را به چالش بکشند.

آمریکا و متحدانش به هر قیمت خواستار تغییر حکومت سوریه هستند

این دلیل اصلی عدم برگزاری مذاکرات صلح است. آمریکا و متحدان اروپاییش خواستار تغییر حکومت در سوریه هستند و آماده اند برای رسیدن به این هدف شاهد کشتار انسان های بیشتری باشند. این مسئله از سوی دولت اوباما تصریح شده است. روزنامه نیویورک تایمز گزارش داد: «مقامات دولتی روز دوشنبه گفتند که پیروزی های رئیس جمهور بشار اسد در میدان جنگ منجر به زیر سوال رفتن راهبرد آمریکا درباره سوریه شده است و دولت اوباما را به بازنگری در گزینه های نظامی از جمله تسلیح شورشیان و انجام حملات هوایی برای حفاظت از غیرنظامیان و مخالفان سوری کرده است.» توجه به جمله «انجام حملات هوایی برای حفاظت از غیرنظامیان» جالب است. این همان زبان شرم آوری است که قطعنامه سازمان ملل برای دخالت نظامی آمریکا و ناتو در لیبی بکار برد؛ اما اوباما فورا فراتر از «حفاظت از غیرنظامیان» عمل کرد و به سرعت وارد مرحله تغییر حکومت شد که نقض صریح قوانین بین المللی و جنایتی جنگی همانند دوران بوش است.

محبوبیت اسد رو به افزایش است

سازمان ملل خصوصا چین و روسیه از مسئله لیبی درس گرفته و بی تردید به قطعنامه ای که در آن به این صورت به حفاظت از غیرنظامیان اشاره شده باشد، رای نمی دهند. اگر آمریکا در سوریه دخالت کند قطعا به صورت ائتلافی و همانند دوران بوش به این کشور حمله خواهد کرد. رویای اوباما برای دیدن سوریه پس از اسد با این حقیقت که اسد ظاهرا بیش از گذشته از محبوبیت برخودار شده، پیچیده تر شده است. بسیاری از سوریهایی که قبلا از اسد حمایت نمی کردند اکنون حامی وی هستند و به این نکته اشاره می کنند که در دست داشتن قدرت از سوی اسد بهتر از آن است که کشورشان با حمله ای شبیه عراق روبرو شده و یا توسط گروههای شورشی اداره شود. یکی دیگر از عواملی که منجر به افزایش محبوبیت اسد شد بمباران سوریه در مواقع مختلف بود در حالی که سوریها در حال مشاهده ارسال مقادیر زیادی اسلحه برای شورشیان بودند. در نتیجه، اسد می تواند با موفقیت دفاع خود را از حاکمیت کشورش در برابر تجاوز بیگانگان نشان دهد.

شورشیان را تا دندان مسلح کنید تا به صلح برسید!

اما اوباما را نمی توان باز داشت. آمریکا و متحدان اروپاییش پس از آنکه مشخص شد شورشیان در حال شکست در جنگ هستند موانع قانونی تسلیح بیشتر شورشیان را برداشتند و مفتی های سعودی و قطری که هر دو از متحدان آمریکا هستند فتوای جهاد علیه دولت سوریه دادند و این فتواها درست زمانی صادر شد که رهبر القاعده نیز چنین پیامی را داده بود. در پس این حمایت جنون آمیز از شورشیان این منطق اشتباه قرار دارد که شورشیان برای برگزاری مذاکرات صلح موفقیت آمیز باید در موضع برتر میدان نبرد قرار داشته باشند. شورشیان را تا دندان مسلح کنید تا به صلح برسید! موسسه بین المللی «آکسفم» که کمک های امدادی ارائه می دهد در پاسخ اعلام کرد: «ارسال اسلحه برای مخالفان سوری منجر به ایجاد توازن نخواهد شد و در عوض خطر دسترسی همگان به تسلیحات را افزایش می دهد که قربانیان آن غیرنظامیان سوری هستند. تجربه ما از دیگر مناطق درگیری می گوید در صورتی که تسلیحات بیشتری به این کشور ارسال شود، این بحران مدت بیشتری به درازا خواهد کشید.»

آمریکا خواستار طولانی تر شدن جنگ در سوریه است

شورشیان تحت حمایت آمریکا رفتن اسد را به عنوان پیش شرط خود اعلام کرده اند اما این درخواست با واقعیت موجود هماهنگی ندارد: شورشیان در موقعیتی نیستند که چنین درخواستی کنند و آمریکا نیز در حال استفاده از این درخواست غیرواقعی برای طولانی تر کردن این جنگ خونین است. اکنون اوباما می تواند از نفوذ خود برای خاتمه دادن به این درگیری خونین استفاده کرده و از حمایت از شورشیان دست بکشد و یا اینکه درگیری را طولانی تر کرده و تار و پود اجتماعی خاورمیانه را بیش از پیش بدرد که در این صورت باید انتظار جنگی چندملیتی را داشته باشیم.