حسام الدین حجت زاده در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: پرسش اساسی این است که در فضای تحریم های ضدایرانی ایالات متحده و وعده های محقق نشده اروپا برای برقراری کانال تجاری مستقل با ایران (اینستکس)، آیا می توان روی وعده های دولت چین یه رهبری شی جین پینگ به عنوان یک شریک مطمئن اقتصادی و سیاسی برای غلبه بر فشارهای اقتصادی – تجاری و دور زدن تحریم ها حساب کرد؟
ادامه مطلب
ابوالفضل پازوکی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: همکاری استراتژیک با چین زمانی منافع ملی ایران را تضمین می کند که در شرایطی اجرایی شود که کشور در روابطش با جهان به تعامل رسیده باشد و به عنوان یک بازیگر مهم نقش سازنده خویش را همچون همیشه ایفا کند. در غیر این صورت باید منتظر بدعهدی های چین باشیم چرا که آنها با آگاهی کامل از شرایط کشور تنها از ایران به عنوان یک کارت مهم در بازی سیاست بین الملل استفاده خواهند کرد.
ادامه مطلب
سید علی موسوی خلخالی در یادداشتی می نویسد: یکی از مقام های مسئول به دیپلماسی ایرانی گفت که ایران بیش از ۲۰ سال مذاکرات سخت و طولانی با طرف های اروپایی کرد تا بلکه آنها قانع شوند با ایران سند همکاری های طولانی مدت تجاری امضا کنند اما امضا نکردند و به بهانه های مختلف این مذاکرات تا به این لحظه به نتیجه نرسیده است.
ادامه مطلب
امیر هوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: موافقین و مدافعین این سند همکاری بر جامعیت و فراگیری حوزه های تحت پوشش، سدشکنی و گشایش به سوی بین المللی شدن، مقابله و خنثی سازی راهبرد فشار حداکثری آمریکا، تعادل بخشی به مناسبات بین المللی و عدم تکیه بر یک حوزه خاص سیاسی – جغرافیائی و تأمین سرمایه لازم برای توسعه بخش های زیربنائی و ازهمه مهم تر رویکرد آینده نگرانه و مآل اندیشانه مستتر در این سند همکاری که تأئیدی بر شیفت پارادایمی در نظم و نظام بین المللی درحال تکوین است؛ تأکید می کنند. در مقابل، مخالفین و منتقدین این سند بر عدم توازن و ناموزون بودن تعهدات و مسئولیت های دو طرف معادله، اتکاء بیش از حد بر یک قدرت جهانی درحال ظهور، بی اعتمادی و تردید نسبت به تعهدپذیری طرف مقابل و ذهنیت منفی نسبت به عملکرد نه چندان با ثبات طرف چینی در تعامل با کشورمان، و توسل به ادعاهای واهی همچون واگذاری سرزمین و نقض استقلال و حاکمیت ملی؛ اصرار دارند. اما رویکرد منصفانه و واقع بینانه نسبت به چنین موضوع پراهمیتی اقتضاء می کند تا مبتنی بر مدل تحلیلی SWOT فرصت ها و تهدیدها و نقاط قوت و ضعف این سند (در حد مطالب و متن منتشر شده) مورد توجه و بررسی قرار گیرند تا تصویر وسیع تر و واقعی تری از وضعیت ترسیم شود.
ادامه مطلب
غلامرضا مصدق در یادداشتی می نویسد: امروز مخالفان توافق با چین دقیقاً همان راهی را می روند که برجام ستیزان رفتند. توافق را نخوانده آن را معادل فروش شش دانگ ایران به چشم بادامی های چینی معرفی کردند، مخالفان در مذمت این توافق چنان برچسب خیانت بر آن زده اند که قرارداد خیانت بار ترکمانچای در مقابل آن رنگ می بازد.
ادامه مطلب
با توجه به تحریم‌های آمریکا علیه ایران، احتمالا شرکت‌های چینی که تحت این توافق با ایران تجارت خواهند کرد هدف تحریم‌ها قرار خواهند گرفت. سخنگویی در وزارت امور خارجه آمریکا به نیویورک تایمز گفته است که "آمریکا به تحمیل هزینه علیه شرکت‌های چینیِ کمک‌کننده به ایران ادامه خواهد داد." اما این کار با چه هدفی انجام خواهد شد؟ سال‌هاست شاهدیم که فشار حداکثری نه تنها نتوانسته از نزدیک شدن تهران به تسلیحات هسته‌ای پیشگیری کند بلکه آن را به حکومتی کلافه‌تر و آزاردهنده‌تر تبدیل کرده است.
ادامه مطلب
همزمان با تشدید تنش‌های مرزی میان پاکستان و هند، سیاستگذاران اسلام‌آباد نمی‌توانستند خبری بهتر از برنامه همکاری‌های بلندمدت تهران – پکن دریافت کنند. به عقیده آنان جایگاه فزاینده پکن در ایران، بسیار حائز اهمیت است. قطعاً پاکستان تحولات مربوط به تهران – پکن را فرصتی برای ایجاد روابط عمیق‌تر با جمهوری اسلامی ایران می‌داند.
ادامه مطلب
در سال‌های اخیر همزمان با گرفتار شدن آمریکا در تنش‌های بی‌حاصل در خاورمیانه، چین فعالیت‌های اقتصادی، دیپلماتیک و حتی نظامی‌اش را در منطقه گسترش داده است. اهداف پکن آشکار اما گوناگون است: چین به دنبال تامین منافعش از جمله نیاز شدید برای واردات انرژی و مقاصدی برای مازاد سرمایه و نیروی کارش است.
ادامه مطلب
اعظم ملایی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: آنها که وزارت امور خارجه را به غرب گرایی متهم کردند و مدعی بودند در دولت های نهم و دهم تلاش بیشتری برای نزدیکی به قدرت های غیر غربی از جمله قدرت های آسیایی صورت گرفته است، حال در همراهی با رسانه های غربی و عربی بار دیگر وزارت امور خارجه را به باد انتقاد گرفته و دیپلمات های کشورمان را به تن دادن به توافقات استعماری با چین متهم می کنند؛ رویکردی که بیش از آنکه جنبه نگرانی برای منافع ملی داشته باشد، رنگ و بوی انتخاباتی دارد!
ادامه مطلب
جلال خوشچهره در یادداشتی می نویسد: موافقان انجام قرارداد استراتژیک و جامع ایران با چین و تجدید معاهده همکاری‌های جامع با‌روسیه، آن را اقدامی متقابل از سوی تهران در قبال بی‌عملی تروئیکای اروپایی (فرانسه، آلمان و بریتانیا) تفسیر کرده و بر آثار مثبت سیاسی و اقتصادی آن به‌ویژه در کوتاه مدت تأکید دارند. اما منتقدان بیشتر به نتایج بلندمدت چنین قرادادهایی هشدار داده و آن را اقدامی زود هنگام برای قطب‌بندی‌های در حال شکل‌گیری آینده می‌دانند.
ادامه مطلب
در وبینار دیپلماسی ایرانی که به دلیل شیوع بیماری کرونا به صورت ویدئو کنفرانس برگزار شد، سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین مورد بررسی قرار گرفت. در این وبینار، آقایان رضا زبیب، دستیار وزیر امور خارجه در امور آسیا و اقیانوسیه، غلامعلی خوشرو، سفیر سابق ایران در سازمان ملل، سید محمد صادق خرازی، مدیر مسئول دیپلماسی ایرانی و سفیر اسبق ایران در فرانسه و سازمان ملل و محسن عبداللهی، سردبیر سایت چین نگار به ایراد سخنرانی پرداختند.
ادامه مطلب
امیر هوشنگ کریمی در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: نقد و بررسی و تحلیل محتوای این توافق یا نقشه راه، خود مجال دیگری می طلبد و نیازمند تعیین تکلیف نهائی و البته انتشار متن کامل آن است. اما در این نوشتار به بهانه این موضوع و طوفانی که در سطح نخبگان، سیاسیون، افکار عمومی و رسانه ها به پا کرده، به طرح و بررسی این پرسش مبنائی می پردازیم که علت رویکرد انتقادی و مخالفت تاریخی ایرانیان با قدرت های بزرگ و توافقات و تعاملاتی از این دست چیست و چرا دست کم بخش مهمی از نخبگان جامعه و حتی مردم عادی رویکرد بدبینانه یا نه چندان خوشبینانه ای در برابر چنین توافقاتی دارند؟
ادامه مطلب
اسلام ذوالقدرپور در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: بر خلاف بسیاری اظهارنظرها پیرامون معایب و مزایای مطلق و بی‌سابقه توافق راهبردی ایران و چین که حتی برخی به اشتباه آن را ترکمنچای دوم نام نهاده‌اند، شاید این توافق را بتوان یک تاکتیک سیاستگذاران خارجی ایران برای کاهش فشار تحریم‌های آمریکا برشمرد، اما به صراحت باید گفت که توافق راهبردی ایران و چین تنها گزینه و سیاست مناسب برای خروج از بحران کنونی ایران نیست و سیاستگذاران ارشد ایرانی باید از سیاستگذاری خیر و شر دست بردارند و یک سیاستگذاری همه‌جانبه و متعامل در نظام جهانی را تدوین و اجرایی کنند تا در کنار بهره‌برداری از مزایای روابط راهبردی با چین، منافع روابط با غرب و به‌خصوص آمریکا را نیز برای ایران جذب کنند.
ادامه مطلب
صلاح الدین خدیو در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: همزمان با بحث درباره پیمان استراتژیک با چین، مساله تمدید توافق همکاری بیست ساله با روسیه هم مطرح شده است. امری که بیانگر ارزیابی مجدد ایران از موقعیت بین المللی خود و تعیین اولویت های تازه است. ترجمان این سخن این است که سیاست فشار حداکثری، نتوانسته ایران را به زانو درآورد، اما موفق شده آن را بیش از گذشته به سمت مسکو و پکن براند.
ادامه مطلب
علی دینی ترکمانی در یادداشتی می نویسد: چین، در حال حاضر، در نقش ابرقدرت اقتصادی جهان، در کنار آمریکا و اروپا، در حال ایفای نقش خود است. در کشورهای مختلف جهان دست به سرمایه‌گذاری مستقیم می‌زند تا همان مسیر نئواستعماری قدرت‌های بزرگ پیشین در دوره بعد از جنگ جهانی دوم را تکرار و کشورهایی را به خود وابسته کند.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: ما می‌توانیم درباره سناریوهای مختلف در آینده سخن بگوییم. سناریوی خوشبینانه موضوع این یادداشت است، اما پیش از آن باید مسأله را هم مشخص کنیم، یعنی این برنامه قرار است چه مسائلی را حل کند.
ادامه مطلب
محمد مهدی مظاهری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: متأسفانه در فضای سیاسی ایران بسیاری مواقع منافع ملی فدای رقابت های جناحی می شود؛ کسانی که تا پیش از این وزارت امور خارجه را به خاطر برخورد واکنشی با بحران های بین المللی و نداشتن ایده های ابتکاری برای تغییر شرایط به نفع کشور به باد انتقاد می گرفتند، حال که مقامات دیپلماتیک کشورمان تلاش کرده اند با دور زدن آمریکا و کشورهای اروپایی، به سیاست خارجی کشور تنوع ببخشند، غول خوش آتیه آسیایی را به همکاری و سرمایه گذاری در کشورمان متقاعد کنند و به دوستان بد عهد نشان دهند که اگر آنها در شرایط بحرانی ایران را تنها گذاشتند، کشورمان راه های دیگری نیز پیش رو دارد، این گروه باز هم عَلَم اعتراض برافراشته اند که توافق با چین یعنی فروش و واگذاری منابع کشور! اگر دغدغه این گروه به راستی منافع ملی و منابع کشور است، باید مطمئن باشند چنین توافقاتی بدون موافقت مجلس امکانپذیر نیست و بنابراین باید تا زمان بررسی قرار داد در مجلس صبور باشند.
ادامه مطلب
محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: متن «ویرایش نهایی برنامه همکاری‌های جامع (۲۵ ساله) ایران و چین» در ۱۸ صفحه و از طرف دبیرخانه سازوکار عالی مشارکت جامع راهبردی ایران و چین در خرداد ۱۳۹۹ تهیه شده و اکنون در دسترس است.
ادامه مطلب
مهدی تدینی در یادداشتی می نویسد: می‌توان گفت تأکید اصلی حامیان معاهده تجاری با چین این است: «چین قدرت اول اقتصادی دنیاست (یا به زودی خواهد بود) و برقراری معاهدات بلندمدت با قدرت اول اقتصادی جهان نه تنها عاقلانه و هوشمندانه، بلکه اساساً ضروری است.» اگر برای کشورم فقط یک آرزو داشته باشم، همین بود که روزی چنین استدلالی را بشنوم و چنین نگرشی به مبنای تصمیمگیری‌های کلان کشورم تبدیل شود؛
ادامه مطلب
آرش رئیسی نژاد در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: باید دانست که تنها با تکیه بر فهم ژئوپلتیک راه و نقش راه‌های چهارگانه یادشده به ویژه راه ابریشم نوین است که ایران می‌تواند نقش گرانیگاهی خود در راه شاهی و راه ابریشم را زنده کند. بدین منظور ایران نیازمند «سیاست خارجه زنجیره‌ای» نه واکنشی، در حوزه های سه‌گانه سیاسی-اقتصادی-فرهنگی است.
ادامه مطلب
محمد حسین کبریا در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: در صحنه بین الملل، دوست و دشمن دائمی وجود ندارد و سخن از اعتماد به کشورها بی معنی است؛ هر کشوری به دنبال منافع ملی خود است و تمامی کشورها روابط خود را با توجه به منافع ملی تنظیم می کنند. اگر سند مورد بحث با چین را یک توافق استراتژیک بدانیم، می توان مدعی شد که مهمترین رویداد تاریخی ایران در صحنه جهانی به وقوع پیوسته است و می تواند ایران را از روزمرگی در آورد.
ادامه مطلب
هادی محمدی می نویسد: به نظر می رسد شیطنت غربی ها برای سر درآوردن از این طرح و احیانا تلاش برای به هم خوردن چنین برنامه راهبردی مهمی میان ایران و چین باعث شده است تا دروغ هایی را به سند نسبت دهند و متاسفانه برخی در داخل ایران نیز در دام این نقشه افتادند.
ادامه مطلب