فرهاد قادری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: این یادداشت با رویکرد تحلیلی–تطبیقی، ابتدا پویایی‌های کل منطقه را و سپس مورد خاص قزاقستان را بررسی می‌کند تا نشان دهد چگونه تغییر در معادله ژئواقتصادی مسیرهای شمالی می‌تواند ساختار روابط منطقه‌ای را بازتعریف کند. تمرکز اصلی بر ابعاد نرم‌افزاری، فناوری و ترانزیتی این نفوذ است که مسیرهای آینده روابط منطقه‌ای را تعیین خواهد کرد.
ادامه مطلب
سیروس حاجی‌زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: از منظر انتقادی، می‌توان گفت که پیوستن قزاقستان به پیمان ابراهیم بیش از آنکه حرکتی به سوی صلح باشد، تلاشی است برای تبدیل شدن به بخشی از معماری جدید قدرت در اوراسیا.
ادامه مطلب
محمد گل‌افروز در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می‌نویسد: از منظر ژئوپلتیکی، پیوستن قزاقستان به طرح ابراهیم را می توان فراتر از یک توافق دیپلماتیک دانست. به این دلیل که آسیای مرکزی از قدیم تاکنون به عنوان منطقه ای سرشار از منابع انرژی، موقعیت ژئواستراتژیک و پیوندهای تاریخی با روسیه، در صحنه رقابت قدرت های بزرگ قرار گرفته است.
ادامه مطلب
فرشاد عادل در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شاید بتوان مهم‌ترین عامل در آینده روابط رژیم صهیونیستی و کشورهای آسیای میانه را شیوه نقش آفرینی ایران در تحولات این منطقه دانست. علی‌رغم تمام سوابق و نکات برجسته در روابط تل‌آویو و کشورهای آسیای میانه، نقش ایران در اثر گذاری بر تحولات این منطقه از جهات مختلفی غیرقابل انکار است. کشورهای آسیای میانه به واسطه محصور بودن در خشکی و نیاز به ارتباط با آب‌های آزاد به صورت ویژه نیازمند ارتباط با ایران هستند. این ظرفیتی است که به خصوص پس از جنگ روسیه و اوکراین به شکل پررنگ اهمیت خود را نمایان کرد.
ادامه مطلب