بی‌طرفی اغلب در چارچوب ژئوپلیتیک خاورمیانه حول محور قدرت و کنترل می‌چرخد تا صلح. تصمیم پادشاهی برای بی‌طرف ماندن، یک قمار استراتژیک با هدف تقویت نقش آن به عنوان یک کارگزار قدرت منطقه‌ای است.
ادامه مطلب
امیرحسین عسگری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: در این نوشتار قصد بر آن است تا علاوه بر نگاهی به آن‌چه رخ داد از منظر روابط بین‌المللی بدان بنگریم و در نهایت با استناد به ادله موجود و شرایط جدید، راهبردی را برای ایران تعیین کنیم تا بتوانیم به تعیین خسارات وارده و محکوم کردن مقامات اسرائیلی در محاکم بین المللی بپردازیم.
ادامه مطلب
محمد کرمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: وضعیت پس از جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران در مرحله‌ای از «آتش‌بس فعال» قرار دارد که با خطر تشدید درگیری‌های مقطعی یا نیابتی همراه است. بازسازی استراتژیک دو طرف، به‌ویژه در حوزه نظامی (تقویت توان موشکی ایران و مدرنیزاسیون دفاعی اسرائیل) نشان می‌دهد که هیچ یک به دنبال بازگشت به وضعیت پیشاجنگ نیستند، بلکه در حال تثبیت بازدارندگی برای مذاکره از موضع قدرت هستند.
ادامه مطلب
پیش‌بینی می‌شود که افشای اسناد اسرائیل، تنش‌های دیپلماتیک را تشدید کند، افکار عمومی را منحرف سازد و فضای مذاکرات هسته‌ای را بیش‌ازپیش بی‌ثبات کند، به‌ویژه در آستانه جلسه شورای حکام آژانس و هشدار ترامپ درباره پایان مهلت مذاکرات.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اگر محیط ژئوپلیتیک منطقه را تا چند صد سال پیش بررسی کنیم، به صراحت می‌شود ادعا کرد که تنها دو کشور ایران و ترکیه را می‌توان کشورهای واقعی در بستر آنارشیک منطقه غرب آسیا قلمداد کرد. این دو کشور واقعی اما دارای رگه‌های از اختلاف، ستیز منافع و سیاست‌ها هستند که به‌ویژه با پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران و برآمدن الگوی حکمرانی ایرانی در جهان اسلام، شدت گرفت.
ادامه مطلب