چارچوب سیاسی با عربده کشی در تناقض است

دیپلماسی ایرانی: هر جایی که اختلافی نمایان می شود یا اختلاف نظری بر سر مساله ای مطرح می شود، بی شک منطقی است که از طریق اجماع فکری راهی برای حل این اختلافات یافت شود و اگر برای اختلاف ها راه حل های قانونی وجود دارد و می توان در چارچوب روند سیاسی کشور آنها را حل و فصل کرد، باید در این چارچوب آن اختلاف ها حل و فصل شوند.

می توان طرح ها را با افکار و نقطه نظرات مختلف ممزوج کرد تا به راه حل رسید اما اگر اختلاف ها در خارج از چارچوب قانونی و به دور از تفسیرهای قانون اساسی باشند و بنا نباشد که این اختلاف ها به راه حلی برسند آن گاه این اختلاف ها کشور را به تعطیبی خواهند کشاند و این چیزی است که هیچ شهروندی خواهان آن نیست. به ویژه که نظرات مردم روشن و دستورالعمل هایشان نیز مشخص هستند. در این حالت نیروهای ملی باید به فرایند سیاسی ایمان داشته باشند و بپذیرند که از خواسته های خود بگذرند و حتی قربانی بدهند تا راه ساخت کشوری دموکراتیک ادامه یابد، کشوری که بتواند مسئولیت حل اختلاف ها را بپذیرد و از روند سیاسی کشور دفاع کند و حقوق شهدای راه آزادی و آزادیخواهی را پاس بدارد و جنایتکاران را مورد بازخواست و مجازات قرار دهد و اجازه ندهد که فرایند سیاسی کشور با افکار بیمار و توهمات باطل از بین برود و بقایای آن باعث نابودی اراده ملت و قدرت ایمان آنها به تجربه گرانبهای دموکراتیک سیاسی کشور شود.

در این جا صحبت از ساخت چارچوب سیاسی ای برای کشور است که کسی تصور نکند که این ساختار با عربده کشی و جنجال سازی حاصل می شود. بلکه باید این ایمان به وجود آید که ارکان چنین کشوری با خون عزیزان و شهیدانی حاصل شده است که در راه مبارزه با دیکتاتوری صدامی کینه ورز به دست آمده است. کسانی که هم با خون خود با نظام دیکتاتوری صدام حسین جنگیدند و هم بعد از آن قربانی فعالیت های تروریستی خونبار شدند. ساخت کشوری قدرتمند تنها در صورتی که ملت به عدالت و مسیر آن و تجربه دموکراتیک آن ایمان داشته باشد امکان پذیر است. مردم از نعره های تروریسم نمی ترسند و خشونت های آن باعث نمی شود تا از راه دموکراتیک و آزادی طلبانه شان برای رسیدن به اهداف مقدسشان در ساخت تجربه ای جدید و تقویت ارکان دموکراسی و آثار ایجابی آن منصرف شوند.

تروریسم از همه ابزارهای زیان آور خود علیه ملت استفاده می کند تا آنها را به زانو در آورد و آنها را شکست دهد در حالی که بازنده چنین رفتاری تنها مسببان تروریسم و حامیان آنها هستند و ملت هر آن کسی را که تلاش کند راه آنها را به شکست بکشاند یک به یک مورد تعقیب قرار خواهد داد و اجازه نخواهد داد که چنین افرادی آثاری مخرب بر آنها بگذارند.

مرحله بعدی ای که نیروهای سیاسی با آن مواجه خواهند شد مرحله ای است که جریان های سیاسی باید به فکر وحدت بخشیدن به صفوف خود باشند و در حد وسعشان فرایند سیاسی را رو به جلو حرکت دهند چرا که تنها در این صورت است که می توانند با تامین آمال و آرزوهایشان نگاهی مشترک برای فرایند عملی کشور ترسیم کنند. فرایندی منطبق با قانون اساسی که نیروی قدرتمند رو به جلویی به آن بدهد.

اختلاف ها اگر چه طولانی شده است اما در نهایت چاره ای نیست جز این که جریان های سیاسی بپذیرند که در چارچوب قانون اساسی به تفاهم برسند. روزهایی که کشور باید راه صحیح خود را بپیامید چندان دور نیستند، در این روزها ملت خود مسیر سیاسی خود را به دست خواهد گرفت و برای رسیدن به حقوق خود مسئولیت همه چیز را تحمل خواهد کرد. در همین چارچوب جریان های سیاسی وظیفه دارند پای میز مذاکره بنشینند و برای حل اختلاف های خود زیر نظر قانون اساسی برای تحقق حقوق همه عراقی ها تلاش کنند.

تحریریه دیپلماسی ایرانی

انتشار اولیه: جمعه 2 فروردین 1392/ باز انتشار: پنجشنبه 8 فروردین 1392