ضربه ای دیگر بر دیپلماسی آفریقایی چین

به گزارش ایرنا، سخنگوی وزارت خارجه چین دوشنبه شب اعلام کرد پکن به حفظ امنیت اتباع خود در خارج از کشور بسیار اهمیت می دهد و در این راستا تلاش های گسترده ای را برای آزادی هر چه سریع تر چهار چینی ربوده شده در سودان آغاز کرده است.

وی افزود: اکنون سفارت چین در خارطوم با نهادهای سودانی ارتباط برقرار کرده و خواستار نجات کارمندان چینی شده است. 

براساس اعلام منابع رسمی، سه کارگر چینی روز شنبه این هفته در منطقه ˈدارفورˈ واقع در غرب سودان ربوده شدند و یک مهندس چینی نیز پس از این جریان مفقود شده است.

یک سال پیش نیز در چنین روزهایی 17 کارگر چینی در ایالت ˈ کوردومن ˈ در جنوب سودان توسط شورشیان مسلح ربوده شدند.

آن حمله در حالی صورت گرفت که ˈ جیا چین لینˈ یک مقام ارشد چینی که به اتیوپی سفر کرده بود از راهبردهای کشورش برای حضور گسترده تر در آفریقا سخن گفته بود.

در سال های اخیر، روابط چین و آفریقا و همکاری های دو جانبه پیشرفت های زیادی داشته است. 

مناسبات چین با کشورهای واقع در قاره آفریقا، قدمت زیادی ندارد و سابقه همکاری ها را می توان در یک بستر 50 ساله مورد بررسی و کنکاش قرار داد. 

در یک دهه اخیر و با تغییر جایگاه چین از یک قدرت منطقه ای به یک قدرت در حال ظهور بین المللی، همکاری های دو طرف وارد مرحله جدیدی شده و مسایل اقتصادی به عنوان مرکز ثقل همکاری ها مورد توجه جدی مقام های پکن قرار گرفته است. 

در سال 1995میزان واردات چین از آفریقا حدود 4/1 میلیارد دلار بود. 

در سال 2000 این رقم به 11 میلیارد دلار رسید و در سال 2006 تجارت دو طرف به مرز 56 میلیارد دلار شد. 

در این سال واردات چین از آفریقا از مرز 8/28 میلیارد دلار گذشت و صادرات به این قاره نیز بالغ بر 7/26 میلیارد دلار شد. 

در سال 2006 رهبران چین نخستین برنامه سیاسی خود را در قبال آفریقا تحت عنوان ˈ سیاست آفریقایی چین ˈ تدوین کردند. 

در برنامه فوق ، ایجاد موافقت نامه های اقتصادی ، سرمایه گذاری و تجارت آزاد با آفریقا مورد تاکید قرار گرفته است. 

امروزه چین ولع زیادی برای سرمایه گذاری در تمام کشورهای آفریقایی با ثبات و یا گرفتار در ناآرامی ها دارد. 

با توجه به اوضاع سیاسی کشورهای آفریقایی و همچنین نقش قدرت های خارجی به ویژه آمریکا و فرانسه، سیاست چین در قبال این قاره هر چند با ریسک پذیری بالا در مقابل رقبا، اما با قوت ادامه دارد. 

قاره آفریقا جذابیت های زیادی برای چین که درحال رشد سریع اقتصادی است دارد که از مهمترین آنها ویژگی های این قاره از جمله در منابع انرژی ، بازار مصرف برای کالاهای ارزان چینی و منابع غنی معدنی و طبیعی است. 

یکی از جذابیت های آفریقا برای چین موضوع انرژی است. سرعت بالای رشد اقتصادی در چین و محدودیت های منابع انرژی باعث شده است دومین کشور وارد کننده نفت خام جهان تداوم رشد و توسعه اقتصادی را در گرو مقوله امنیت انرژی مورد نیاز خود بداند. 

علاوه بر این افزایش قیمت نفت در ماه های اخیر موضوع امنیت مسیرهای انرژی را در کانون توجه جدی دولتمردان پکن قرار داده است. 

در زمان حاضر نفت خام بیش از 73 درصد کل صادرات آفریقا به چین را تشکیل می دهد و مهمترین کشورهای آفریقایی صادرکننده نفت نیز سودان و آنگولا هستند. 

چین در سال های اخیر سرمایه گذاری های زیادی نیز در حوزه نفتی این دو کشور انجام داده است . 

اگر از منابع سرشار معدنی و بازار بزرگ مصرف آفریقا به عنوان دو رکن مهم در استراتری آفریقایی چین عبور کنیم، اما دو مولفه ˈ افزایش قدرت چانه زنی در مجامع و سازمان های بین المللی ˈ و ˈ قابلیت های آفریقا برای سرمایه گذاری شرکت های چینی ˈ را باید در چشمداشت پکن به آفریقا راهبردی ، مهم و همیشگی دانست. 

درحال حاضر چین با 48 کشور از مجموع 54 کشور آفریقایی دارای مناسبات سیاسی و دیپلماتیک است. 

با توجه به جهت گیری مناسبات دو طرف، این کشورها می توانند وزنه مهمی برای چین در سازمان های بین المللی برای افزایش قدرت چانه زنی به خصوص در مقابل آمریکا باشند. 

کارشناسان معتقدند این ویژگی و امتیاز برای دولت چین که می خواهد خود را به عنوان یک قدرت جدید بین المللی نشان دهد مهم است. 

همچنین با توجه به جذابیت های آفریقا به ویژه در حوزه انرژی، طی سال های اخیر چین به اولین کشوری تبدیل شده که به آفریقا سرمایه می فرستد. 

گفته می شود در زمان حاضر بیش از یک هزار شرکت چینی با حدود یک و نیم میلیون نیرو در سراسر قاره آفریقا حضور دارند. 

شرکت های چینی تاکنون میلیاردها دلار در صدها پروژه به ویژه در حوزه صنعت نفت در سراسر آفریقا سرمایه گذاری کرده اند. بدین ترتیب ، ثبات سیاسی آفریقا برای چین اهمیت زیادی دارد. 

آفریقا در حال حاضر حدود 12 درصد منابع نفت خام دنیا را در اختیار دارد. 

در سال 2013 تولید نفت خام این قاره حدود 7/10 لغایت 4/11 میلیون بشکه خواهد شد. 

در سال 2018 این رقم به 4/12 الی 5/14 میلیون بشکه در روز افزایش می یابد. 

اکنون رقبای چین مانند آمریکا تلاش دارند با وارد آوردن ضربه های مستقیم به سیاست آفریقایی پکن، سرمایه گذاران را بی اعتماد کنند.

اکنون دستگاه دیپلماسی چین پیش از اینکه بتواند ثابت کند در رفع منازعات در آفریقا می تواند تاثیر گذار باشد، باید این اطمینان را در صحنه داخلی به سرمایه گذاران چینی بدهد که امنیت سرمایه ها و کارکنان چینی در آفریقا چگونه خواهد بود.