پکن می‌تواند از بی‌ثباتی ناشی از رویکردهای تفرقه‌افکنانه و غیرمتعارف ترامپ برای تقویت جایگاه جهانی خود، تضعیف اتحادهای آمریکا، و پیشبرد اهداف اقتصادی و نظامی‌اش بهره‌برداری کند.
ادامه مطلب
هر وقت چین تصمیم گرفت که تایوان را اشغال کند و با آن بجنگد تا آن را در تنگنای دریایی قرار دهد و فاصله ای میان آن با کشتی های جنگی و سربازان بیندازد، امریکا قطعا مداخله نظامی خواهد کرد. البته می دانیم که چین سامانه موشکی پیشرفته و حتی سلاح هسته ای در اختیار دارد. برای همین به کسی اجازه نمی دهد که وارد شود یا دخالت کند مگر این که منطقه بلکه جهان را وارد جنگ اتمی کند.
ادامه مطلب
حتی اگر چین از طریق الحاق تایوان به «سرزمین مادری» از طریق اقدام نظامی فرصت را برای آمریکا در راستای تکرار اقداماتش در قبال روسیه فراهم نکند، سیاست آمریکا در جهت متوقف کردن صعود چین ادامه خواهد داشت.
ادامه مطلب
فونتاین: در روابط با چین، ما بیشتر می دانیم که چه چیزهایی را نمی خواهیم. ما نمی خواهیم که کاملا از چین جدا شویم، نمی خواهیم که آنها از فن آوری های ما برای اهداف نامناسب استفاده کنند، نمی خواهیم این کار را بکنند، آن کار را بکنند اما نگرش و چشم انداز درازمدتی درباره همزیستی با چین نداریم. به نظرم مهمترین هدف سیاست خارجی واشنگتن در قبال پکن باید این باشد که چین نخواهد یا نتواند نظم موجود منطقه ای و جهانی را بر هم بزند.
ادامه مطلب
به تدریج که تجارت جهانی شده و دیوارهای ایدئولوژیکی که بین کشورها جدایی می اندازد برداشته شدند، حتی سرسخت ترین رقبای ایدئولوژیکی پکن یاد گرفتند که ادامه راه بدون برقراری ارتباط با دولت چین برای اقتصادشان غیرممکن است. در چنین بستری است که آمریکا اکنون ناگزیر شد در خصوص ساختن یک معماری دیپلماتیک در آسیا اقدام کرده و تعداد بسیاری از شرکای محلی را درگیر سازد که آخرین موردشان نیز ویتنام است.
ادامه مطلب
موسسه بین المللی مشاوره مالی «گلدمن ساکس» در سال ۲۰۱۰ پیش بینی کرد تولید ناخالص داخلی چین در سال ۲۰۲۶ از آمریکا بیشتر شود و حجم اقتصاد چین تا سال ۲۰۵۰ حدود ۵۰ درصد از اقتصاد آمریکا بزرگتر خواهد شد. اما کند شدن رشد اقتصادی چین موجب شد این موسسه پیش بینی قبلی خود را تعدیل کند و در سال ۲۰۲۲ اعلام کرد تولید ناخالص داخلی چین تا سال ۲۰۳۵ به آمریکا نخواهد رسید و اقتصاد چین تا سال ۲۰۵۰ حداکثر ۱۵ درصد از اقتصاد آمریکا بزرگتر خواهد شد.
ادامه مطلب
سید محمد کاظم سجادپور در یادداشتی می نویسد: استقبال گرم از کیسینجر که در واقع هر چند سمت دولتی ندارد، بخشی جدا نشدنی از نظام آمریکاست نشان می‌دهد که هیات حاکمه چین، نه فقط در پی تنش و افزایش تنش با آمریکا نیست، بلکه برعکس در پی بهبودسازی رابطه‌ای است که برای چین حائز اهمیت است.
ادامه مطلب
شهره پولاب در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بلافاصله پس از ورود پلوسی، چین مجموعه‌ای از عملیات‌ها و رزمایش‌های نظامی را در دریاها و حریم هوایی پیرامون تایوان آغاز کرد که در پی وعده‌های این کشور مبنی بر اقدامات قاطعانه و قوی بوده است. جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا نیز اعلام داشت که اگر چین به جزیره دموکراتیک و خودمختار تایوان حمله کند، ایالات متحده آماده مداخله نظامی خواهد بود. قابل ذکر است که پیش از سفر پلوسی، ارتش آمریکا تحرکات خود را در منطقه هند و اقیانوس آرام افزایش داده و ناو هواپیمابر یو اس اس رونالد ریگان را وارد دریای فیلیپین کرده بود. مجموعه ای از این کنشها نشان می دهد که ایالات متحده و چین در حال آماده سازی برای درگیری مسلحانه احتمالی در دریاهای مجاور چین جنوبی هستند و سریع ترین مسیر جنگ احتمالی میان دو قدرت از تایوان می گذرد.
ادامه مطلب
غلامعلی خوشرو در یادداشتی می نویسد: هم اکنون چین پیشتاز جهانی شدن و آمریکا پسماند آن است. جهان در یک بزنگاه تاریخی مهمی قرار گرفته، جایگاه آمریکا و نه فقط اقتصاد آن در حال افول است و اقتصاد چین در کمتر از یک دهه از اقتصاد آمریکا پیشی می‌گیرد و اقتدار ایالات متحده به رتبه دوم جهانی سقوط می‌کند.
ادامه مطلب