چرا ایالات متحده آمریکا و بعضی کشورهای قدرتمند غربی "نظم بین المللی مبتنی بر قوانین" را به "حقوق بین الملل" ترجیح می دهند و سرسختانه از آن حمایت می کنند؟ مطلب زیر تا حد زیادی به این سوال پاسخ می دهد؟
ادامه مطلب
چین به عنوان برجسته‌ترین قدرت در این نظام بین المللی جدید به ویژه در سطح اقتصادی ظاهر شده است. مهم‌تر این‌که چین در واقع به دنبال آن است که محور این نظام جدید و کثرت‌گرای بین المللی باشد.
ادامه مطلب
سید محمد کاظم سجاد پور در یادداشتی می نویسد: بیش از هفت دهه از پایان جنگ جهانی دوم می‌گذرد و در این گذر، جهان و ژاپن دگرگون شده‌اند. یکی از دگرگونی‌ها، تغییر نگرش ژاپنی‌ها به ظرفیت دفاعی و نوع رابطه امنیتی و نظامی با ایالات متحده بود که پوسته ستون اصلی ساختمان امنیت خارجی این کشور بوده است.
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: اکنون در آغازین دهه‌های قرن بیست و یکم احیا یا رستاخیز سیاستها و الگوهایی را شاهد هستیم که چندین دهه از مرگ آنها سخن گفته شده است. سیاستها و الگوهایی که در کما بوده و مانند سایهای تاریک بر نظم نوین غربی سنگینی داشتند و اکنون احیا شده‌اند و به جای ایجاد جنگ جهانی جدید، جهان را جنگی و خشن کرده‌اند.
ادامه مطلب
محمدکاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: در سطح فردی، حوادث نامترقبه زیادی، از مرگ نزدیکان گرفته تا مبتلا شدن به انواع بیماری‌ها و گرفتاری‌ها، ضربه‌های متداول و محتمل هستند، اما در سطح بین‌المللی نیز ما با شوک‌ها و حوادث غیرمترقبه متعددی روبرو می‌شویم که همه کنشگران را از خود متأثر می‌کنند. چگونه می‌توان موضوع و پدیده شوک و ضربه در روابط بین‌المللی را تجزیه و تحلیل کرد؟
ادامه مطلب
پویا فتحی زاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: برای اولین بار در تاریخ سیاسی غرب، اروپا بدون حضور آمریکا به مذاکره با ایران آمد و برای اولین بار در تاریخ، در مسئله تحریم گاز روسیه از آمریکا سرپیچی کرد. سوال اصلی اینجاست که کدام عامل سیاسی دولت های اروپایی را متقاعد کرد تا برای اولین بار موضعی خلاف موضع آمریکا بگیرند؟! شاید بتوان گفت که اتحادیه اروپا کم کم خود را در جایگاهی می بیند که برای حصول منافع خود و برای حفظ و افزایش جایگاهش در نظم نوین، کمی از آمریکا و مواضع دیکته وارانه اش فاصله بگیرد.
ادامه مطلب
وحید اخوت در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: از نظر کیسینجر در صورتی که تلاش‌ها برای به وجود آمدن نظم جدید جهانی شکست بخورد، لزوما جهان به ورطه جنگ خانمان‌سوز و فراگیر نخواهد غلطید، بلکه ممکن است، جهان به بلوک‌هایی تقسیم شود که هر کدام به لحاظ داخلی، نظم خاص خود را داشته باشند. به طور مثال یک بلوک با نظم وستفالیایی اداره شود و نظم بلوک دیگر بر اساس نسخه‌ای افراطی از اسلام شکل گیرد و روشن نیست که چنین نظمی تا کی امکان بقا خواهد داشت.
ادامه مطلب
وحید کریمی در یادداشتی می نویسد: در سال ۲۰۲۴ میلادی قراردادی تحت عنوان "مک موهان"* باید برای تمدید ده ساله، بین دو کشور انگلیس و امریکا امضا شود. این توافق از بعد از جنگ جهانی دوم، هر ده سال امضا شده و هر بار هم دولت انگلیس با ترفند و زیرکی، علی رغم مخالفت کنگره موفق به امضای آن شده است. طبق توافق، نظامیان انگلیس به سلاح های اتمی امریکا و منابع اطلاعاتی امریکا دسترسی خواهند داشت. همین امر باعث نفوذ بسیار زیاد انگلیس در تعیین راهبرد سیاست خارجی امریکا خواهد شد. دو سال تا سال ۲۰۲۴ فرصت است تا جامعه جهانی به خصوص کشورهایی که از اقدام مشترک آنگلوساکسون یعنی انگلیس و امریکا ضربه خورده اند، با آگاه‌سازی اذهان عمومی و دیپلماسی و لابی در کنگره و مجلس انگلیس، از امضای توافق مک موهان در سال ۲۰۲۴ جلوگیری به عمل آورند.
ادامه مطلب
علی ربیعی در یادداشتی می نویسد: ایران باید در نظم در حال قوام جهانی نقشی شایسته خود بیابد. می دانیم که دوره گذار از یک نظم بین المللی به نظم جدید بین‌المللی مستلزم عبور از یک دوره گذار بی نظمی است؛ دورانی که در آن مقررات بین المللی که تا کنون معتبر بوده‌اند به چالش گرفته می‌شود و سلسله مراتب ژئوپولیتیکی نظم سابق به هم می ریزد. به این ترتیب، قدرت های کوچکتری که انتظار نمی رفت، گاهی قادر به نقش آفرینی های موثرتری می شوند و قدرت های بزرگی که انتظار می رفت، گاهی از نقش آفرینی های موفقیت آمیز باز می مانند.
ادامه مطلب