مجله هفته/ محیط سیاسی و اقتصادی کشور از نگاه یک ناظر بیرونی

از معدود دشواری هایی که این روزها به دلیل سیاست های یکجانبه و سطله گرانه غرب در ایران به وجود آمده، مشکل سرمایه گذاری خارجی برای اجرای طرح های توسعه ای و اقتصادی است. در این باره سازمانی تحت عنوان "سرمایه گذاری و کمک های اقتصادی و فنی ایران" تشکیل شده که مهم ترین وظیفه آن ایجاد بسترهای لازم برای ارتقای دانش و عملکرد کشور در حوزه سرمایه گذاری و معرفی طرح ها و مشوق ها به سرمایه گذاران بالقوه خارجی است.

بهروز علیشیری رئیس این سازمان به تازگی در گفتگو با خبرگزاری مهر اعلام کرده که قرار است بزرگ ترین کارگاه بین المللی مدل سازی مالی و اقتصادی طرح های توسعه‌ای و زیربنایی کشور را با حضور استادان برجسته بین المللی در ماه آبان در تهران برگزار کند. همچنین برای بازاریابی طرح ها همایش هایی را با هدف افزایش سرمایه گذاری در ایران در اوکراین و چین و تهران برگزار خواهیم کرد.

این مقام مسئول در پاسخ به این سوال که "تا چه اندازه امیدوارید که در جاده رقابت های بین المللی موفق به جذب سرمایه گذاران خارجی شوید؟" گفته است: ما در مسیر امید طی طریق می کنیم. ظرفیت های ذاتی اقتصاد کشور امید آفرین است. اما موفقیت در این جاده نخست به خیلی از عوامل دیگر بستگی دارد که باید آنها را جدی تر گرفت.

علیشیری البته اذعان کرده است که این مسئله مستلزم برخی عوامل بیرونی نظیر فضای کسب و کار، مدل توسعه، استراتژی بخشی توسعه صنعتی، استراتژی بخشی حوزه کشاورزی، نیرو، حمل و نقل و مخابرات است و تا وقتی که مسیر حرکت ها و توسعه بخش ها روشن نباشد و بخش خصوصی نداند که جایگاهش چیست و چگونه باید بازیگری کند، خیلی نمی توان به جلب سرمایه های خارجی امیدوار بود.

به گفته او، بهبود و آسانی محیط کسب و کار اقتصادی، هنوز برای هیچ یک از قوا (مجلس، قضائیه و مجریه) یک اولویت درجه یک محسوب نمی شود اما با این وجود شاخص های رشد و توسعه کشور طی سال های اخیر که شدیدترین تحریم ها بر ایران اعمال شده، امیدوارکننده و رو به رشد بوده است.

علیشیری اعلام کرده که "در دو سال اخیر در نرخ جذب سرمایه گذاری خارجی کشور قریب 125 درصد رشد داشته ایم و این نشان می دهد که چقدر ظرفیت های اقتصادی کشور بالا و برای سرمایه گذاران خارجی مطلوب و جذاب است. لذا اثر تحریم ها کمرنگ است. موانعی ایجاد کرده اند، هر روز فعالیت های اقتصادی کشور را رصد می کنند، برای هر اقدام ما یک ضد اقدام طراحی می کنند، لابی می کنند، هزینه می کنند، بلوا می کنند، تهدید می کنند، سناریو می سازند اما عرض می کنم که اقتصاد ایران قابل تحریم نیست."

او بر این نکته تاکید کرده است که تحقق این مهم جز با آرام شدن فضای داخلی میسر نمی شود. علیشیری گفته است: "اگر یک ناظر بیرونی به محیط فعالیت های سیاسی و اقتصادی کشور نگاه کند، کمی تعجب خواهد کرد. در شرایط سخت ترین فشارهای بین المللی، تهدیدها، تحریم ها، پروژه عظیم ایران هراسی، می بینید که همه ما به خودمان مشغولیم. به دنبال تسویه حساب های شخصی و گروهی هستیم. هر روز از پی روزی دیگر، التهاب سیاسی داریم. از کاه کوه می سازیم و همه به آن سرگرم می شویم. غافلیم که عده ای در کمین نشسته اند و منتظرند تا ضربه کاری بزنند. فعالان و کارگزاران عرصه اقتصادی نمی دانند باید نگاه و عملکردشان متوجه جبهه باشد یا پشت جبهه. این است که ناظران را شگفت زده کرده است نه تحریم ها و فشارهای بین المللی."